Grote Opkomst Politiek Diner over veranderingen WMO in Gemeente Schiedam

Er wordt hard gewerkt in de keuken van het MAC Brandersstad in Schiedam

Alweer bijna een week voorbij op mijn nieuwe werkplek. Ik heb het nog steeds erg naar mijn zin. Volop verschillende werkzaamheden. Wel dagelijks weer nieuwe gezichten. Volop nieuwe indrukken. Is naast druk ook gezellig. Gisteren, donderdag heb ik eerst ’s morgens van 8.30u tot 13.00u gewerkt en daarna ben ik met Rose teruggegaan om 16.30u Er werd een politiek diner georganiseerd waar een grote toeloop was van bijna alle politieke partijen. Het was een volledig cliënt gestuurde avond, waar de avond aan elkaar werd gepraat door een ervaren lid van de cliëntenraad. Tussen de gangen van het eten door, werden er ervaringsverhalen door cliënten verteld waarin duidelijk werd hoe ze hier komen, wat ze hier doen, wat de structuur voor hen betekend en wat er zou gebeuren als die structuur er niet zou zijn. De aanwezigen waren onder de indruk van de verhalen, maar ook door de maaltijd, een heerlijke gevulde groentesoep vooraf, een andijviestamppot met spekjes en een vers gemaakte rundergehaktbal, en toe een dame blanche. Er werd stevig gediscussieerd over de toekomst en eigenlijk was iedereen het er wel over eens dat nu de gemeente over de CIZ verklaringen zal gaan in de toekomst dat ze het wel aan de deskundigen willen overlaten en niet willen gaan laten doen door gemeenteambtenaren. Verder bleek wel dat zelfs de grootste vijanden het er over eens zijn dat als het dagactiviteitencentrum zou moeten sluiten er heel veel extra opnames nodig zouden zijn en dat veel meer geld zou kosten. Ook lagen er leuke stellingen op tafel waar onder het diner lekker over gepraat kon worden en zo kwamen vanzelf de meningen open op tafel te liggen. Al met al weet ik nu waar ik bij de gemeenteraadsverkiezingen op ga stemmen, en was de vermoeidheid waar ik mee thuis kwam om 20.45u dik de moeite waard. Het was eigenlijk mijn eerste volledige werkdag, alleen gesplitst met twee uur slaap tussendoor.

Ik verheug me wel op het weekend, en ben daar nu ook echt aan toe. Ik heb me wel voorgenomen onze belastingen te gaan doen. Eigenlijk wil ik dat graag al in februari af hebben, maar gaat niet meer lukken.

Voorbeelden van de publiciteit die vooraf ging aan:

Het Nieuwe Stadsblad 19 Februari

MAC organiseert Politiek Diner

SCHIEDAM - Het Multifunctioneel Activiteiten Centrum (MAC) aan het Spinhuispad 19 organiseert donderdag 27 februari een avond met de lokale politiek.
Onder het genot van een maaltijd vertellen cliënten hun ervaringsverhaal en er is gelegenheid om vragen te stellen over psychiatrie, het effect daarvan op iemands leven en de rol van het MAC. Wie erbij wil zijn moet zich even opgeven bij het MAC aan het Spinhuispad voor 25 februari (246 37 24).
MAC Brandersstad is een ontmoetingsplaats voor mensen die in hun leven te maken hebben (of hebben gehad) met de psychiatrie en die op zoek zijn naar een daginvulling of dagbesteding. Op die manier gaan zij weer deel uitmaken van de samenleving. 
Daarom staat het MAC ook open voor buurtbewoners en in het algemeen voor iedereen die er een kijkje wil nemen of die als vrijwilliger wil helpen. 
Het MAC is een initiatief van een aantal partijen, waaronder twee instellingen en zes cliëntenorganisaties. 
De organisatie wordt zoveel mogelijk door bezoekers (vrijwilligers uit de doelgroep) gerund en dat is best bijzonder.

MAC BRANDERSSTAD ORGANISEERT POLITIEK DINER

AGENDA

Het Multifunctioneel Activiteiten Centrum (MAC) aan het Spinhuispad 19 organiseert donderdag 27 februari een avond met de lokale politiek. Onder het genot van een maaltijd vertellen cliënten hun ervaringsverhaal en er is gelegenheid om vragen te stellen over psychiatrie, het effect daarvan op iemands leven en de rol van het MAC. Deelenemers kunnen zich voor 25 februari opgeven bij het MAC aan het Spinhuispad 19 via telefoonnummer 010-246 3724.

