Het is vandaag de 22tigste april alweer. Rose en ik hebben de
Paasdagen zo goed en zo kwaad als het kan doorgebracht. We hebben onfatsoenlijk
lekker asperges uit Venray gegeten op ouderwets lekkere wijze, en gisteren zijn
we er met de scootmobiel op uitgetrokken. Eerst naar het Sterrebos waar Jesse
los kon, en wat Rose ook leuk vond om te zien dat als zij gaat zitten Jesse het
grootste plezier heeft om voor de scoot uit te lopen, en ik er dan vervolgens
achteraan. Ze kijkt dan regelmatig om of ik er kan volgen, en sprint enorm.
Daarna zijn we naar de Maasboulevard gegaan. Onderweg fotograferende. Het was
een leuke en grote wandeling rit, en het was goed om er uit te zijn.
Thuisgekomen heb ik eerst voor koffie gezorgd en toen ik vervolgens wat ging computeren
liep de boel vast.
Mijn hoofd partitie, de C, zat helemaal vol. Allerlei zaken
gepoogd om te verwijderen, en schoon te maken en uiteindelijk de partitie met
110GB van de E schijf vergroot. En nu helemaal verbluft dat het me gelukt is.
Ook heeft Rose op zondag Nero geïnstalleerd en vervolgens de muziekdvd’s met
onze complete LP verzameling gekopieerd voor vrienden die as. weekend
langskomen. Rose is ook erg blij dat het haar nu eindelijk zelfstandig gelukt
is.
Zo hebben we toch een nuttig en aangenaam feestweekeinde gehad.
Het feit dat de benauwdheid bij mij blijft werkt wel zeer
beperkend. Ik maak me ook zorgen over het feit dat ik hierdoor minder beweeg en
dus ook weer groei. Ik heb me voorgenomen om geen roomboter, geen koekjes, en
zoetigheden meer te kopen, en nog minder alcohol te nuttigen. Als ik namelijk
blijf eten als ik gewent ben dan groei ik ook en dat moet afgelopen zijn. Ik
hoef niet perse veel af te vallen, maar groei is ook zeker niet goed voor me.
Kortom mijn gebruiksaanwijzing is bij deze alweer langer geworden. Ook gaan we
ons weer concentreren op minder koolhydraten eten. We hebben er alles voor in
huis, een stoomoven, de recepten, en nu moeten we het alleen nog gestructureerd
invoeren. Helaas zijn we allebei zulke lekkerbekken dat het moeilijk blijft.
Consequent zijn is sowieso nog steeds niet sterkste kant.
Soms worstel ik ook nog steeds met die beperkingen, en eigenlijk
moet ik die ook niet zo noemen, ik moet juist de mogelijkheden benadrukken die
er “nog” wel zijn. Dat is een dagelijks terugkerende worsteling, en daar kan
mijn humeur ook nogal door beïnvloed worden. Ik wil namelijk ook geen brombeer
worden waar niet mee samen te leven is.
Het werk is hierbij een essentiële factor. Het feit dat ik in
ieder geval 4,5 uur per dag uit huis ben en mezelf nuttig kan maken is en
blijft heel belangrijk.
Ik heb morgen om 11.00u ook weer een afspraak met mijn
bedrijfsarts, en zal hem duidelijk maken hoe het op dit moment gaat.
Over twee
weken heb ik weer een afspraak bij dr. Gerards, mijn behandelaar, reumatoloog
in het Vlietlandziekenhuis. Ik ben benieuwd of hij me nu wel serieus neemt
anders denk ik er over om toch voor een second opinion te gaan en te kijken hoe
een andere arts tegen mijn problemen aan kijkt. Als hij zegt alles hoort er gewoon
bij en dien je te accepteren, dan accepteer ik dat niet. Ik wil in ieder geval
vervolgonderzoek naar het hoe en waarom van mijn heftige achteruitgang, mijn
benauwdheid en mijn sterk teruggelopen uithoudingsvermogen.
Ik was de afgelopen dagen niet in de stemming om te schrijven
maar vond dat het nu tijd was voor deze update.
Nu is het weer genoeg. De groeten en tot schrijfs.
Hot
