How a fucking day can grow into something better

De dag startte moeizaam. Mijn chemo viel totaal verkeerd en ik ben eigenlijk tot na het slapen vanmiddag ziek geweest. Gelukkig heb ik me er niet door laten stoppen, want ik zag het vanmorgen helemaal niet meer zitten.
Rose en ik gingen desalnietemin na het ontbijt met Jesse weg voor haar lange loop en de nodige boodschappen. Eergisteren hebben we een interessante offerte gekregen voor een nieuwe CV, warm water installatie en een nieuwe ventilatieintallatie. We zijn er aan toe, want onze oude AGPO FERROLI is compleet op na 15 jaar. Dat jaar dat ons huis een jaar heeft leeggestaan na de dood van de vorige

stilstand is achteruitgang

eigenares heeft daar ook geen goed aan gedaan, maar het bleek moeilijk om een istallateur te vinden die iets soortgelijks kan leveren voor een scherpe prijs. We moeten ook met 16 appartementen tegelijk de boel vervangen en dat blijkt ook nog knap lastig. In drie jaar tijd is dit pas de tweede installateur die serieus een offerte aanbied en die het niet alleen bij mooie woorden houd. Bij de eerste konden we alleen kopen of leasen en bij deze kunnen we kopen, leasen en huren. Rose en ik kregen onenigheid over wat er volgens haar in de offerte staat en over hetgeen ik had gelezen. Ik voelde me al beroerd en Rose had een haastige en doordrammerige mood. Ik kon daar volstrekt niet tegen en ik zei dat ook. De manier waarop is vast niet tactvol geweest. Wat we nog in het begin van de wandeling vaststelden was dat het goeie vragen waren die zij stelde maar dat die gewoon op papier gezet moeten worden en dat we bij terugkomst na het boodschappen doen de offerte nog eens grondig zouden lezen.

De wandeling werd een stuk langer dan gepland, want de winkel waar we naar toe wilden bleek aan het verbouwen te zijn en in tegenstelling tot wat we dachten was dat nog lang niet klaar. Je kon dwars door de winkel op de Nolenslaan kijken dus daar konden we niet terecht.

Een stuk doorgelopen zakte mijn misselijkheid een beetje door de frisse lucht en zijn we ook nog even bij ABC op de 's Gravenlandse weg binnengelopen om de gehoortoestellen van Rose weer eens even te latren checken. Daarna inkopen gedaan en bepakt en gezakt terug gelopen naar huis.

De dag van vandaag groeide gelukkig vooral na de misselijkheid vandaag tot een uur of vier uit naar een goeie dag. Ik heb lekker wat stukjes geschreven, de offerte nogmaals doorgelezen en tot mijn volle tevredenheid
bleek dat alles incluis de huurprijs valt. Ik doel dan op een onderhoudscontract voor alle drie de installaties. Daarna heb ik zoals aan Rose beloofd lekker spekpannenkoeken gebakken en nu is Rose naar Vlaardingen voor een infoavond over het nieuwe vrijwilligerswerk wat ze wil gaan doen bij "de Margriet", in Vlaardingen. Het is ook gelijk een kennismakingsavond en een soort van sollicitatie. Ik ben heel benieuwd hoe en met wat voor indrukken ze terug zal komen.

Ik had de laatste avonddienst op mijn werk ook een heftige avond. In de ochtend was tijdens de Themagroep op vraag vanuit de patiënten het thema zelfdoding en zelfmoord aan bod geweest en dat maakte de daaropvolgende (spelletjes)avond tot een hele andere dan waar mijn collega en ik op gerekend hadden. Volop zwaar emotionele en huilende patiënten die stuk voor stuk zelf wel eens gedachten hadden gehad aan dit onderwerp en ook pogingen hadden ondergaan en het regelmatig in hun omgeving aan den lijve meegemaakt. Daar kwam nog bij dat de spelletjesavond organiserende huiskamer vol zat met inactivelingen die er geen van allen zin in hadden en ik merk dat ik nog uren met deze avond en de verhalen en belevenissen bezig ben geweest.

Dat gebeurd niet zo vaak. Maar zowel mijn collega als ik hebben ons uiterste best gedaan om zowel luisterend oor als opvanger te zijn en alles toch nog in redelijke banen hebben kunnen leiden. Ik heb zelfs nog tussen de telefoontjes en gesprekken door een spelletje scrabble gewonnen.Tot en met vandaag komen bepaalde zaken terug, en aangezien ik vanaf morgen weer drie avonddiensten draaien mag horen die gedachten er ook gewoon bij.

Gisteren en vandaag waren er ook nog enkele meldingen en die zijn ook al weer verwerkt. Er waren in dit geval best heftige zaken gebeurd in Delft, en de mensen die ik sprak waren blij met mijn telefoontjes. Na deze week heb ik volgens mij alleen nog maar dienst in week 42 en week 48, en dan zit het er na 8 jaar Opvangwerk helemaal op. Zal toch raar zijn. Maar ook goed.

Ik ga er een eind aan breien. Ik ben niet ontevreden. Ik heb gisteren mijn verwijskaart voor de pijnpoli toch nog gekregen. Volgende week ga ik een afspraak maken. Daarover horen jullie me nog. De misselijkheid is na de pannenkoeken definitief voorbij en daar ben ik erg blij mee. Tot snel.