Nog net

NOG NET

Net terug van de grote wandeling. Ik voel me belazerd. Gisterenavond gewerkt en het was een zware avond. Ik begon al met tegenzin. De reden daarvan is dat het werkklimaat vanuit de leidinggevende de laatste tijd ernstig verziekt word. In het kader van de HKZ ligt momenteel de nadruk op het 100% aftekenen van de medicatie. Op zich is dat het probleem niet, want daar werd door sommigen best wel slordig en onzorgvuldig mee omgegaan. Sinds kort is het echter zo dat als iemand een vakje vrijgelaten heeft, voor welke reden dan ook, dan krijgt hij of zij een waarschuwing. Het tweede vrijgelaten hokje betekent ontslag. Zo hebben eerst op gesloten al de nodige collega's hun eerste waarschuwing gehad en anderhalve week een van mijn directe collega's. 
Toen ik echter op Kerstavond even keek of ik al een reactie op een vraag had die ik gesteld had aan een collega zag ik tegelijkertijd een mailtje van mijn leidinggevende en daarin stond dat ik twee vakjes niet had ingevuld. Het lullige was echter dat ik vrij was tot gisteren en dus al die tijd rond heb gelopen met het idee dat ik nu ook een eerste waarschuwing had. Kom ik op mijn werk en blijkt dat mijn leidinggevende niet goed gekeken had. Die avond was er een medicatie verandering geweest voor vijf patiënten en dan krijg je ook vanzelf een nieuw medicatie blad. Ik was ernstig opgelucht, maar het zegt iets over de huidige sfeer. 
Doordat je zo op je tenen moet lopen heb je het risico dat je juist fouten gaat maken.
Dit soort beleid moet je zo niet doen. Er wordt totaal niet gekeken naar je kwaliteiten en/of inzet, of het feit dat je regelmatig de meest geld inbrengende afdeling in je eentje met twintig patiënten draaiende houd, zoals bijvoorbeeld as. avonddienst.
Ik ben in al die jaren nooit met tegenzin naar mijn werk gegaan en nu krijg je dit. Ik vind het echt walgelijk, en ben zo ontzettend moe geworden van de spanning die ik de afgelopen tijd heb meegesjouwd dat ik zin had om me ziek te melden.
Nou zit ik zo niet in elkaar, maar ik merk het niet alleen bij mezelf. Dit geeft een houding verandering. Waar ik altijd bereid was om wat extra's te doen of op me te nemen pijns ik daar nu niet meer over.
Zo had ik laatst mijn jaargesprek. Zit er bij mijn ter ondertekening voorgelegde exemplaar een hoofdstuk over tevredenheid over de huidige leidinggevende, een hoofdstuk wat überhaupt niet ter sprake is geweest. En ik heb nog gewoon getekend ook. Tja, je moet voorzichtig zijn, want als vijftiger kom ik ook niet zo een twee drie aan een andere baan, zeker niet met mijn mankementen.

Ik ben toch blij dat ik het even van me af geschreven heb. Misschien dat ik daardoor nu een uurtje of twee goed kan slapen en me daardoor wat uitgeruster richting werk kan begeven.

Gegroet en voor wie ik niet meer spreek: Een heel goed uiteinde van dit Jaar en alle beste wensen en vooral ook gezondheid voor het komende jaar.

HOT

Laatste loodjes vallen zwaar, maar

Mijn laatste werkavond voor de Kerst. Het was hectisch de laatste tijd. Constant vol, en als het even niet druk was op de afdeling, dan daar wel naast met telefoontjes, aanloop e.d. Ik ben nu even tot volgende week vrijdag vrij en verheug me daar op. De afgelopen dagen volop voorbereidingen gedaan met Rose voor de Kerst. Daarover hebben jullie op http://www.elsderoos.blogspot.com kunnen lezen.

