Grote Tommie

Gisterenavond bereikte ons het trieste nieuws dat Tommie, een van de grootste en liefste honden van het Sterrebos, net iets jonger dan Jesse, een prachtige Braziliaans Fila Brazilero, als ik me niet vergis, na een lange en pijnlijke reeks ontstekingen naar de Hondenhemel vertrokken is.

Tom(mie) & razende roeland Jesse aan het spelen

Vroeger kwamen we elkaar dagelijks tegen en het laatste jaar alleen op zondagen, maar we waren met zijn drieën deel van zijn roedel. Ik kan me nog herinneren dat Rose een keertje viel en Tommie gelijk aanstalten maakten om haar te beschermen door over haar heen te gaan staan als bescherming. Het was een kanjer van een hond en als we het bos verlieten accepteerde hij ook met een versnelde tred een paar stukjes long. Ook Jesse en Tom hebben gespeeld, al was Jesse al gauw een tikje te druk voor Tom die met zijn grote lijf niet zo snel was.
We zullen hem missen, en wensen zijn baasjes heel veel sterkte bij het gemis.

Alles verandert en blijft hetzelfde

Eerder geplaatst op 22 december 2011 by hotrose en aangevuld in rood op 21 oktober 2012

Er wordt nu hard gewerkt aan onze laan. Er staan heel veel kastanjebomen en die zijn ziek, heel ziek. Er vallen spontaan takken naar beneden. Soms is daar geen storm voor nodig. Dus worden ze nu gerooid. Er had gekozen kunnen worden de stervende bomen weg te halen en dat daar nieuwe bomen worden geplant. Maar, zoals ik al schreef. Ze zijn allemaal ziek en dus worden ze gerooid. Allemaal tegelijkertijd en niet een voor een die dan word vervangen. Dan wordt het net een slecht gebitje met bomen op de verschillende hoogte en we wonen in een stad en niet in een bos of zo en dus staat dat dan niet esthetisch. Ook wordt dan de bodem omgewoeld en losgeschud zodat de nieuwe bomen lucht kunnen krijgen. Hebben we allemaal als levend wezen nodig. Er komen nieuwe parkeerplaatsen bij. Dit alles in afwachting totdat de huizen tegenover ons worden gesloopt. Volgens horen zeggen komt er dan een ondergrondse parkeergarage. Ook komt er een supermarkt. Leuk voor ons want we worden allemaal een dagje ouder en de supermarkt, hier in de buurt is duur, heel erg duur. Dus dat is mooi meegenomen. Ik ben benieuwd of al deze plannen, ondanks de recessie, doorgaan.

Onze wijk, de groene strook vanaf de pin links naar beneden is nu kaal

Onze buurt is een buurt van allerlei verschillende soorten en maten huizen. Wij wonen hier in het hoogste en modernste gebouw van de wijk. Alle huizen staan schots en scheef door elkaar en het uitzicht hier is en blijft altijd levendig. Een rechte weg, straat of laan is er niet. En om de kortste weg naar een bepaalde plaats te bepalen dat vergt inzicht en is en blijft lastig. Ik schets de weg naar mijn werk. Ik steek de laan waaraan wij wonen over, ga iets naar links, een kort straatje in ga dan vervolgens links af voor pak ‘m beet 20, 30 meter, dan naar rechts voor ongeveer 100 meter, dan weer links voor ongeveer 70m en daar ga ik weer rechts af. Dan ben ik bij het buurtcentrum en vandaar gaat er een redelijk rechte straat naar mijn werk toe. Alles bij elkaar 10 minuutjes lopen. Heerlijk dichtbij, maar in vogelvlucht zou het maximaal vijf zes minuten zijn. Dat kromme en bochtige komt omdat we tussen dijken zitten in polderlandschap en de dijken hier van oorsprong gewoon niet recht zijn. Ik persoonlijk vind dat hartstikke leuk.
De kaalslag op onze laan geeft me toch ineens een portie licht en helderheid. Ongelooflijk. Zelfs zonder blaadjes gaven die bomen een soort overdekkingsgevoel van gevel tot gevel, en aangezien het sinds de planting eind veertiger jaren geduurd heeft om zo te worden, zullen we zelfs na de�herbeplanting�van nieuwe bomen niet meer meemaken zoals dat was. Het is vreemd licht in de straat. Ik ben wel benieuwd hoe het gaat worden, want het is nu net alsof we verhuisd zijn, maar dan zonder adreswijzigingen en gesjouw.
We hebben al eens eerder een plaatje uit 1951 laten zien toen de bomen net gepland waren, maar die foto herplaatsen we toch nog maar eens.

We zitten nu op 2012-10-21. De bomen zijn gerooid, de parkeerhavens zijn vernieuwd en onze laan is vreemd kaal. Helemaal klaar voor de nieuwe aanplant. Dat gaat waarschijnlijk begin november gebeuren. Er schijnen wat oudere bomen terug te komen. Een jaar of 10 oud. We zijn er inmiddels aan gewend, aan die kaalte. De herfst heeft nu ook heftig toegeslagen, en ik vond het prachtig vanmorgen, toen we met Jesse naar het Sterrebos toeliepen. Ze heeft daar heerlijk gerent. Ze is inmiddels niet meer onstuitbaar. Na een klein uurtje is ze moe en wil dan graag naar huis. Je merkt dat ze ondertussen 7 is. Dat is bij mij hetzelfde. Ik had ook zin om richting ontbijt te gaan. We worden ook een dagje ouder.

De groeten.

Zaterdag de 20ste

breekbaar

Tweede avonddienst vanavond, nog drie hierna te gaan. Ik zit halverwege de avond. De sfeer op de eigen afdeling is goed en behoorlijk ontspannen. Wel meermaals de plicht om op de gesloten afdeling bij te springen. Nadat daar gisteren diverse collega's in meer of mindere mate gewond waren geraakt tijdens een separeerbezoekje. Vandaag dus ook mee naar de voorruimte en gelukkig ging alles goed maar om nu te zeggen dat ik daar met mijn breekbaarheid relaxt bij ben ho maar. Je kunt niet voor ieder bezoekje de blauwe brigade bellen hé! Maar blij maakt het noch mij noch Rose. Het hoort bij het karakter van mijn werk en is een beroepsrisico, zeker op zo'n kleine locatie van het ziekenhuis waar je maar met grote moeite zes mensen bij elkaar kunt sprokkelen voor zo'n bezoek. 

Ik gaf na afloop weer een zucht van verlichting en dat zal vanavond nogmaals zijn als alles afgerond is en ik naar huis mag.


separeerbezoek


Ik heb voor de rest royaal de tijd genomen net als gisterenavond om eens uitgebreid kennis te maken met de patiënten en de nodige verpleeg en behandelplannen te maken. Wat dat betreft kan je als je alleen werkt wel lekker je eigen avond plannen.

Zoals jullie zien zelfs even tijd voor een blogje op family hotrose. Nu ga ik weer aan de slag. Ik groet de lezers, en zeg tot gauw.

VUIL SPEL

!!!!  WAARSCHUWING OPLICHTING  !!!!

Eind vorige maand een domeinnaam gekocht/gehuurd voor 2 jaar. http://hottransport.net
Daarbij hoorde ondersteuning en hulp bij het opzetten van deze website. Die hulp is in het Amerikaans Engels en word in een tomeloze hoeveelheid aangereikt dat je daardoor nauwelijks kunt vinden wat je nodig hebt, maar ala, ze leveren wat ze beloofd hebben.

Trap niet in Geldverdienaanbiedingen en
doe geen zaken met Clickbank.
HET KOST JE HEEL VEEL GELD!! 

Wel heb ik dit pakket afgerekent met mijn creditkaart,
en daar zit 'm de kneep. Sinds de aanschaf op 27-28 september j.l krijg ik het ene mailtje na het andere met daarin videoaanbiedingen. De een nog mooier dan de andere en standaard leveren ze je miljoenen op. Het merendeel gaat regelrecht de prullenbak in. Woensdagmorgen dacht ik, ik zal eens even een keer kijken wat ze bieden en wat het kost. Ze beginnen met een te gekke aanbieding. Een download waar je voor 37 US Dollar rijk mee kunt worden. Je krijgt echter niks voor je op de volgende knop gedrukt hebt. Voor alle duidelijkheid geen overmaking hoor, maar wel een knop waarmee je de volgende videoboodschap kunt zien/horen. De Tweede Aanbieding was een mooi pakket ter aanvulling ter waarde van enkele duizenden dollars nu voor 97 dollar. Je krijgt weer niks, volgende druk op de knop volgende aanbieding. Nu een pakket ter waarde van 15.000 dollar voor 197 dollar, maar nog steeds geen dowload. Ik zag plotsklaps dat ik post binnenkreeg en onderbrak de videoboodschap en zag tot mijn afgrijzen de aankondiging dat Clickbank in the USA 37+97+197 zou gaan afschrijven. Ze hadden dus mijn creditcard nr van de vorige betaling incl. naam, adres, en alle gegevens ingevuld en de clicks die ik deed om een volgende boodschap te kunnen zien als handtekening gebruikt.

Ik direkt mijn Bank gebeld en direct mijn creditcard stopgezet, en de afdeling Fraude ingelicht over deze praktijken.
Tot op vandaag hebben ze mede door mijn onderbreking de aankondiging niet kunnen omzetten in een afschrijving, maar let op en vooral zie waar zze toe in staat zijn. Mijn/Onze portemonnee is niet op dit soort afschrijvingen berekend en het leven is toch al duur genoeg geworden.

Nu is het bedrijf wat mij mijn domein levert niet hetzelfde bedrijf wat zorgt voor de mailtjes en de videoboodschappen en ook niet het bedrijf wat deze spelletjes speelt, maar mijn vertrouwen heeft een stevige deuk opgelopen.

Doe in ieder geval geen zaken met Clickbank is mijn advies want ze spelen onder een hoedje met VUIL SPELENDE Lieden.

We worden gemist!!

We worden gemist!!

Ik lag vanmorgen tussen half elf en kwart voor twaalf in het zwembad. Daar was ik twee weken niet geweest omdat ik de eerste woensdag moest werken en de tweede woensdag een drie/viermaandelijkse controle had bij mijn behandelaar in het Vlietlandziekenhuis. Een van de zwemmaten Wim zei toen hij me zag dat ik voor het laatst dinsdag de negende op HOTROSE geschreven had en ja hij had gelijk.

Rose en ik zijn beide druk. Rose met het dagelijks schrijven van een blog op haar nieuwe blog welk te vinden is op http://elsderoos.blogspot.com en ik moet zeggen dat blog ziet er goed en strak uit, en ze bouwd het iedere dag goed in haar structuur in.

Ik ben ook druk, druk met werken in het ziekenhuis, druk met karweitjes in en rond het huis. Als persoonlijk secretaris van de voorzitster van onze VvE ben ik druk met installateurs, cameracontroles, offertes, lampen vervangen, buren met wie het slecht gaat, maar ook met http://hottransport.net met stukjes als correspondent van Els. Jesse die ook regelmatig een ronde wil, post, administratie uitzoeken en opruimen etc. etc. Verder was ik werkelijk snip, maar dan ook snipverkouden afgelopen week. Wat is dat een vermoeiende bezigheid zeg. Dat was ik helemaal vergeten. Zelfs liggen op bed is wegens luchtgebrek lastig.

MIS !!

Toch gaat het goed. Ik ben door mijn behandelaar weer goedgekeurd voor de komende tijd. Ik heb er weliswaar nog een capsule Neoral bijgekregen in de hoop dat die verhoging zorgt voor een verdere verlaging van mijn spierenzym. Het is wel flink gezakt maar nog niet voldoende. Verder ben ik nog steeds koortsvrij en dat nu al bijna vier maanden. Ik begin er aardig aan te wennen. Heerlijk.

Deze week moet ik van de negen dagen er zeven werken, en oké, ik kom goed moe thuis en slaap nog beter, ik kan het goed aan. Ook met mijn baas tot as maart goede afspraken kunnen maken. Gisteren had ik ook een leuke drukke dag. Even een vergadering met het management waarin alle mogelijke veranderingen weer eens voorbij kwamen, en daarna een leuke spelletjesavond met zowel spelletjes als voetbal. Deze avond werden de hapjes verzorgd door twee Hindoestaanse patiënten. Het was een avond met veel gefrituurde bara's, lekkere groente balletjes, en andere onbekende zaken en het was erg lekker. Vorige week hadden we een Spaanse Tapasavond, ook erg lekker.

Rose moet werken in de WW vanmiddag, zomaar tussendoor en onverwacht, want ze moet voor iemand invallen, maar was dit bijna vergeten, gezien het feit dat ze normaliter alleen de zaterdagen werkt.

Ik ga nu een uurtje pitten. Ben moe van het zwemmen en heb net een lichte lunch op. Dan ben ik vanavond weer mens en kunnen we samen de dag verder tot een succes maken. Voor nu gegroet.

Alweer Spelletjesavond

Opnieuw dinsdagavond, ik keek zojuist even terug en zag dat 't alweer een week geleden is dat ik geschreven heb op family hotrose. Logisch eigenlijk want we hebben het knap druk met alle andere zaken. Het blog van Rose is leuk aan het worden. Ze is er ook consequent dagelijks mee bezig en dat heeft ze alhier nooit voor elkaar gekregen. Meestal was ik de gangmaker. Werp er maar eens een blik http://elsderoos.blogspot.com
Zelf ben ik natuurlijk ook erg druk met zowel mijn gewone werk, mijn medicatie, de stukjes als correspondent voor Rose, mijn gewone transport blog en mijn nieuwe http://hottransport.net . Dat laatste begint een beetje vorm te krijgen en trekt inmiddels ook al enige kijkers en reageerders.

Vanavond was het druk. We zitten alweer op twintig patiënten en de laatste kwam vlak voordat ik begon. Ik moest nog een opnamegesprek doen maar dat is niet gelukt. De Opgenomene was veel te moe om nog te praten en het was gewoonweg te druk. Als het dan eenmaal spelletjesavond is dan is er ook geen tijd meer voor. Vandaag was het op de huiskamer waar ik niet stond. Een van de patiënten is kok en had een Spaanse avond georganiseerd. Heerlijke Paëlla, allerlei zelfgemaakte kleine en grote hapjes, echt ongelooflijk. Hij had er ook meerdere thema's in verwerkt en had de huiskamer aangekleed met lakens, rode tafelkleedjes, een herfstthema van bladeren en fruit en plaatjes van stierengevechten en 't was helemaal af. Ongelooflijk hoe hij gebruik heeft gemaakt van de minimale bijdrage van onze kant, nl. 1 € per persoon, in totaal dus € 20,- en watr statiegeldflessen en een keline eigen bijdrage. Verder had dr kok zijn eigen tuin en kruidenverzameling verrabbezakt en een stevige portie saffraan meegebracht die het allemaal helemaal af gemaakt hebben.

Nu wordt het alsnog lastig dit stukje af te maken want nu komen alle twintig nog even langs voor hun medicatie, en sommigen voor een praatje. Dus ik doe het nu zomaar zonder plaatje. Voor nu gegroet.

GGGggrrrr !!

Vanmorgen extra vroeg opgestaan na de avonddienst van gisterenavond. Die was top, maar heftig. Ik heb mijn collega directief naar de huisartsenpost moeten sturen nadat hij al vanaf binnenkomst om half drie er slecht uitzag en zich niet goed voelde. Hij vertelde toen al dat hij de dag ervoor plotseling flauw gevallen was en een harde klap om zijn laminaatvloer had gemaakt. Hij gaf aan hoofdpijn te hebben en daar iets voor genomen te hebben wat niet bleek te helpen. Hij liep naar de gesloten afdeling om te gaan zeggen dat hij niet kon lopen wanneer het alarm zou gaan. Kreeg daar een gesprek met een collega wiens vriend ook problemen met zijn gezondheid had waardoor hij nog witter werd dan bij vertrek daarnaartoe. Vervolgens hadden we een uurtje cursus prikvaardigheid, waaraan hij gewoon deelnam al was het niet op zijn normale humoristische wijze. Nog een uurtje later liet hij weten zich nog steeds belazerd te voelen en dat hij ook zijn moeder even gebeld had en dat zij gezegd had dat hij hulp moest gaan zoeken en zij herinnerde hem aan het feit dat zijn jongere broer aan hartproblemen gestorven was. Hierna was hij zo mogelijk nog witter. Voor mij was de maat vol want in diezelfde zin vertelde hij dat zijn bloeddruk al sinds dat hij weg was gegaan van de gesloten afdeling veel te hoog was. Ik belde in zijn bijzijn de huisartsenpost om zijn komst aan te kondigen en hij vertrok naar het Vlietlandziekenhuis, alwaar ze hem vertelden dat het heel goed was en dat hij geen moment te vroeg was gekomen. Hij heeft na onderzoek medicatie gehad waarna hij tot de werkzaamheid was ingetreden moest wachten voordat hij naar huis mocht rijden. Hij mocht alleen weg als hij voor vandaag een afspraak zou maken met een cardioloog. Gelukkig belde hij daarna de schrijver van dit stukje die blij was dat hij deze zeer geliefde maar tegelijkertijd ook zeer gedreven collega zo directief had aangepakt.

Het was op die manier wel een hele hectische en drukke avond, en ik heb die samen met leerlingcollega I prima afgerond.

Volgens Rose en de kalender moesten we de derde naar de tandarts. Ik me er bij neergelegd dat ik vandaag niet zwemmen kan. Een rondje in het donker met Jesse, snel aan de koffie, 10 minuutjes gemediteerd, gedoucht, ontbeten en vervolgens snel naar het Vlietland Ziekenhuis gelopen met Jesse door de eerste heftige bui om daar met zijn drieën de tram te pakken naar Woudhoek om stipt om 10.00u bij onze tandarts te kunnen zijn. 09.54u waren we daar en vervolgens verliet ongewoon op tijd een patiënte de stoel om 10.00u en zaten wij klaar. Buiten was het gaan gieten en aangezien Jesse daar zat hoorden we haar luid schelden. Dit doet ze maar zelden, maar nu was het echt K weer. Het klonk hartstikke gezellig in de behandelkamer. Een hoop gegiechel van de tandarts en een hoop herrie van haar kleinkind en dochter en gerinkel van kopjes etc. Maar geroepen worden ho maar. Jesse bleef blaffen en dat maakte me nog onrustiger dan ik al was. We zeiden dat Jesse ons ongeduld verwoorde. Om 10.24u riep de tandarts een patiënte op, en het was duidelijk dat wij dat niet waren. Rose naar binnen, en wat bleek we hebben morgen pas een afspraak. GGRrrrrr. Zitten we daar voor niks, en Jesse voor niks in de regen en de wind buiten. Ggrrr. Ons snel aangekleed en richting de tram om terug naar huis  te gaan. We kwamen er achter dat Jesse door en door nat, en dat ze graag afgedroogd wilde worden, maar we waren voorlopig nog niet thuis.

Op de terugweg nog even naar de apotheek want Rose was door haar amitriptyline heen, en wat bleek, de volgende zending voor drie maanden bleek klaar te liggen. Om 11.17u eindelijk thuis. Jesse afgedroogd, en ons natte goed opgehangen en een lekker bakkie pleur genomen om op te warmen. Vervolgens weer een reeks aan verplichtingen en telefoontjes, en na een kort blogje mijn bed in als voorbereiding op de tweede avonddienst deze week.

Dat Blog plaatsen zat er voor het werk niet meer in. Dan maar een poging vanaf het werk, al is het daar wederom knap druk. Op een kort verloren moment.

Gegroet

Verdriet

AL 10 Jaar

 

Mijn broer overleed 2002-09-30.

Er zat flink leeftijdsverschil tussen ons.

Hij was toen net zo oud als ik nu.

Er was o.a. door dat leeftijdsverschil weinig waarin we op elkaar leken.

Toch leek ons gezin lange tijd hecht.

Dat bleek pure schijn.

 

Er kwam op dierendag 10 jaar geleden definitief een einde aan een gezin bestaande uit 2 ouders, 3 broers en een zus.

Mijn ouders verloren die dag twee zoons met hun gezinnen, en mijn zus en ik verloren 2 broers met hun gezinnen.

Soms kan ik het nog nauwelijks geloven.

Ik ben lange tijd naïef geweest, en zag het niet eens aankomen.

 

Ik wist wel dat we op feestdagen en gedurende telefoontjes en etentjes hypocriet deden of alles goed was, maar dat mijn ouders, mijn zus + gezin en ik + gezin zo slecht waren dat we volledig werden afgestoten, is me nog steeds een raadsel.

Het was pijnlijk, en bij momenten nog steeds, vooral als tijdens hypocriet herstelde contacten met de nog levende broer soms wantrouwen of minachting wederom de overhand nemen.

Ik doe er t.o.v. hem ook nauwelijks meer moeite voor, voor zijn kinderen ligt dat m.i. toch weer anders. Daar sta ik nog steeds open voor.

 

De worsteling die dat mijn zus en mij oplevert kunnen we gelukkig bij tijd en wijle wel delen, en daar ben ik dan toch wel erg blij mee. Ook met Rose kan ik er vrij en openlijk over praten, ook omdat bij haar gezin ook niet alles over "rozen", verliep en zij ook ervaring heeft met verlies

 

Qua verliezen(dood) zijn we wel erg "ervaren" geworden.

 

Pa de R, Erwin, Jan, Joop, Ma de R, Ma H en Pa H, Trude en dan heb ik het alleen nog maar over heel dichtbij. Het rare is soms dat zelfs zonder de dood verlies hard kan aankomen.