Tussen Kunst en Kitsch in Schiedam

Hal Stedelijk Museum Schiedam

Vandaag hadden Rose en ik weer eens wat anders. Het was onze laatste vakantiedag en Tussen Kunst en Kitsch was in het Stedelijk Museum in Schiedam. En ja, deze keer waren we op tijd aan kaartjes gekomen. Twee kaartjes en een lidmaatschap van de AVRO verder kwamen we daar met ieder drie dingen uit ons huis om 10.45u binnen. We hadden 1 schilderij, 1 gekleurde ets, 1 geborduurde Chinese draak, een houten beeldje met benen hoofd, en twee stuks Japanse Blikken Auto’s, Bussen bij ons in onze opklapbare bolderwagen bij ons. Bij binnenkomst kregen we op vertoon van onze toegangsbewijzen twee nummers, nummer 103 en nummer 104, en twee folders, waarvan op een de deskundigen en de plaats waar ze zaten, een hoe het ging met de beoordeling en de controle of we ieder niet meer dan 3 artikelen bij ons hadden.

We hebben daar in de vroegere toegangsruimte onder het voorplein met veel mensen gewacht, en een kop koffie gedronken. Er waren mensen uit Bergen op Zoom, Wassenaar, en volop andere plaatsen. Het was leuk mensen kijken en kennis maken. We waren daar kennelijk met de eerste 200 mensen die binnen kwamen. De eerste 100 werden weggeroepen en twintig minuten later mochten Rose en ik naar boven. In de hal waar nu de toegangsdeur en de winkel van het Stedelijk Museum is zaten een aantal deskundigen  die eerst de schilderijen wilde zien en ons doorverwezen naar de juiste deskundigen.

Het was leuk om nu eens te zien wat er allemaal achter de schermen gebeurd bij zo’n programma wat je denkt te kennen als je er vaak naar kijkt, maar er gebeurd veel, heel veel, veel gastvrouwen, veel personeel, veel deskundigen, catering, camera’s, verlichting, enorme drukte.

We werden eerst met ons Poolse schilderij naar Frank Welkenhuysen gestuurd, die het een leuk kleurrijk doek vond maar de schilder niet kende, dus daar zijn we niet veel wijzer van geworden, en wij zijn nog steeds blij dat we het tijdens een van de brandersdagen gekocht hebben, wel blij dat we er nog het een en ander van de prijs af gepraat hebben. Daarna gingen we Bas Hesselink, naar wat bleek een gekleurde prent uit de dertiger jaren te zijn van waarschijnlijk een Belgisch tafereel. De maker kende hij ook niet. Vervolgens werden we naar Jaap Polak gestuurd, een deskundige over niet Westerse kunst. Onze Chinese draak bleek uiteindelijk van Japanse voor oorlogse makelijk. Het feit dat hij in Haarlem is ingelijst in de tijd dat Haarlem telefoonnummers had die uit vier cijfers bestonden bevestigde dit.

Ook bij onze Chinese draak hebben we zoiets van we hebben hem voor 70 gulden gekocht op de Lange Voorhout, 24 jaar geleden, en we doen ‘m nooit weer weg. Hij hangt alweer met zijn magistraal mooie lijst aan het voeteneinde van ons bed.

Wij moesten vervolgens met het beeldje uit de erfenis van Pa en Ma van Rose en de twee stukken blikken speelgoed naar een expert in Jugendstil, Art Deco, design en speelgoed. De rij voor hem die als expert niet op ons lijstje staat was lang en Nelleke van der Krogt kwam langs om te vertellen dat de expert even langs de rij zou komen om te beoordelen of de spullen de moeite waard waren om aan tafel te bespreken of niet. Tien minuten later verscheen hij, zei direct met zeer levendige ogen dat ik die met het speelgoed stond door moest naar de tafel en zei tegen Rose dat het beeld niet echt oud was, uit de veertiger of vijftiger jaren en dat er heel veel van gemaakt waren en dat het ongeveer € 50,- waard was. Nog tien minuten later kwamen we bij de tafel en bleek dat de Japanse bus(ICHIKO 4U R-K396) en brandweerwagen (K Japan)na oorlogs Japans speelgoed waren, maar dat er wel heel veel mee gespeeld was en dat de waarde hierdoor tegenviel. De brandweerwagen bleek ouder dan de bus, en beiden per stuk ook zo’n € 50,- waard.