Ikzelf ga het de komende dagen even erg rustig aan doen. Het was allemaal een beetje op of net over het randje de afgelopen tijd. Ik kan het allemaal wel aan maar het gaat bepaald niet vanzelf, en dus ben ik reuze blij met 6 vrije dagen. Dat er daarna gelijk weer vijf werkdagen volgen vind ik niet erg.

Rose en ik hebben de boodschappen nu in huis. Wel wacht de Kattenverdieping op een grote beurt. Sinds dat de gang is opgeknapt heeft die geen grote schoonmaakbeurt meer gehad en dus is de kattenetage nu wel aan wat werk toe. De rest van het huis is ook zo schoon, en dan gaan we eerste Kersdag de familie ontvangen waarvan er drie blijven slapen tot de tweede Kerstdag. Gezellig, ik verheug me hierop.

Alleen Lotte zal verstek laten gaan en de familie uit Groningen. Beide hebben verplichtingen elders. Zo gaat Lotte met haar mogelijk nieuwe schoonfamilie eersteklas uit eten. Spannend. Ik zag haar vandaag op Facebook met een nieuw sjiek voorkomen en dat ziet er buitengewoon goed uit.

Ik heb hier mijn Kerstpakket naast me staan, en dat is zwaar. Ik heb het nog niet geopend. De terugweg kan nog zwaar worden dus. Ben toch wel nieuwsgierig.

Thuis ben ik bezig met een blogje over het merk Clément-Bayard. Weinig bussen, maar toch gaat het een interressant blog worden, over fietsen, motorfietsen, auto's, bussen, vliegtuigen en luchtvaartuigen. Waarschijnlijk zal ik hier pas morgenmiddag aan toe komen. Dan is het vast te moeite waard om even bij http://www.hottransport.net te kijken.

Twintig onderbrekingen verder ga ik dan nu dit stukje toch eindelijk maar eens beeindigen. Iedereen goeie dagen toegewenst. We hebben zelfs het einde der tijden weer overleefd. Gegroet.

Lieve lezers

Hier ben ik eindelijk weer eens een keer, het ontbreekt me aan tijd, ondanks dat al mijn bijbaantjes inmiddels gestopt zijn. Op het werk is het hartstikke druk, en als ik thuis ben ben ik hoofdzakelijk aan het uitrusten. Ik doe natuurlijk ook nog andere zaken op het WWW. Heb afgelopen weken een paar grote Blogjes gemaakt over onder andere Chevrolet, en Ciferal, en die worden ook veel bekeken en becommentarieerd. Verder ben ik natuurlijk correspondent geworden bij Rose en die verwacht ook regelmatig een stukje van mijn kant. Ik geef even linkjes naar http://www.hottransport.net en naar http://elsderoos.blogspot.com Beiden zijn zeer de moeite waard om even te bezoeken.

Mijn gezondheid gaat goed. Soms loop ik op het randje van wat ik aankan, maar met de rust tussen de middag en mijn medicatiepakket gaat het eigenlijk beter als voor mijn terugval van afgelopen februari. Ik ben nog steeds koortsvrij, en dat zorgt dat ik me over het algemeen goed voel.

Ook vanmorgen zijn Rose en ik even lekker naar het Sterrebos geweest met Jesse en die heeft daar lekker even kunnen sprinten en rennen. Daarna koffie, een superontbijt, en toen moest Rose zich klaarmaken voor de tweede dag Lange Havenkerk, waar ze vandaag opnieuw staat met een kraam van de Wereldwinkel. Ik had graag even willen gaan kijken, want die kerk is het afgelopen jaar grondig gerestaureerd, maar ik moet ook werken dus zit het er niet in. Ben wel benieuwd hoe deze geworden is. Ik ga nu gauw weer aan het werk. Ben ik niet hier te vinden, dan thuis, op mijn werk, bij de fysio, het fysiozwemmen of bezig met de andere blogjes. De hartelijke groeten, en als ik hier voor Kerst niet meer te vinden ben alvast Hele Fijne Kerstdagen toegwenst.

