Alles verandert en blijft hetzelfde
Er wordt nu hard gewerkt aan onze laan. Er staan heel veel kastanjebomen en die zijn ziek, heel ziek. Er vallen spontaan takken naar beneden. Soms is daar geen storm voor nodig. Dus worden ze nu gerooid. Er had gekozen kunnen worden de stervende bomen weg te halen en dat daar nieuwe bomen worden geplant. Maar, zoals ik al schreef. Ze zijn allemaal ziek en dus worden ze gerooid. Allemaal tegelijkertijd en niet een voor een die dan word vervangen. Dan wordt het net een slecht gebitje met bomen op de verschillende hoogte en we wonen in een stad en niet in een bos of zo en dus staat dat dan niet esthetisch. Ook wordt dan de bodem omgewoeld en losgeschud zodat de nieuwe bomen lucht kunnen krijgen. Hebben we allemaal als levend wezen nodig. Er komen nieuwe parkeerplaatsen bij. Dit alles in afwachting totdat de huizen tegenover ons worden gesloopt. Volgens horen zeggen komt er dan een ondergrondse parkeergarage. Ook komt er een supermarkt. Leuk voor ons want we worden allemaal een dagje ouder en de supermarkt, hier in de buurt is duur, heel erg duur. Dus dat is mooi meegenomen. Ik ben benieuwd of al deze plannen, ondanks de recessie, doorgaan.
Onze buurt is een buurt van allerlei verschillende soorten en maten huizen. Wij wonen hier in het hoogste en modernste gebouw van de wijk. Alle huizen staan schots en scheef door elkaar en het uitzicht hier is en blijft altijd levendig. Een rechte weg, straat of laan is er niet. En om de kortste weg naar een bepaalde plaats te bepalen dat vergt inzicht en is en blijft lastig. Ik schets de weg naar mijn werk. Ik steek de laan waaraan wij wonen over, ga iets naar links, een kort straatje in ga dan vervolgens links af voor pak ‘m beet 20, 30 meter, dan naar rechts voor ongeveer 100 meter, dan weer links voor ongeveer 70m en daar ga ik weer rechts af. Dan ben ik bij het buurtcentrum en vandaar gaat er een redelijk rechte straat naar mijn werk toe. Alles bij elkaar 10 minuutjes lopen. Heerlijk dichtbij, maar in vogelvlucht zou het maximaal vijf zes minuten zijn. Dat kromme en bochtige komt omdat we tussen dijken zitten in polderlandschap en de dijken hier van oorsprong gewoon niet recht zijn. Ik persoonlijk vind dat hartstikke leuk.
De kaalslag op onze laan geeft me toch ineens een portie licht en helderheid. Ongelooflijk. Zelfs zonder blaadjes gaven die bomen een soort overdekkingsgevoel van gevel tot gevel, en aangezien het sinds de planting eind veertiger jaren geduurd heeft om zo te worden, zullen we zelfs na de�herbeplanting�van nieuwe bomen niet meer meemaken zoals dat was. Het is vreemd licht in de straat. Ik ben wel benieuwd hoe het gaat worden, want het is nu net alsof we verhuisd zijn, maar dan zonder adreswijzigingen en gesjouw.
We hebben al eens eerder een plaatje uit 1951 laten zien toen de bomen net gepland waren, maar die foto herplaatsen we toch nog maar eens.
We zitten nu op 2012-10-21. De bomen zijn gerooid, de parkeerhavens zijn vernieuwd en onze laan is vreemd kaal. Helemaal klaar voor de nieuwe aanplant. Dat gaat waarschijnlijk begin november gebeuren. Er schijnen wat oudere bomen terug te komen. Een jaar of 10 oud. We zijn er inmiddels aan gewend, aan die kaalte. De herfst heeft nu ook heftig toegeslagen, en ik vond het prachtig vanmorgen, toen we met Jesse naar het Sterrebos toeliepen. Ze heeft daar heerlijk gerent. Ze is inmiddels niet meer onstuitbaar. Na een klein uurtje is ze moe en wil dan graag naar huis. Je merkt dat ze ondertussen 7 is. Dat is bij mij hetzelfde. Ik had ook zin om richting ontbijt te gaan. We worden ook een dagje ouder.
De groeten.
Onze wijk, de groene strook vanaf de pin links naar beneden is nu kaal
Onze buurt is een buurt van allerlei verschillende soorten en maten huizen. Wij wonen hier in het hoogste en modernste gebouw van de wijk. Alle huizen staan schots en scheef door elkaar en het uitzicht hier is en blijft altijd levendig. Een rechte weg, straat of laan is er niet. En om de kortste weg naar een bepaalde plaats te bepalen dat vergt inzicht en is en blijft lastig. Ik schets de weg naar mijn werk. Ik steek de laan waaraan wij wonen over, ga iets naar links, een kort straatje in ga dan vervolgens links af voor pak ‘m beet 20, 30 meter, dan naar rechts voor ongeveer 100 meter, dan weer links voor ongeveer 70m en daar ga ik weer rechts af. Dan ben ik bij het buurtcentrum en vandaar gaat er een redelijk rechte straat naar mijn werk toe. Alles bij elkaar 10 minuutjes lopen. Heerlijk dichtbij, maar in vogelvlucht zou het maximaal vijf zes minuten zijn. Dat kromme en bochtige komt omdat we tussen dijken zitten in polderlandschap en de dijken hier van oorsprong gewoon niet recht zijn. Ik persoonlijk vind dat hartstikke leuk.
De kaalslag op onze laan geeft me toch ineens een portie licht en helderheid. Ongelooflijk. Zelfs zonder blaadjes gaven die bomen een soort overdekkingsgevoel van gevel tot gevel, en aangezien het sinds de planting eind veertiger jaren geduurd heeft om zo te worden, zullen we zelfs na de�herbeplanting�van nieuwe bomen niet meer meemaken zoals dat was. Het is vreemd licht in de straat. Ik ben wel benieuwd hoe het gaat worden, want het is nu net alsof we verhuisd zijn, maar dan zonder adreswijzigingen en gesjouw.
We hebben al eens eerder een plaatje uit 1951 laten zien toen de bomen net gepland waren, maar die foto herplaatsen we toch nog maar eens.
We zitten nu op 2012-10-21. De bomen zijn gerooid, de parkeerhavens zijn vernieuwd en onze laan is vreemd kaal. Helemaal klaar voor de nieuwe aanplant. Dat gaat waarschijnlijk begin november gebeuren. Er schijnen wat oudere bomen terug te komen. Een jaar of 10 oud. We zijn er inmiddels aan gewend, aan die kaalte. De herfst heeft nu ook heftig toegeslagen, en ik vond het prachtig vanmorgen, toen we met Jesse naar het Sterrebos toeliepen. Ze heeft daar heerlijk gerent. Ze is inmiddels niet meer onstuitbaar. Na een klein uurtje is ze moe en wil dan graag naar huis. Je merkt dat ze ondertussen 7 is. Dat is bij mij hetzelfde. Ik had ook zin om richting ontbijt te gaan. We worden ook een dagje ouder.
De groeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten