Spreekuur Bedrijfsarts

Vanmorgen ben ik voor het eerst weer met de scootmobiel weggeweest. Gisterenavond is hij gemaakt na een spoedbestelling van een nieuwe gaspotmeter. Vorige week 2 maal tot stilstand op een kruising en met hart in de keel. Vervolgens dus mijn vertrouwen kwijt in deze dure vierwheeler. Dat vertrouwen is nu gelukkig terug, en dat is maar goed ook want zonder kan ik niet meer. Dat hebben de 6 dagen dat ie niet bruikbaar was bewezen.

Vervolgens kwam vanmorgen de dokter van het ROG die kwam beoordelen of de drempel van stoep richting hal en lift aangepast mag worden op hun kosten. Ik denk dat hij daar de noodzaak wel van inziet, dus heb ik nog goede hoop dat die aanpassing er komen gaat.

Vervolgens gezwommen en in het water geoefend, wat vorige week natuurlijk na die schrik met de scoot geen doorgang kon hebben. Het was heerlijk, maar ik was daarna wel gesloopt. Toch niet naar bed. Nee, in plaats daarvan een kop koffie en hop richting werk voor een bezoek aan de bedrijfsarts.

Die drie kwartier waren goed besteed. Zowel de bedrijfsarts als mijn leidinggevende weten nu dat we niet meer gaan voor terug naar de werkvloer, en al helemaal niet voor 36 uur per week. Daarmee is de grootste druk er af. Nu heb ik er echter wel voor gekozen gekeurd te gaan worden door een arbeidsdeskundige die gaat vaststellen welke mogelijkheden ik nog heb en welke beperkingen zorgen voor welk deel ik afgekeurd ga worden. Dit heeft natuurlijk ook financiële gevolgen, en die heb ik dik vier jaar geleden een stuk vooruit kunnen schuiven, en dat zal nu ook niet meer kunnen.

Net zoals ik vier jaar geleden nog midden in de ontkenningsfase zat wat betreft mijn ziekte, ontkennen heeft nu gewoon geen zin meer. Mijn lijf geeft nu gewoon de grenzen aan.

Mijn baas en ik moeten nu om de tafel om te kijken wat GGZ kan bieden om mij zo

stabiel mogelijk te krijgen en te houden, zonder dat ik teveel druk van bovenaf op me krijg zodat ik daardoor harder achteruit ga dan nodig is. Voorlopig hebben we afgesproken voor vier dagen van vier uur te gaan. Ik denk dat dit haalbaar moet zijn. Ik heb ook gezegd nog geen enkele stabiliteit te voelen dus dat ik ook niets kan garanderen en dat die haast om richting 36 uur te gaan teveel van het goede was.

Ik was niet ontevreden, en heb nadat ik bovenstaande aan Rose had uitgelegd anderhalf uur diep geslapen.

Voor de rest doe ik na het eten afmaken niets meer vandaag.

Oh ja, alle mensen bedankt voor het meedenken en reageren. Het is fijn te merken dat er zoveel mensen met me/ons meeleven. Dat geeft een warm gevoel. Nogmaals dank. Voor nu genoeg. Ik zorg wel dat jullie op de hoogte blijven. Ook Philippe, bedankt voor het uitspreken van de wens weer bij te kunnen lezen. Dat advies heb ik gevolgd, en ik zit weer aardig op mijn schrijfstoel, en dat doet goed.

Gegroet Hot