Alweer DECEMBER

Kerstmarkt Keulen 01-12-12

Druk aan het werk. Vandaag met een collega, gisteren zonder. Dat is nog even wennen, want geen van onze patiënten mag nog op verlof. Dus eenieder komt in de loop van de avond retour naar de afdeling, en dan moeten vervolgens de belevenissen en wonderwaardigheden ook wel gerapporteerd worden. Het personeelsplaatje is er nog niet op aangepast. Idem dito met de zondagochtenden. Dan staat er ook een collega alleen. Op dit moment weten we ook niet wie er komen eten en wie niet. Dus zal er naar alle waarschijnlijkheid veel gaan worden weggegooid. Ik heb daar een hekel aan, maar het is niet anders.
Ik merktte vandaag wel dat ik nog helemaal niet volledig uitgerust was van de drukke zaterdagavond, ondanks een goede nacht slaap.
Nu hoef ik morgen als verplichting alleen maar naar de fysiotherapie, en dat is om 11.00u alweer gedaan. Dan loop ik met Jesse huiswaarts en kan de verdere dag aan vrije tijd gaan invullen.
Ik ga nu weer verder met de dagelijks terugkerende zaken alhier.
Tabée

Over de helft

Na een volle overdracht ben ik alweer midden in mijn derde dienst op dit moment. Mijn gedachten blijven afdrijven naar een collega die hartstikke ziek blijkt te zijn en na haar aanvankelijke blijdschap dat haar K verdwenen was en ze alles weer aankon is ze nu aan haar definitieve eindfase begonnen. Ik kan haar sinds deze boodschap niet uit mijn gedachten zetten.
Het gaat om een ongelooflijk positief ingestelde vrouw die ook nog allerlei idee had over vaker naar hun huisje op Ameland gaan, leuke dingen doen en nu zo onfilmbaar hard getroffen. Het onrechtvaardige staat zo voorop.
In de tijd dat ik nog bij de Ondernemingdraad zat ondersteunde ze me vaak, en had bewonderende woorden over hoe ik me door tegenslagen heenworstelde.
En nu, werken zit er echt niet meer in met de huidige diagnose, en ze gaat dan ook voor zover haar lijf en geest het toelaat alleen maar leuke dingen doen. Ik kan het me nauwelijks voorstellen, en weet ook niet of ik nog iets voor haar kan betekenen. Ik zit al een tijdje woorden te bedenken, maar zoals logisch kan ik me tijdens het werk niet daarop concentreren. Ik ben uiteindelijk aan het werk, en ben sinds dat ik deze blz. geopend heb een uur of vier geleden nog niet veel opgeschoten.
Wel heb ik na vandaag alleen nog de vrijdagdienst om deze week nog te werken.
Ik wil overuigens dit WE met Rose naar de Bioscoop. Misschien dat we zaterdagmiddag kunnen gaan. Zij na haar dienst bij de Wereldwinkel en ik na mijn rust moment. De nieuwe James Bond spreekt me aan en we hebben nog kaarten liggen.
Ik ga dan ook maar afronden nu. Ik moet nog veel doen.

De 19e alweer.

Vanavond na het werken alsnog even een blogje. Ik kon iets eerder weg en belde Rose even om dat te melden. Die was blij dat ik op weg naar huis was. Ze mistte me en ik moet zeggen de afgelopen 10 dagen zijn haar en mijzelf heel goed bevallen. Het was een heerlijk ontspannen vakantie, en we hebben er echt iets lekkers van gemaakt. Het viel me best wel tegen mijn eerste werkdag zo.
Ik moest er ook even behoorlijk inkomen en dat gaat dan vervolgens ook erg snel. In nog geen uur is het ook daar alsof je amper weg bent geweest. Ik werkte vanavond ook met een der jubilarissen van afgelopen zaterdag en dat is vertrouwd. Je voelt elkaar aan en vult elkander ook goed aan en het loopt als een trein.
Zoals hij nu afsluit en overdraagt doe ik het morgen na spelletjesavond.
Ik had ook weer tal van gesprekken vanavond en ben nu dan ook weer erg gelukkig met het feit naast mijn lief te zitten.
We besloten zojuist om alsnog een wijntje te nemen. Gisteren heb ik een fles Cabernet Sauvignon uit Chili uit 2009 opengetrokken. Een van de flessen die ik gekregen heb op mijn afscheid bij de Wereldwinkel, de 18de oktober. Die moet vooral niet te oud of te zuur worden en daar gaan we nu alsnog voor zorgen. Eerst even de avondmedicatie tot ons nemen en dan 1 lekker glaasje.