En toen waren onze taxaties op. Rond enen reden wij de bolderkar weer uit het museum, waar bij de uitgang wel gefilmd werd. Wie weet zijn we met onze luidruchtige kar gefilmd.

Het bleek wel een ideaal vervoermiddel want waar iedereen naast met zijn spullen aan het zeulen was moest iedereen ook nog zijn winterjas meesjouwen. Wij konden ‘m echter beiden kwijt in de bolderwagen.

Het bleek overigens dat ieder uur er weer tweehonderd mensen een kaartje hadden gekocht, dus het was goed druk, en vooral ook warm. Wij waren tegen half twee weer thuis en hadden een leuk avontuur achter de rug.

Alweer THUIS ook ! II

Het tweede stuk over onze minivakantie naar Renesse.

We hebben heerlijk geslapen ondanks het feit dat we in twee verschillende bedden lagen. Het waren wel goede boxsprings dus de vermoeidheid kreeg al gauw de overhand. Alleen Jesse bleef op haar qui-vive. Ze ging wel lekker liggen, maar was en bleef waaks. Ze voelde zich er logischerwijze niet thuis en vervulde haar taak als waker perfect. Dat is ze ondanks haar giga inspanningen langs het strand ook gebleven tot dat we weer thuis waren woensdagavond. Ze blafte zo nu en dan bij geluidjes, en het was maar goed dat het hotel niet vol zat, want we zaten bij de achterdeur.

Wel konden we bijvoorbeeld prima  gaan ontbijten met zijn tweeën terwijl Jesse op onze spulletjes paste terwijl we aten.

Achterzijde Hotel Renesse

Dat ontbijt maakt zo’n paar daagjes helemaal af. Het was ook beregoed. Meerdere verse broodjes direct van de warme bakker. Kaiserbroodjes, baquetjes, en croissantjes. Maar ook Zeeuwse gebakjes, geroosterd brood, een gekookt eitje, yoghurt, kwark, corn flakes, muesli, etc, etc. Je eet dan automatisch wat meer dan gewoonlijk. Dat samen met allerlei verschillende soorten koffie, chocolade of thee. En dat alles op het dooie gemakkie. Daarna op de slaapkamer Jesse gelukkig maken met een extra grote maaltijd, want gedurende dit soort dagen loopt ze gemakkelijk driemaal zoveel als normaal en  verbruikt dan ook meer energie. Altijd leuk om haar te zien smullen.

Daarna zijn we richting transferium gelopen omdat daar ook een VVV was. Kijken naar wat er te bezichtigen is, en waar en wanneer de vele bussen gaan. Ook alvast gekeken of de terugweg niet wat korter kon dan de terugweg. Dat bleek gemakkelijk haalbaar, de terugreis bleek van daar tot Zuidplein in een uur en twintig minuten haalbaar, bijna de helft van de heenreis.

Bij de VVV een kaartje van Renesse gekregen met de wandelmogelijkheden, de mooiste plekjes waren  en een busboekje. We besloten de maandag  in Renesse en omgeving te blijven en de dinsdag naar Zierikzee te gaan i.v.m. de betere Visrestaurants. We liepen van het transferium naar strandtrap Laone, en zagen een grote stenen trap die ons naar het strand zou leiden. Bovenaan de trap waren we beiden buiten adem, terwijl Jesse lustig en ongeduldig op en neer vloog. Bovenaan was er een prachtig uitzicht op een veel breder strand dan gisteren. Ook zagen we een soort van eiland voor de kust en met behulp van mijn camera zag ik er allerlei zeehonden liggen in het zonnetje. Helemaal te gek. Ik heb er gelijk maar wat foto’s van gemaakt. Die volgen later nog.

We doen nog steeds lekker rustig aan en het is uiteindelijk nog vakantie. We zijn lekker gaan wandelen , schelpen zoeken en fotograferen, terwijl Jesse poogde vogeltjes te pesten, rondjes om paarden  op het strand rende, zee in en uit ging, wilde dat ik stokjes gooide enz.

