TRANEN
Vanmorgen was de zoveelste dag
dat ik wakker werd
van pijn.
Lag te wachten
op de wekker
Ik durf er niet eerder uit te gaan,
want kom ik er eerder uit,
dan trek ik het weer niet,
tot de volgende gift.
Ik wil me er niet door laten leiden,
want dan hou ik mijn structuur niet.
Hou ik mijn structuur niet,
dan verlies ik mijn afleiding,
mijn humeur,
mijn beweging,
mijn loon,
mijn collega's,
mijn relatie,
en
is
er
nog
veel meer
om
over
te
JANKEN.
Ik wil er niet ZUUR van worden, dat tekent mijn gezicht, maar ik wordt er bijna wanhopig van.
Ik heb me vorige week eenmaal geforceerd.
Ik moest eenmaal een stukje rennen,
en daar deed ik goed aan,
in ieder geval
voor mijn gevoel.
De persoon waar ik het voor deed was blij en dankbaar dat ik haar redde,
maar eigenlijk kan ik zoiets niet meer.
Ik herstel niet.
Forceren
geeft definitieve terugslag
KLOTE