Ik merk wel dat 3 web-logs veel is. Twee waar ik nu vrijwel helemaal verantwoordelijk voor ben en dan die van Rose waar ik als correspondent toch ook zo nu en dan een stukje voor moet schrijven. Poeh, Poeh. Ik ben dan ook gestopt met die bij de VSN. Die mensen die me daar missen moeten hier maar inloggen of op http://hottransport.net of http://hottransport.blogspot.com of http://elsderoos.blogspot.com of http://familyhotrose.blogspot.com
zucht. Vandaag dus maar even een blogje hier. 10 dagen geleden schreef ik nog op mijn laatste werkavond voordat de vakantie met Ameland gepland was en nu zijn we alweer royaal terug. Maar wat zijn we er lekker uitgeweest. Jesse is ook nog lang niet uitgedroomd over haar haze en waterkippetjesavonturen aldaar en ligt ook nog vaak na te genieten terwijl Rose en ik ook nog druk zijn met het afmaken van de vele genomen foto's daar.(Ik ben er zelfs nog niet eens aan begonnen)

Het Bussen avontuur waar ik begin April j.l mee begon vergt veel zoekwerk. Ieder merk wat ik tegenkom heeft veel bijzonderheden. Bij het merk horen verschillende bouwers, en die hadden weer veel opdrachtgevers en gebruikers. Het feit dat ik nu over de helft van november nog aan het begin van de C zit en regelmatig moet terugkeren naar de A omdat ik nieuwe info vind en die moet of wil aanvullen zegt genoeg. Ook archiveren is een aparte bezigheid waarin ik al de nodige aanpassingen heb moeten doorvoeren. Toch merk ik dat het me geen moment verveelt. Wel was ik laatst even bij auto's, daar waar ik na bussen mee door wil en dan merk ik dat de hoeveelheid onverwerkte en nog niet gealfabetiseerde info dusdanig langzaam werkt dat het misschien wel teveel is. Daarnaast moet ik ook regelmatig back uppen want stel dat ik overnieuw moet beginnen?!?!!?? GGrr. Kortom ik weet absoluut nog niet waar dit avontuur gaat eindigen.
Wat ook veel tijd vergt is het reageren op vragen en complimentjes die me via Google +, Pinterest, Foursquare, Quora, Facebook, Buzzy Bee, Twitter en email en op nog andere manieren gesteld worden en binnenkomen.
Toch is het kennelijk volkomen onverwacht en naïef van me geweest om dit niet te verwachten, want kijk ik op Google en zoek ik naar bussen dan kom ik mezelf ook onverwacht vaak tegen. Ik vind het tegelijkertijd ook wel kicken en het bevalt me ontzettend goed dat ik er naast mijn vaste baan niet zoveel vrijwilligerswerk meer naast doe. Ik kan me nu tenminste lekker concentreren op Rose, mijn werk en mijzelf. Top. Genieten is nu een van de zaken waar ik me regelmatig op concentreer en dat is helemaal te gek. Ik heb vrede met mijn ziekte en met mijn nieuwe gebruiksaanwijzing en daar valt prima mee te leven. Ik ben behoorlijk stabiel, koortsvrij en heb een toprelatie met iemand met wie ik ook nog lang door wil en meen te merken dat dat omgekeerd ook het geval is. Nogmaals TOP.

Rose zit naast me, speelt een spelletje Freecell Mayong en ik schrijf en we hebben plezier. Gaan zo plat en hebben dan weer een waardevolle en goede dag achter de kiezen.

