Ik ben alweer midden in mijn derde week op het dagactiviteitencentrum.
Gisteren leek het wel of het stormde. Er gingen een aantal mensen behoorlijk
tegen elkaar tekeer, en dat is iets waar je direct op moet inspringen, want verbale
onrust zorgt voor anderen voor een razend onveilig gevoel. Kortom, gisteren
uiteindelijk met vier mensen uitgebreid gepraat over de onwenselijkheid van dit
gedrag, en dat was goed uitlegbaar. Vooral ook omdat de betrokkenen gelijk
zagen dat er mensen waren die wilden vertrekken omdat ze erg van deze onrust
geschrokken waren. Ook die hebben we gelukkig binnen kunnen houden.
Het is wel maf, dat ik me nu veel beter kan voorstellen hoe het moet zijn
om als je angstig bent op een afdeling binnen te komen waar het onrustig is.
Waar mensen vaak met verheven stem praten en bang zijn. Denk bij jezelf maar
eens dat je in een situatie zit waarin je niet wilt zijn, je vaak ook niet weet
hoe te reageren. Gevolg paniek, en vaak ook communicatieproblemen. Vervolgens
zie je bijvoorbeeld iemand die zichzelf niet meer onder controle heeft door het
personeel afgevoerd worden naar de afzonderingsruimte en dat maakt helemaal een
heftige indruk.
Dus in plaats van dat je je veilig voelt ga je je juist nog
onprettiger voelen en allesbehalve veilig. Ik denk dat je als patiënt in zo’n
situatie erg eenzaam en ongelukkig kan zijn.
Je bent weg van je vertrouwde
spullen, weg uit je huis, je zit tussen allerlei mensen die je niet of
nauwelijks kent, maar vaak toch erg onrustig zijn. Anderen lopen er vaak bij
als zombies omdat de medicatie die men krijgt een behoorlijk slaperige werking
hebben.
Ik merkte gisteren dat vooral ook de mensen hier, die allemaal een
psychiatrisch verleden hebben ontzettend kwetsbaar zijn en dat veiligheid een
basis is die echt niet in gevaar moet komen, want dan komen ze gewoon niet
meer.
Ik merkte gisterenavond dat ik er ondanks dat ik verbale onrust heel erg gewend
ben ik van die gesprekken toch behoorlijk vol zat, en dat ik moe was. Daardoor
sliep ik wel als een roos vannacht.
Ook in de overdracht vanmorgen kwam de onrust van gisteren weer uitgebreid
ter sprake. Het is leuk om vast te stellen dat je al heel snel signalen van
anderen opvangt waar je echt iets mee moet doen, want anders hebben ze fikse
gevolgen. Ik merkte gisteren ook dat mijn nieuwe collega en ik ook echt een
waardevolle taak hadden en echt van invloed waren op het zo belangrijke klimaat
hier binnen.
Het is in ieder geval toch heel wat anders dan formulieren invullen op de
computer. Hier is het een kwestie, van erbij gaan zitten, even navragen hoe
mensen zich voelen, en aandacht hebben voor kleine dingen.
Gegroet, ik ga bijslapen.
