Sundaynight

Ik tracht alweer een ander letter type te pakken, maar dit lijkt eigenlijk nergens op. Dit heet gilha. Iets meer op handschrift lijken dat zoek ik nog steeds, maar nog wel fatsoenlijk leesbaar.

Ik heb zojuist een stukje gemaakt over fantastische Zwitserse bussen van het merk Berna. http://hottransport.blogspot.com

Op dit moment krijg ik meer lezers op hottransport dan op family hotrose. Het leuke is dat die van allerlei kanten komen. Vanuit Amerika, Canada, gisteren zelfs uit Venezuela en China. Meestentijds zijn het vrachtwagenchauffeurs en bus fanaten. Wel leuk om met allerlei mensen vanuit heel de wereld te communiceren.

Ik heb lichamelijk een echte K dag. De bibberaties, erg weinig adem en enorm tegen  werkhervatting opzien, maar wel het gevoel dat dat het beste is wat ik kan doen. Als ik het maar niet overdoe.

Momenteel zit ik even naar het journaal te kijken, naar een heftige maar zeer gedenkwaardige en respectvolle herdenking van de aanslagen  in Noorwegen. Prachtig dat ze daar i.p.v harder naar elkaar geworden zijn elkaar juist meer omarmen en dat is mijns inziens de beste reactie die mogelijk is.

Verder is het duidelijk dat alle onzekerheden in de wereld gewoon aanhouden en de wereld en niet bepaald aangenamer op maken. Terwijl de banken soms hun bonussen inleveren maar dan wel hun jaarsalaris 16% verhogen en dus het verkeerde voorbeeld blijven geven blijft de onzekerheid groot en nemen de hoeveelheid mensen die de voedselbank serieus nodig hebben per dag toe.

Ik vind het een doodenge wereld geworden, en niet alleen in Syrië, maar ook in Griekenland, in Amerika, en hier bij ons waar ons lontje ook steeds korter lijkt te worden.

Ik kom de tijd meestentijds thuis goed door en vind genoeg afleiding, maar dreig zelf ook in een depressie te schieten.

Mijn lijf wil niet of nauwelijks, het grote piekkeren is toegeslagen, ik heb gelukkig alle mogelijke steun van Rose, maar die word er ook niet jonger en flexibeler op.

Ik ga morgen mijn leidinggevende bellen en kijken tot welke afspraken ik kan komen, maar voel een enorme druk. Thuis zitten maakt het er ook niet beter op en gelukkig was er ook de nodige prettige afleiding de afgelopen weken en weet ik ook nog steeds van bepaalde momenten te genieten, maar hoe het verder moet. Richting mijn pensioen, ik weet het echt niet.

Nu ga ik afleiding nemen en naar Hennie Vrienten kijken bij Zomergasten. Vorige week vond ik de terugblik op de 24 jaar hiervoor vond ik verrukkelijk. Niet dat alles even goed was wat voorbij kwam en dat we alle jaren even goed en met evenveel interesse gekeken hebben maar de terugblik was fantastisch. Kortom voor nu ga ik afsluiten. Misschien klaart mijn humeur een beetje op. Ik hoop het. Mijn medicatie begint wel een beetje te werken en daar put ik hoop uit. Voor nu gegroet.