Croydon Hall Somerset England

Bijna een week niet geschreven op ons blog. Dat is helemaal tegen mijn gewoonte in. Was er iets mis? Neen, in tegendeel. Rose en ik zijn voor het eerst in jaren meer dan een dag het huis uit geweest en hebben dus ook ergens (anders) overnacht. Sterker nog twee nachten.

We waren voor de tweede keer dit jaar uitgenodigd voor een huwelijk. De eerste keer dat tussen Lucas en Jane tijdens een bijeenkomst aan het strand in Ouddorp en later hun achtertuin, en deze keer ging het ook om een vriend die we al dik dertig jaar kennen en die nu met zijn Engelse lady in het huwelijksbootje gestapt is, eerst in Nederland, waar we ook de grote eer kregen de getuigen te mogen zijn. En nu afgelopen dinsdag op een landgoed in Engeland. Het landgoed heette Croydon Hall en lag midden in Somerset. http://www.croydonhall.co.uk/ De meesten van ons kennen dit gedeelte van Engeland uit de serie Midsomer Murders met zijn schilderachtige dorpjes en dergelijk.

Het was fantastisch georganiseerd. We vlogen van Schiphol naar Bristol alwaar een luxe 16 persoons Mercedes busje al stond te wachten om ons comfortabel maar flink slingerend en al door een mooie streek naar onze prachtige verblijfplaats bracht. We waren bij aankomst net op tijd voor het diner. Het is daar in Croydon Hall gespecialiseerd vegetarisch, en dat was achteraf gezien een plezierige belevenis, al vond ik het soms wat aan de hete kant. Daarna hebben we ingecheckt en kregen een fijne kamer waar ik me terugtrekken kon wanneer ik wilde of nodig had. Dat gaf een veilig gevoel.

Croydon Hall Minehead

In het begin waren er natuurlijk nauwelijks bekenden, en was ik een beetje bang dat het een groepjesgebeuren zou worden, maar de mensen aanwezig waren stuk voor stuk uitermate prettig en vriendelijk en contact leggen was gemakkelijk. Het was leuk dat er allerlei leeftijden en stijlen mensen waren. Zo tussen de 18 en de 85 denk ik. Rokers, getatoeëerde lui, lekker extreme mensen, hele nette, oude en nieuwe hippies enzovoort. Er hing in ieder geval een heerlijke warme en aangename sfeer.

Croydon Hall quitte high

We zijn die eerste avond nog maar nauwelijks buiten geweest, maar na een gezellige avond met de nodige rode wijn en later ook nog rosé, zijn we lekker onder een warm en zeer licht dekbed gaan liggen en hebben geslapen als een blog. Je kon tussen 08.00u en 09.30uur ontbijten en dat hebben we gedaan ook. Er was een giga keus uit alle mogeljke vegetarische zaken. Noten, vezels, crackers, porridge, scrambled eggs, gekookte eieren, yoghurt, soya-yohgurt, fruit, sappen, en nu vergeet ik nog zeker driekwart van de mogelijkheden. Alleen vond ik dat er geen fatsoenlijke koffie was. Er was instant, nep, chicorei, Italiaanse doordruk koffie, maar ik vond er geen een drinkbaar, en ja ik ben nu eenmaal van de grote bakken koffie verkeerd of espresso of Senseo, maar ik heb het grotendeels met alle mogelijke soorten thee gedaan en sappen.

Overzicht waar landgoed Croydon Hall ligt maar nu minder hoog

De douche was er ook onvergetelijk. Zo’n waanzinnige straal waar ik ondanks dat het allesbehalve milieutechnisch verantwoord is daar zou ik graag aan wennen.

Croydon Hall Eetzaal

Na het ontbijt zijn Rose en ik de omgeving en de tuin gaan verkennen. Wat tevens bleek dat je op nog geen honderd meter afstand van de ingang de zee goed kon zien liggen. We zaten dus veel dichter bij de kust dan mijn gevoel had aangegeven.

Om 11.00uur was er een samenkomst in de Rinzai Hall waar iedereen die kennis wilde maken met Biodanza  http://nl.wikipedia.org/wiki/Biodanza

 dat kon doen. Rose is wel gegaan maar hield het na een half uurtje voor gezien omdat het met haar vastgezette enkel en bijbehorende steunzool eigenlijk onmogelijk is om zonder schoenen te bewegen. Daar kwam bij dat ze geen evenwicht heeft sinds haar brughoektumor is verwijderd en het daardoor ook te snel ging. Ze kwam naar de slaapkamer waar ik was gaan liggen en haalde een boek waar ze tot aan de lunch lekker in heeft zitten lezen.

Croydon-Hall-evening from garden, where the window stays open was our bedroom, just above the bar.

Ik maakte goed gebruik van de tijd door alvast te gaan rusten. Door die mogelijkheid heb ik de rest van de dag goed kunnen volhouden.

P & S, de twee mensen die met elkaar gingen trouwen hebben elkaar een jaar of zes zeven geleden met Biodanza leren kennen. De eerste keer dat hij me erover vertelde dacht ik dat het een beetje klonk als sektarisch, maar in de loop van de tijd die volgde kwam ik erachter dat hier geen sprake van is. Het is wel een wijze van leven waar respect en veel gevoel van binnenuit een grote rol speelt. Ook het in het HIER en NU blijven speelt een grote rol, en daar hebben Rose en ik ook al heel lang het beste gevoel bij. Ik heb bij P een verandering gezien in emotionaliteit en intensiteit en ook bij de mensen om ons heen deze dagen was een verrassende en verwarmende relaxtheid. Contact leggen was gemakkelijk en de sfeer was erg lekker.

Na de uitgebreide lunch, bestaande uit soep, zelfgebakken brood, en vier soorten salades begon om 15.00uur opnieuw in de Rinzai Hall een mooie ceremonie die ik getracht heb te filmen.

Rinzai Hall during onther festivities

We begonnen met in een kring te staan en volgens de Biodanza “regels”, ik weet niet hoe ik dit beter moet omschrijven, maar ik geloof tegelijkertijd dat er eigenlijk geen regels zijn, dus helemaal kloppen doet het niet. In ieder geval stonden we in een kring en gingen rechtsaf, kleine stapjes makend. Na een ronde of twee onder een prachtig live gezongen lied kwamen we weer bij het beginpunt uit, en vertelde S in het Nederlands en P in het Engels wat ze tegen elkaar wilden vertellen, cq, beloven. Vervolgens ging L de kring rond met de ringen en ieder kon op zijn eigen wijze de ringen zegenen, met een kus, een boodschap, een buiging, iets innerlijks, of een vuist vol kracht waartoe ik persoonlijk besloot. Ik had deze ceremonie zelf nog nooit eerder gezien of meegemaakt, en sommigen van de lezers zullen wel denken wat een zweverig gedoe, maar ik ervaarde het beslist niet zo. Ik vond het een warme en respectvolle manier van een wens doen voor het voor elkaar kiezende stel en vond het prachtig. Vervolgens schoven ze de ringen om elkaars vingers en daarna werd er een stuk muziek opgezet en daarbij dansten het stel midden in de kring voor elkaar.

Bij het volgende hoofdstuk vertelde een van de vriendinnen een mooi verhaal over een rode en witte Roos, en aangezien ik naast Rose stond wisselden onze blikken regelmatig met elkaar tijdens dat verhaal en zij wisselden hun roos met de ander.

Op verzoek vormden alle aanwezigen een haag waar S en P hand in hand zowel heen als weer liepen, terwijl alle aanwezigen de kans kregen om hen beiden persoonlijk iets toe te wensen, te feliciteren, te knuffelen of wat dan ook.

Menigeen met tranen in de ogen.

Een kwartier later stonden we met zijn allen in de eetzaal met Champagne in de handen en konden uitgebreid proosten op het stel en met elkaar, terwijl er ook buitengewoon aangename en exclusieve hapjes van bijvoorbeeld kaviaar, zalm, e.d. voorbij kwamen.

De officiële ceremonie zat erop, maar het was gezellig en ontspannen. De rokers gingen even snel wat bijroken in het speciaal daarvoor aanwezige Chaletje, en er werd met behulp van de champagne heel wat afgepraat en gefotografeerd. Ik ga bij dit openbare stuk geen persoonlijke foto’s plaatsen, want kan nu eenmaal niet iedereen vragen hoe ze daarover denken. Wel zal de omgeving waar het zich afspeelde zichtbaar zijn. Ik zal trouwens nog de nodige tijd nodig hebben om zowel de foto’s als de film af te ronden. Met films heb ik nl. nog helemaal geen ervaring.

Rond zessen gingen we naar de aangrenzende feestelijk ingerichte eetzaal waar we prachtig aangeklede tafels vonden met op ieder glas een vlinder met daarop de naam van wie daar zou zitten. Er waren drie soorten maaltijden. Een vegetarische schotel met kikkererwten en allerlei andere exotische ingrediënten, een zalmschotel, en een lamsschotel met alles erop en erbij. Na het verorberen van het hoofdgerecht was er de gelegenheid voor de nodige mensen die wat wilden zeggen of doen. Dat valt nauwelijks weer te geven, wel gebeurde er iets met onze tafelgenoten. Dat waren twee mensen die Rose en ik al zeker twintig jaar niet meer hadden gezien maar nog wel uit onze Arnhemse tijd kenden. Ze wonen intussen in ’s Gravenhage en hadden een heel origineel cadeau voor het bruiloftsstel. Ze brachten A Capella drie nummers ten gehore en wederom was menigeen tot tranens toe geroerd. Ook de bruidegom voor wie al sinds zijn vroege jeugd nooit meer gezongen was even geheel en al uit zijn evenwicht en hij bracht dat ook buitengewoon mooi onder woorden, waardoor ook zijn niet meer levende moeder bij wijze van spreken toch nog even bij de dag was.

5 laags Bruiloftstaart made by Matt C, son of the Bride

Daarna brachten we wederom een toost uit op het bruidspaar en gingen aan het dessert. Ook al niet te versmaden. Wat een ieder al wel gezien had stond er een prachtige strakke uit vijf lagen bestaande Bruiloftstaart, die gemaakt was door de jongste zoon van Bruid S. Matt. Hij was prachtig en als zelfs Rose de Marsepein er om heen lekker vind dan kun je wel zeggen dat dat een wonder is. Nu ik durf dat wel te beamen. We hebben overigens woensdagavond thuis hiervan nog even kunnen nagenieten want de bruid zelf had voor iedereen nog stukjes ingepakt om mee naar huis te nemen.

We all got a piece of the weddingcake end a hart
like here

’s Avonds vanaf een uur of 20.00uur was er een gezellige dansavond met DJ. Er werd veel Zestiger en Zeventiger jaren muziek gedraaid en er werd ook stevig gedronken. De meeste dansers gingen lekker op blote voeten dansen. Daar was de vloer ook uitstekend voor geschikt. Een prachtige ouderwetse parketvloer. De sfeer zat er hier ook goed in en het werd een toffe afsluiting van de dag. Ik heb het persoonlijk dan ook tot en met het laatste nummer volgehouden, en daarna geslapen as a Log.