Verder is het druk vandaag. Ik moest al vroeg in het ziekenhuis zijn, bij de fysiotherapeut, de apotheek, en vanmiddag onverwachts ook nog bij de huisarts. Ik hoop op een hulpmiddel tegen mijn kortademiigheid. Rose legt een verband tussen het vocht wat ik bij me draag en de blaasjes in mijn longen die daar ook wel eens door gevuld zouden kunnen zijn. De dr. wil me in ieder geval zien voordat hij me iets wil voorschrijven. dat snap ik wel.
Voor de rest ben ik blij dat de ergste warmte weg is en dat scheelt ook in mijn ademhaling. Ik heb verder voor komende week vier halve dagen gekozen. Dinsdag, woensdag, vrijdag en zondag. Ik denk dat dat moet kunnen. Ik merk wel dat het stevig wennen is, en dat ik lang niet aan al mijn normmale werkzaamheden kan toekomen. Ik zorg wel voor rapportage en poog mijn collega's die verder alleen staan zoveel mogelijk bij te staan, maar ik sta dus niet boventallig. dat schijnt niet meer te kunnen. Ik vraag me af of dit nu is wat de bedrijfsarts in zijn hoofd had. Ik weet wel dat ik compleet totall loss thuiskom, en uiterst goed slaap, maar verder nergens meer toe in staat ben of toe kom aan andere zaken.
Ik ga nu dan ook maar weer piten om ervoor te zorgen dat ik op tijd uit bed ben voor ht geval mijn leidinggevende belt of de apotheek mijn nieuwe medicatie brengen komt.
Kortom later meer. Ik sla dit stukje eerst op alvorens het af te maken.
Ik zit nu weer achter de computer, maar het is inmiddels avond. Ik ben bij de huisarts geweest en die wilde me eerst een nieuwe plastablet geven om meer vocht kwijt te raken, maar na controles van bloeddruk en luisteren naar mijn longen en nadat hij had gezien welke giga lijst aan medicatie ik al slik wilde hij dat er eerst twee longfoto's zouden worden genomen en hij wilde overleggen met mijn vaste huisarts. Dus ik mocht na de lange wandeling samen met Jesse opnieuw naar het Vlietlandziekenhuis voor Röntgenfoto's en ik was al zo buiten adem. Op de BK laan aangekomen dacht ik dat ik aan de bus want ik kon gewoon niet meer verder, dus Jesse en ik hebben twintig minuten gewacht op de volgende en zijn verder lekker met de bus gegaan. In het ziekenhuis aangekomen was het geen vijf minuten werk. Morgen om kwart over negen 's morgens bellen voor de uitslag. Zal misschien een pufje worden.
Ook de terugweg naar huis hebben we met de Tram en de Metro gedaan. Al op Schiedam Centrum kwam de Metro aan en er stapte niemand uit en hij zat al tot de nok toe vol. Onbegrijpelijk dat ze in de spits enkele metrostellen gebruiken. Het is dat Jesse zo tussen alle benen door naar binnen floepte en er enkele Moslima zich een hoedje schrokken zodat ik alsnog enkele millimeters had om mijn steeds groter wordende lijf toch nog binnen te krijgen. Dat de RET minder ritten maakt in de vakantie snap ik maar dat ze tegelijkertijd de treinstellen inkorten vind ik onbegrijpelijk. Dat scheelt nl. niks qua aantal chauffeurs.
 |
| Zo vol zat ie nu ook weer niet hoor!! |
Drie uur na mijn vertrek was ik eindelijk weer thuis en na een groot glas water en een soepje wilden we met de warme maaltijd starten en toen bleek alles in de ijskast zo'n beetje over de datum of net onbetrouwbaar genoeg om nog te durven gebruiken dus hebben we uiteindelijk wortel-uien-zoete aardappel stampot met vissticks uit de diepvries gegeten. Origineel maar uiteindlijk nog smakelijk ook. Nu heb ik tijdens een ergerlijke serie even tijd voor wat gecomputer. En het afmaken van mijn eerder begonnen stukje. Ik las net dat een oud collega die in Thailand zat met man en zoon ook al weer terug is. Goh wat gaat dat snel.
Ik ga afronden en wat andere zaken doen. Voor nu gegroet. Ik ben nog vermoeider als toen ik vanmorgen wakker werd. Zucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten