GGGggrrrr !!

Vanmorgen extra vroeg opgestaan na de avonddienst van gisterenavond. Die was top, maar heftig. Ik heb mijn collega directief naar de huisartsenpost moeten sturen nadat hij al vanaf binnenkomst om half drie er slecht uitzag en zich niet goed voelde. Hij vertelde toen al dat hij de dag ervoor plotseling flauw gevallen was en een harde klap om zijn laminaatvloer had gemaakt. Hij gaf aan hoofdpijn te hebben en daar iets voor genomen te hebben wat niet bleek te helpen. Hij liep naar de gesloten afdeling om te gaan zeggen dat hij niet kon lopen wanneer het alarm zou gaan. Kreeg daar een gesprek met een collega wiens vriend ook problemen met zijn gezondheid had waardoor hij nog witter werd dan bij vertrek daarnaartoe. Vervolgens hadden we een uurtje cursus prikvaardigheid, waaraan hij gewoon deelnam al was het niet op zijn normale humoristische wijze. Nog een uurtje later liet hij weten zich nog steeds belazerd te voelen en dat hij ook zijn moeder even gebeld had en dat zij gezegd had dat hij hulp moest gaan zoeken en zij herinnerde hem aan het feit dat zijn jongere broer aan hartproblemen gestorven was. Hierna was hij zo mogelijk nog witter. Voor mij was de maat vol want in diezelfde zin vertelde hij dat zijn bloeddruk al sinds dat hij weg was gegaan van de gesloten afdeling veel te hoog was. Ik belde in zijn bijzijn de huisartsenpost om zijn komst aan te kondigen en hij vertrok naar het Vlietlandziekenhuis, alwaar ze hem vertelden dat het heel goed was en dat hij geen moment te vroeg was gekomen. Hij heeft na onderzoek medicatie gehad waarna hij tot de werkzaamheid was ingetreden moest wachten voordat hij naar huis mocht rijden. Hij mocht alleen weg als hij voor vandaag een afspraak zou maken met een cardioloog. Gelukkig belde hij daarna de schrijver van dit stukje die blij was dat hij deze zeer geliefde maar tegelijkertijd ook zeer gedreven collega zo directief had aangepakt.

Het was op die manier wel een hele hectische en drukke avond, en ik heb die samen met leerlingcollega I prima afgerond.

Volgens Rose en de kalender moesten we de derde naar de tandarts. Ik me er bij neergelegd dat ik vandaag niet zwemmen kan. Een rondje in het donker met Jesse, snel aan de koffie, 10 minuutjes gemediteerd, gedoucht, ontbeten en vervolgens snel naar het Vlietland Ziekenhuis gelopen met Jesse door de eerste heftige bui om daar met zijn drieën de tram te pakken naar Woudhoek om stipt om 10.00u bij onze tandarts te kunnen zijn. 09.54u waren we daar en vervolgens verliet ongewoon op tijd een patiënte de stoel om 10.00u en zaten wij klaar. Buiten was het gaan gieten en aangezien Jesse daar zat hoorden we haar luid schelden. Dit doet ze maar zelden, maar nu was het echt K weer. Het klonk hartstikke gezellig in de behandelkamer. Een hoop gegiechel van de tandarts en een hoop herrie van haar kleinkind en dochter en gerinkel van kopjes etc. Maar geroepen worden ho maar. Jesse bleef blaffen en dat maakte me nog onrustiger dan ik al was. We zeiden dat Jesse ons ongeduld verwoorde. Om 10.24u riep de tandarts een patiënte op, en het was duidelijk dat wij dat niet waren. Rose naar binnen, en wat bleek we hebben morgen pas een afspraak. GGRrrrrr. Zitten we daar voor niks, en Jesse voor niks in de regen en de wind buiten. Ggrrr. Ons snel aangekleed en richting de tram om terug naar huis  te gaan. We kwamen er achter dat Jesse door en door nat, en dat ze graag afgedroogd wilde worden, maar we waren voorlopig nog niet thuis.

Op de terugweg nog even naar de apotheek want Rose was door haar amitriptyline heen, en wat bleek, de volgende zending voor drie maanden bleek klaar te liggen. Om 11.17u eindelijk thuis. Jesse afgedroogd, en ons natte goed opgehangen en een lekker bakkie pleur genomen om op te warmen. Vervolgens weer een reeks aan verplichtingen en telefoontjes, en na een kort blogje mijn bed in als voorbereiding op de tweede avonddienst deze week.

Dat Blog plaatsen zat er voor het werk niet meer in. Dan maar een poging vanaf het werk, al is het daar wederom knap druk. Op een kort verloren moment.

Gegroet