Bij strandtent de Haven en de Schorpioen aangekomen gegaan voor tweemaal warme chocolademelk met rum, die achteraf wel erg duur bleken, maar ala, het was vakantie. Daarna rustig aan over de al bekende weg richting dorp, waar ik even een uurtje ben gaan slapen zoals gewoonlijk, om energie op te doen voor de rest van de dag. Rose ging lekker zitten lezen.

Vervolgens een end gewandeld om Renesse te verkennen en ergens een biertje op een terras genuttigd, waarna we zijn gaan dineren bij het wapen van Zeeland. Waar we ons lekker verwend hebben met een compleet en goed diner.

De avond daarna hebben we doorgebracht op de kamer, want we waren moe en de Olympische spelen en nog een alweer vergeten serie hebben ons vermaakt en we zijn niets tekort gekomen, maar wel weer betrekkelijk vroeg gaan slapen i.v.m. vermoeidheid.

Dinsdag verliep tot 10.00u ongeveer hetzelfde, de lekkere douche en het ontbreken van een wekker maakte het tot echt vakantie. Daarna zijn we per bus naar Zierikzee gegaan. Wat een pracht van een middeleeuws stadje is dat. Aan een bewoner gevraagd waar we het beste terecht konden voor oesters, en verwezen naar de

Proeverij. Een zwerftocht door Zierikzee gehouden, ergens koffie gedronken on een mooi café, foto’s genomen, even bij de Wereldwinkel naar binnen. Leuk dat je bij andere Wereldwinkels altijd binnengehaald wordt als familie. Geinig. Wouw wat een prachtig gebouw waar zij in zitten. Een echte middeleeuws gebouw waar de kerkers in zaten. Erg imposant, en we kregen gelijk een rondleiding. Top. Een stukje verder bleek de oude Haven te zijn waar het water erg laag stond. De schepen lagen bijna droog. Daar was ook de Proeverij, waar we hartelijk ontvangen werden en overheerlijk geluncht hebben.

Ik heb me laten overhalen om voor het eerst drie soorten Oesters te eten, en daarna een vissalade. Het is me enorm meegevallen. Er was niks slijmerigs aan die Oesters. Ze waren zalig.

Anderhalf uur later zijn we weer langzaam richting het busstation gelopen en hebben de bus naar Renesse weer genomen. We waren na mijn slapen te moe om nog veel te doen en vooral Rose haar bovenbenen deden zeer en mijn kuiten. Uiteindelijk hebben we heerlijk boerenkool met worst gegeten bij het wapen van Zeeland, en hebben ’s avonds vanaf half negen voor de TV gezeten.

Onze laatste dag zijn we opnieuw naar het strand gegaan via de hoge trap. Een paar uur later afgesloten bij de andere strandtent en onze spullen stonden veilig gestald bij het Hotel. Onze kamer was al opgeleverd om 10.00u. We hebben de bus genomen via Zierikzee en hebben nog lekker geluncht bij de Sijf op de Oude Binnenweg in Rotterdam. Daarna ben ik gaan slapen in ons eigen bed en stond bij het wakker worden onze kleindochter Lotte op de stoep.

Een topvakantie was het.

Alweer Thuis ook! I

Ons Uitzicht Jacobuskerk uit 1509 in het hart van Renesse

Zo, Jesse, Rose en ik zijn weer terug op ons honk.

Het was afgelopen zondag heerlijk om er voor het eerst in anderhalf jaar weer eens tussenuit te gaan, maar het was woensdagmiddag ook weer lekker om terug naar onze katten te gaan.

We kwamen zondag na tweeëneenhalf uur reizen per metro en bus aan op het transferium bij Renesse. Van daaruit was het ongeveer 7 tot 10 minuten lopen naar de Jacobuskerk. We hadden via google al gekeken waar de Kromme Reke was en dat was aan dat prachtige groene plein. De reis was leuk, en vooral het eerste stuk vanuit Spijkenisse met de bus naar Hellevoetsluis  was leuk, door allerlei dorpjes, waaronder Zuidland. Je krijgt op zo’n, lange reis wel veel te zien. We kwamen rond half drie aan en hebben eerst een glas koude thee genomen tegenover ons Hotel. Om stipt 15.00u stonden we bij Hotel Renesse aan de deur,

