Vrijdag de negende

AMELAND

Mijn laatste werkdag voor een mini vakantie. Vijf mensen op mijn afdeling zijn van mijn afdeling verdwenen en vier waren er voor terug, en de vijfde die was gisteren overgeplaatst naar afdeling ouderen, en had daar niet gegeten, en zo slecht naar haar zin dat ze wilde weglopen. Hierdoor besloten haar voorlopig terug te nemen, want voor ontslag of vertrek is het veel te vroeg. Ze was vorige week vrijdag pas opgenomen en kan onmogelijk nu al met ontslag. Ze is al wel een stuk beter, maar die opgaande lijn nu verlaten, dan gaat het gegarandeerd direct weer mis.
Ik ging haar halen en direct had ze een glimlach op haar gezicht en ik kon bij wijze van spreken gelijk weer de wasmachine in, maar ik heb haar ondanks de bewerkelijkheid toch met veel plezier weer terug gehaald. Ze heeft hier nu een kamer boven gekregen en is daar erg gelukkig mee. Wat bordjes gemaakt om haar de weg naar het toilet en de lift te wijzen, en daarna at ze direct weer twee volledige borden leeg. Een andere nieuwkomer blaast nog geen nul, en kon dus ook nog niet benenden komen en twee anderen zijn nog een klein beetje op deze wereld aan het terugkomen.
Druk genoeg dus. Maar dan gaat de avond lekker snel. Beneden zaten we met zijn achten aan tafel, en het was redelijk gezellig.
Ik steeds met mijn koffertje naar boven om de nog niet nul blazenden opnieuw te laten blazen. Dit om te kijken of ze al librium mogen en hoe het is met de fase van afkicken.

Verder ben ik me aan het verheugen op Ameland. We hebben er voor twee nachten een hotelletje geboekt en Jesse gaat ook mee. De buren verzorgen de katten en houden een oogje op het huis, dus dat is ook onder controle en ik verheug me erop om er even uit te zijn. Er zitten ook nog steeds wel zenuwen op te spelen want eigenlijk is het pas een keer goed gegaan om buitenshuis te slapen, en dat was bij die zeer geslaagde trouwerij van vrienden in Engeland.
Toch heb ik er aan de andere kant wel redelijk vertrouwen in. De slaapplaatsen zijn geregeld, de reis is geregeld, wat kan er nu misgaan? Ik voel me goed en ben stabiel. De fotocamera's en de reserveaccu's zijn opgeladen, en welk weer het ook is, dat zal ook geen roet in de plannen sturen. We houden van wind, en dit jaargetijde, en veel harder stormen dan toen we er dik 25 jaar geleden waren kan het niet. Toen was er een wervelstorm die veel caravans de lucht mee innam. Kortom ik heb er zin in.

Ik ga nu weer verder met de verplichtingen maar het was leuk even te dromen over komende week. De medicatie voor vijf personen kwam binnen en moet even zeer zorgvuldig verwerkt worden. De regels voor de HKZ zijn heel streng en worden strikt gehandhaafd tegenwoordig. Daar heb ik een voordeel. Door mijn verminderde concentratie ben ik vijf jaar geleden het al precies zo gaan doen als tegenwoordig verplicht is. De patiënt komt. Dan controleer, verstrek ik en teken dan tegelijkertijd af. Ideaal. Zo hoef je ook nooit meer te checken achteraf of je het wel gedaan hebt. Het is soms even een paar tellen extra wachten voor de patiënt, maar die willen ook liever niet dat je fouten maakt.

Ik stop mijn stukje voor vandaag. Gegroet en tot later.