Ik had zojuist een telefoontje met een patiënt, en ik zal daar niet veel over vertellen maar dat het een bizar telefoontje was dat kan zonder te vertrouwelijk te zijn. En ik heb opgehangen met de mededeling dat ik de oven aan moest gaan zetten voor het warme eten en dat ik hem succes wens met de beslissingen die hij op het punt staat te gaan nemen. Poeh.
Ja telefoontjes die zijn ook een groot deel van mijn werk hier. Steun gesprekken, ventilatie gesprekken, motiverende gesprekken, enzovoort. Ik moest wel even overleggen met mijn collega over het zojuist gevoerde gesprek, want ook hij had de persoon in kwestie al aan de telefoon gehad, en we kennen hem beide door en door.
Het werk is nog steeds leuk. En ik ben en blijf er ook goed in. De werksfeer in mijn eigen team met de weinige collega's die ik hier heb is gelukkig goed, en dat houd me op de been. Ook kreeg ik zojuist opnieuw een telefoontje van dezelfde persoon dat mijn dag dusdanig maakt dat die hoe dan ook niet meer stuk kan.
Het is mijn derde dag vandaag en gelukkig ben ik morgen een dagje vrij, want ik ben wel doodop. Ik heb alleen fysiotherapie en bloed prikken morgen en voor de rest geen verplichtingen. Ik geniet daar nu al bij voorbaat van.
Thuis ben ik momenteel aan het archiveren. Ik zet al de foto's die ik heb van de diverse categoriën op alfabet. De bussen zijn klaar, de auto's, daar ben ik tot en met de D, ambulances tot de f, lijkwagens tot de c, trucks tot en met de e, brandweer en rescuewagens tot en met de c, aan motoren, bromfietsen, fietsen, blusvaartuigen, en andere transportmiddelen waar ik even niet op kan komen ben ik nog niet eens aan begonnen. Het is niet het leukste werk maar wel essentieel voor de blogjes die ik maak. Ik denk dus zelfs na het blog over Csepel morgen nog geen nieuw blog te kunnen publiceren op My Transport Net . Voorlopig moet ik het hierbij houden want het werk wacht weer. Groetjes.