Hotel Renesse

want we wilden z.s.m. onze spullen kwijt en met Jesse richting het strand. Carola die ons vriendelijk ontving vertelde dat ’t rustig was en dat ze ons daarom een studio gegeven had i.p.v. een gewone tweepersoons kamer. Om wat meer ruimte te hebben met de hond, zonder meerkosten, en op de begane grond. We zagen het gelijk. Een leuke vrij grote kamer met een keukenblokje, koelkast, toilet en douche en twee boxsprings- als bed, een tafeltje en twee kuipstoeltjes. Kortom , eenvoudig, netjes, schoon en betaalbaar. We hebben snel uitgepakt en zijn met Jesse, en onze fototoestellen richting strand vertrokken. Dat was 800m lopen. Jesse rook het al van verre en was door het dolle heen toen ze los mocht en ging gelijk even het water in. Iets waar ik nu absoluut niet aan dacht gezien de tijd van het jaar. We starten bij een plek waar twee strandpaviljoens stonden, de schorpioen, en de Haven van Renesse, en zijn eerst richting wind gelopen tot de volgende strandtent, ik geloof Zuid. Het was zonnig en lekker, alleen niet echt fotoweer. Vervolgens weer terug naar de Schorpioen waar we  eerst buiten op het terras, maar later omdat Jesse zo aan het bibberen was binnen een paar biertjes genuttigd hebben. Op de terugweg naar Renesse lagen wel overal plassen, maar gedurende de vier dagen dat we er zijn geweest is er alleen ’s nachts een enkele druppel regen gevallen. Zoals gewoonlijk kijken we bij iedere

winkel en eetgelegenheid waar we langskomen om te kijken of ze iets van onze gading hebben. De eerste avond zijn we gaan eten bij het Paard, een eetcafé waar we een dagmenu genomen hebben wat mij beter beviel dan Rose, maar de biertjes een lekkere Chouffe KABOUTER van de tap en een Afflichem blond smaakten naar meer. Toch zijn we daarna naar onze studio gegaan, want we waren moe en voldaan en hebben ons even genesteld voor de mini TV, waar Oranje in beeld weer de nodige medailles in ontvangst nam. Al gauw bleek dat de kuipstoeltjes echter een

HET PAARD RENESSE

verschrikking voor ons beider zitvlak betekenden. In een vloek en een zucht hadden we beiden last van een stalen achterwerk. Na een rondje om de kerk met Jesse zijn we heel tevreden gaan slapen. Alleen Jesse was wat onrustig en extra waaks omdat alles voor haar vreemd was. Einde dag 1

Nieuwe werkplek ervaringen

Vanmorgen om 08.25uur kwam ik na een kwartiertje wandelen aan op mijn nieuwe werkplek. De eerste dag maandag was ik wat later doordat ik eerst fysiotherapie had, en ik was wat zenuwachtig over wat en wie ik daar aantreffen zou. Die zenuwen zijn nu al helemaal weg. Het is een aangename, vriendelijke en laagdrempelige plek, waar ik heel veel mensen blijk te kennen. Heel veel mensen zijn oud patiënten die ik samen met de collega's op mijn vorige werkplek vaak zover probeerde te krijgen om wat meer structuur in hun leven toe te laten en iets te zoeken waardoor ze het prettig vinden om 's morgens hun bed uit te komen. En heel leuk om te zien dat deze activiteiten daadwerkelijk helpen bij het op de been blijven van velen.

Het is ook leuk om te zien wat ze er allemaal doen. Sommigen werken in de horeca, en zorgen dat er een behoorlijke lunch geserveerd word tussen de middag, waaronder een complete warme maaltijd met salade, maar ook diverse broodjes, altijd een verse handgemaakte soep, en die hebben onder andere de afgelopen dagen al geprobeerd om me behoorlijk te verwennen. Ze vinden het leuk om me hier tegen te komen, en maken voor het merendeel een goede indruk. Anderen zijn bezig met houtbewerking, weer anderen in de textiel, er is een computercursus te volgen, een groep is bezig met het organiseren van een politieke bijeenkomst i.v.m. de komende gemeenteraad verkiezingen en de veranderingen in de WMO, maar ook een maandelijkse kookclub, een groep die zich bezighoud met budget koken, een lijstenmakerij, anderen draaien de balie, en het merendeel gebeurt cliënten gestuurd. Er werken maar een aantal betaalde krachten die zorg dragen voor de indicaties, de evaluaties, het doelgericht naar iets toe werken en het bijhouden of dat doel moet worden aangepast. En zaken waarvan de zorgverzekeraars willen weten waarom ze dat moeten financieren. Het gaat om een kwetsbare groep mensen, en dan met zogenaamd bewezen therapieën cq, werkprojecten aankomen is moeilijk. In dat laatste kan ik mogelijkerwijze een rol spelen.

