Vrijdagmiddag op het werk.

Verandering van werk

Hier zit ik achter mijn bureau. Ik heb mijn ROM Vragenlijsten ingevoerd, en het werk is voor vandaag afgerond. Ik mag zo meteen weekend gaan vieren. Ik heb geregeld dat een van mijn collega’s mijn kerstpakket thuis brengt. Top, want het schijnt hartstikke zwaar te zijn. Vorig jaar sjouwde ik me al een breuk, en dat gaat nu echt niet meer.

Over het werk kan ik niet veel positiefs zeggen. Het is saai. Het zijn vragenlijsten met 5 keuzemogelijkheden. Het invullen is ook al niet opwindend want de vragen die gesteld worden bij aanvang van de opname en de dag voor ontslag zijn 53 onnozele vragen waar weinig interessant materiaal uit te halen is. Het invoeren is al net zo oninteressant, je moet alleen opletten dat je het goede vakje aankruist en dat word naar gelang van het aantal lijsten wat je moet doen steeds moeizamer, want zowel de vakjes als de kruisjes hebben de neiging te gaan zweven, en na verloop van tijd zit je te tollen van de slaap. Het heeft iets meditatiefs.

Voor de afwisseling hou ik ook registratie verrichtingen bij. Bezoekjes van buitenpatiënten op de afdeling, hulptelefoontjes, mensen die hun medicatie komen afhalen en dergelijke.

Ik heb gisteren ook een gesprek gehad met mijn leidinggevende en iemand van personeelszaken over het traject waar ik nu aan begonnen ben. Er zijn drie fases. Fase nul, je bent ziek en je wilt terug integreren naar je oude functie, oude uur contract en dergelijke. Fase nul heb ik nu achter me gelaten. Ik ga nl. niet meer terug naar mijn oude functie. We zijn nu binnen ggz op zoek naar een andere functie waar ik goed geschikt voor ben en waarbij ik minder uren kan gaan draaien, want 36 uur is niet langer haalbaar. Het werk op de afdeling valt hierbij af want daar hebben ze alleen maar wat aan als ik acht uur achter elkaar zelfstandig kan draaien. Nu is de bedrijfsarts bezig met een probleemanalyse. Dan komt er een arbeidsdeskundige bij die een zogenaamde WIAscopie gaat maken. Waar ben ik toe is staat en waar ben ik niet toe in staat? Dat doet iemand die daarin gespecialiseerd is. Dat advies is bindend. Daarmee heb ik dus de regie uit handen gegeven. Best eng, want dit advies kan ook enorme financiële gevolgen hebben. Zover heb ik het dus nu dik vier jaar geleden niet laten komen.

In dat gesprek gisteren kwam nog veel meer voorbij. Ik werk nu natuurlijk op het secretariaat en dat is geen gelijkwaardig werk t.o.v. mijn oude werk op de afdeling. Ik doe dat nu voor 50%, en personeelszaken maakte een sommetje en kwam uit op de helft van de helft en dus op dit moment een inzetbaarheid van 25%. Hartstikke interessant maar niet volgbaar. Ik vertelde nog dat dit onmogelijk na te vertellen was omdat ik zelf nu de draad al kwijt was. De verbeterde site van het UWV helpt hier ook niet bij want dit zijn zulke individuele kwesties dat die ook niet uitgelegd worden daar.

Wat wel duidelijk werd is dat de financiële situatie na het eerst ziekte jaar een tijd behoorlijk nijpend zal worden. Ik ga dan terug naar 70% van mijn huidige loon voor het deel dat ik niet werk t.o.v. mijn huidige contract. En na twee jaar is het helemaal onduidelijk. Wel is het dan zo dat als alles mee zit Rose dan haar halve AOW heeft en daarmee het een en ander aanvult wat van mijn kant weg valt. Er is dus nog veel onzeker.

Idem dito bleek dat bij het ROG dat ik eigenlijk mijn scootermobiel had moeten aanvragen bij het UWV of mijn werkgever, omdat ik dat ding nodig heb om op mijn werk te komen. In de meest situatie komt met dan uit dat taxivervoer de beste optie is, ook al is dat vaak veel duurder, maar dat  alleen op de lange termijn.

Soms blijkt je eigen logica niet de beste logica. Zo heeft Rose een conflict bij de apotheek waardoor ze steeds een dag of tien medicatie tekort komt. Wij krijgen beide voor 90 dagen medicatie mee. Nu heeft Rose druppeltjes die ze twee maal dagelijks gebruikt. Ze krijgt voor 90 dagen 6 dozen van 28  stuks mee is 168 stuks, terwijl drie maanden tenminste 180 is, eerder meer dan minder. Ze heeft dan tenminste 6 dagen geen druppels. Deze uitleg komt niet aan bij de apotheek. Je word daar zo moe van hé!

Maar we pogen ons hier niet meer druk over te maken. We melden ons er wel weer na twee maanden en drie weken.

Ik vind het stukje aardig lang geworden en ga er mee stoppen. Tijd voor het Weekend. Iedereen de groeten en tot een volgend stuk. Hot.