Afgelopen week heb ik hoofdzakelijk rondgekeken, gepraat, vergaderingen bijgewoond, en heel veel indrukken opgedaan. Bij thuiskomst ben ik dan erg moe, maar tot nu toe voldaan. Ik slaap dan ook heel goed en diep, en merk wel dat het een en ander zijn plekje nog moet vinden. Wel geeft het me voldoening dat ook een stap verder in het proces mensen weer wat zinvols in hun leven te helpen krijgen mogelijk een rol voor mij weg gelegd is.

Nu hebben Rose en ik een dikke week vakantie. Helemaal Top. Bij thuiskomst las ik ook een door haar geschreven stukje waar ik me erg goed bij voel.

Voor nu hou ik het hierbij. Voor iedere lezer. Veel plezier en de groeten.

Chemodag nummer 333.

Ik zat onverwacht vanmorgen eens te rekenen. Ik hoorde dik zes jaar geleden dat ik Poli Myositis heb, en ben na grote hoeveelheden Prednison ook gelijk begonnen met Methotrexaat. Dat spul werkt ook ontstekingsremmend en wordt gegeven in zowel injectie als pilvorm. Zoals normaal begint men met injecties en daar werd ik behoorlijk ziek van. Nu alweer een behoorlijke tijd overgeschakeld naar de orale vorm. Ze zijn helaas ontzettend smerig van smaak, en iedere donderdag is het dus ook de vraag van hoe vallen die tabletjes. Het zijn er tussen de acht en de tien, van ieder tweeënhalve milligram. Vanmorgen vielen ze goed. 

Mijn keel werkte goed mee, en het lijkt wel of het daarvan af hangt. Ik werk de laatste tijd ook gewoon op donderdagen terwijl dat de eerste jaren eigenlijk niet mogelijk was omdat ik er meestal vreselijk ziek van werd. Nu merk ik dat werken zelfs als de pillen slecht vallen goed is want dan heb ik afleiding, en thuis niks zitten of liggen doen houd het ziek zijn gevoel alleen maar in stand. Wat wel regelmatig terugkomt is dat ik op zie tegen de donderdag en dat ik met tegenzin mijn extra grote hoeveelheid pillen op donderdag slik. Ik ben nog nooit overgeslagen hoor, want dat zou helemaal fnuikend werken, maar met enthousiasme lukt het ook niet. Dan komen er allerlei ideeën bovendrijven. Dan denk ik aan al die mensen die ik in de afgelopen jaren ben kwijtgeraakt, en die bijv. zo maar onverwachts uitstapten. Dan denk ik weer, dat ik dan toch beter af ben. Ik ben er uiteindelijk nog en heb weliswaar een steeds langere gebruiksaanwijzing met de nodige beperkingen, maar genieten is me niet afgepakt en samen met Rose heb ik het toch eigenlijk hartstikke goed. 

Toch zijn er regelmatig van die baalmomenten te vinden. Vooral als er weer spannende zaken met betrekking tot de toekomst gepland zijn zoals vandaag een gesprek met de MAC over wat ik daar eventueel zou kunnen gaan doen, en het feit dat ik nu ik wel iedere dag naar GGZ toe ga, en geconfronteerd word met het feit dat de patiëntenzorg nu aan anderen is. Ik zit aan de formulieren, en daar ben ik niet slecht in. Het is best te doen, maar mijn hobby zal het niet worden. Ik merk dat ik ondanks dat ik nergens zenuwachtig voor hoef te zijn het toch ben, en dat werkt ook weer op mijn maag en de daar inzittende pillen.

Vandaag had ik weer een aantal nieuwe formulieren, van nieuw opgenomen patiënten. En zo meteen volgt de inhoud van mijn gesprek.

Gesprek:

Ik ga as. Maandag om 08.30u beginnen op het MAC. Ik ga daar gesprekken voeren met patiënten en de verslagen daarvan invoeren in de computer op het MAC. Daar komt de huidige begeleiding niet aan toe en de zorgverzekeraars en in de toekomst de Gemeente als uitvoerder van de financiering willen in toekomende mate zien waar cliënten naartoe werken, en wat het doel is van hun werkzaamheden aldaar. Dit om te kijken of hun indicatie wel terecht is en/of ze niet gewoon buiten het MAC om aan het werk kunnen/moeten. 

Dat ga ik maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag doen en op woensdag zit ik gedurende twee uur in de inloop. Het gesprek was aangenaam, en open, al werd er wel weer met nadruk gewezen op het feit dat contacten met Patiënten, cq. Cliënten via de sociale media niet toegestaan zijn. Dit om moeizame en vaak voorkomende moeilijkheden die wederzijds tot problemen of ongemakkelijke gevoelens kunnen leiden te voorkomen. Ik moet overigens wel een half uurtje vroeger gaan beginnen. Om 08.30u. En kan in principe mijn scootmobiel er niet binnen kwijt, omdat er verschillende scootmobielgebruikers zijn en die dingen heel veel plaats innemen. Nu kan ik er ook goed met de Metro komen als ik op de Parkweg uitstap.

Verslag over hoe dat zal gaan komt natuurlijk vanzelf. Ik ben in ieder geval enthousiast. Zojuist ook de collega’s op mijn kamer besproken dat ik per as. Maandag alweer richting MAC verdwijn. Ze waren allen verbaasd, maar feliciteerden me van harte met het feit dat het wel weer werk met cliënten is. Daar ben ik overigens ook wel erg blij mee. Ook zit er niet een bepaalde druk van bijvoorbeeld 4 of zes gesprekken per morgen voeren of iets dergelijks zit er niet achter me, dus ik kan rustig de tijd nemen om dat werk me eigen te maken.

Tot zover. De spanning is er weer vanaf en mijn eerste gevoel is positief. Of dat terecht is horen jullie lezers vanzelf.

Groetjes. Hot

Midden in de week krabbel

Alweer midden in de week, mijn wekelijkse oefenzwemuur komt er zo weer aan. Dat houd in dat extra vroeg op staan, en extra vroeg beginnen, zodat ik mijn twee uur er om 10.30uur al op heb zitten. Om kwart voor Elf lig ik dan in het zwembad. Ik heb mijn zwembroek al aan want de Korsakov groep zwemt van 09.45 tot 10.45uur en die  hebben lang werk voordat ze aangekleed zijn. Daar komt bij dat er maar 4 hokjes zijn en die zijn naast erg klein meestal vol. Nu gooi ik mijn kleren in een kastje en ben gelijk klaar om onder de douche te gaan. 

En dan lekker een uurtje oefenen en baantjes zwemmen. En vanmiddag heb ik een afspraak bij Centrum Orthopedie Rotterdam voor mogelijk steunzolen.

Gisteren zijn Rose en ik voor de halfjaarlijkse controle naar de tandarts gegaan en die heeft me, ons weer goedgekeurd.

Verder ben ik weer druk aan het info verzamelen voor diverse blogjes waarmee ik aan het werk ben. In dit geval Gräf & Stift uit Oostenrijk, en een Carrosseriebouwer uit Hoogezand, die heel veel bussen gebouwd heeft.

Het is heerlijk om weer info te zoeken i.p.v. te herplaatsen en bij te werken, want dat is vrij saai. Net zoals het werk op mijn werk. Die Rom formulieren komen me de neus uit, en zijn op dit moment ook op. Dus ik gebruik mijn tijd wel nuttig met bijvoorbeeld wat werk voor Detox die volgende week weer gaan beginnen met therapieën op CRA gebied. Eindelijk. Jammer dat niet meer mee te maken.

 Die Therapieën gaan vanaf nu gegeven worden in het behandelgebouw voor de 12 patiënten en de 5 stoelpatiënten die alleen overdag naar de afdeling komen. Tegelijkertijd is het maar goed ook want meer als vier uur op een dag trek ik niet meer. Dan is mijn concentratie weg en moet ik hoognodig het bed in.

Ik vind het wel fijn dat het werk voor de collega’s mogelijk weer wat interessanter gaat worden en ook prettig voor de patiënten die weer wat meer aan hun opname gaan hebben.

Morgen heb ik het gesprek met mijn leidinggevende en de leidinggevende van het Multicultureel Activiteiten Centrum. Ik heb alvast het een en ander gelezen als voorbereiding en heb ook even gekeken naar wat ze daar bieden en wat de doelstellingen zijn zodat ik niet direct met de mond vol tanden sta. Waar ik ook benieuwd naar ben is of ik dan ook in dienst kan blijven bij puur GGZ of dat ze willen dat ik een ander contract krijg. Over dat laatste zou ik niet enthousiast zijn en daar wil ik dan eventueel ook onze rechtsbijstandsverzekering naar laten kijken. Trouwens ik wil eerst de kans krijgen eens rustig rond te kijken naar wat en hoe aldaar.

Rose was vandaag van plan naar Blijdorp te gaan, om te gaan fotograferen, en dus hebben zij en ik de fototoestellen nagekeken en de accu’s bijgeladen. Voor haar Rolleiflex heb ik gisterenmiddag nog even een nieuwe accu en oplader bijgekocht want die zat er niet bij. Wat dat betreft zal ik nooit meer een cursus doen, waar aan het einde van de cursus een digitale camera in het vooruitzicht gesteld werd.

Dat blijkt dan deze Rolleiflex te zijn van € 85,- terwijl we uiteindelijk een formidabel bedrag betaald hebben voor een enorm boekwerk, in tig delen.

Maar van dat dagje fotograferen vandaag kwam dus niets. Ik liep om 07.00u al buiten met Jesse, en het goot. Jesse wilde snel weer naar binnen. Wat dat betreft zag het er gisteren en eergisteren beter uit.

Ik ga me langzamerhand maar eens klaar maken om te gaan zwemmen. Heb er zin in. Voor nu de groeten en een fijne dag toegewenst.

Update

uaz-buhanka

Na een lekkere behandeling van de fysiotherapeut kwam ik om half tien op mijn werk. Judith was er niet dus ik vrees dat waar zij al lang op wacht nu eindelijk realiteit is geworden. Dat betekent voor mij dat ik rustig door kan gaan met het afmaken van het werk van vorige week. Het afmaken van het invoeren van een fikse stapel ROM Formulieren. Stiekem hoopte ik op wat anders, want dit is wel erg saai aan het worden. Het is nu bijna etenstijd en ik ben door mijn stapel heen, en ik ben ook al op afdeling Detox geweest om te kijken of er nog registraties ingevoerd moeten worden, maar helaas.

Het weekend was lekker, alleen veel te kort. Ik heb zaterdag een blog over Yellow Coach afgemaakt en zondag een over General Motors. Ik merk wel dat ik het leuk vind om weer gegevens en foto’s op te sporen. En het bezoekersaantal op Myn Transport Blog liep gisteren op tot boven de 850 bezoekers, dus dat gaat richting de cijfers op mijn eerdere blog waar ik wel eens 5000 kijkers p/d haalde.

Verder hebben Rose en ik het rustig aan gedaan. Wel met Jesse weg geweest, maar aangezien het zo ontzettend nat was verder binnen gebleven, wat DvD’s bekeken, wat muziek geluisterd, wat gelezen, bijgepraat met mijn Franse Zus die belde, gecomputerd, gemakkelijk gegeten en het gezellig gehad. Hoogtepunt van de zondagavond vond ik de tweede aflevering van Jelle B.C. die de bergen achter Sotchi bezoekt. Een prachtig gebied waar allerlei landen liggen waar ik nog nooit eerder van gehoord heb. Overigens ook een heel mooi maar erg afgelegen gebied, waar hij prachtige beelden van liet zien. Hierdoor kwam ik ook op het volgende merk terecht waar ik jullie lezers mee ga verrassen, nl: UAZ. Dat busje waar hij de Kaukasus mee door trekt is er ook een. Zie boven aan dit blog.

Ik ga zo een hapje eten, en daarna even langs mijn oude afdeling om te kijken of daar nog werk voor me ligt. Voor nu zijn jullie weer bij. De groetjes.