Lets go on like this.

I'm going to quid now. Jesse needs me. See you later. When? I don't know. You'll see!!

Vrijdag de negende

AMELAND

Mijn laatste werkdag voor een mini vakantie. Vijf mensen op mijn afdeling zijn van mijn afdeling verdwenen en vier waren er voor terug, en de vijfde die was gisteren overgeplaatst naar afdeling ouderen, en had daar niet gegeten, en zo slecht naar haar zin dat ze wilde weglopen. Hierdoor besloten haar voorlopig terug te nemen, want voor ontslag of vertrek is het veel te vroeg. Ze was vorige week vrijdag pas opgenomen en kan onmogelijk nu al met ontslag. Ze is al wel een stuk beter, maar die opgaande lijn nu verlaten, dan gaat het gegarandeerd direct weer mis.
Ik ging haar halen en direct had ze een glimlach op haar gezicht en ik kon bij wijze van spreken gelijk weer de wasmachine in, maar ik heb haar ondanks de bewerkelijkheid toch met veel plezier weer terug gehaald. Ze heeft hier nu een kamer boven gekregen en is daar erg gelukkig mee. Wat bordjes gemaakt om haar de weg naar het toilet en de lift te wijzen, en daarna at ze direct weer twee volledige borden leeg. Een andere nieuwkomer blaast nog geen nul, en kon dus ook nog niet benenden komen en twee anderen zijn nog een klein beetje op deze wereld aan het terugkomen.
Druk genoeg dus. Maar dan gaat de avond lekker snel. Beneden zaten we met zijn achten aan tafel, en het was redelijk gezellig.
Ik steeds met mijn koffertje naar boven om de nog niet nul blazenden opnieuw te laten blazen. Dit om te kijken of ze al librium mogen en hoe het is met de fase van afkicken.

Verder ben ik me aan het verheugen op Ameland. We hebben er voor twee nachten een hotelletje geboekt en Jesse gaat ook mee. De buren verzorgen de katten en houden een oogje op het huis, dus dat is ook onder controle en ik verheug me erop om er even uit te zijn. Er zitten ook nog steeds wel zenuwen op te spelen want eigenlijk is het pas een keer goed gegaan om buitenshuis te slapen, en dat was bij die zeer geslaagde trouwerij van vrienden in Engeland.
Toch heb ik er aan de andere kant wel redelijk vertrouwen in. De slaapplaatsen zijn geregeld, de reis is geregeld, wat kan er nu misgaan? Ik voel me goed en ben stabiel. De fotocamera's en de reserveaccu's zijn opgeladen, en welk weer het ook is, dat zal ook geen roet in de plannen sturen. We houden van wind, en dit jaargetijde, en veel harder stormen dan toen we er dik 25 jaar geleden waren kan het niet. Toen was er een wervelstorm die veel caravans de lucht mee innam. Kortom ik heb er zin in.

Ik ga nu weer verder met de verplichtingen maar het was leuk even te dromen over komende week. De medicatie voor vijf personen kwam binnen en moet even zeer zorgvuldig verwerkt worden. De regels voor de HKZ zijn heel streng en worden strikt gehandhaafd tegenwoordig. Daar heb ik een voordeel. Door mijn verminderde concentratie ben ik vijf jaar geleden het al precies zo gaan doen als tegenwoordig verplicht is. De patiënt komt. Dan controleer, verstrek ik en teken dan tegelijkertijd af. Ideaal. Zo hoef je ook nooit meer te checken achteraf of je het wel gedaan hebt. Het is soms even een paar tellen extra wachten voor de patiënt, maar die willen ook liever niet dat je fouten maakt.

Ik stop mijn stukje voor vandaag. Gegroet en tot later.

5 november VERLOF INGETROKKEN

OF

Vanmiddag kwam ik op mijn werk, en ik had weinig puf. Het is de vierde dag achtereen dat ik werk en de afgelopen dagen waren slopend. We hebben een dame op de afdeling die somatisch erg slecht is en daarnaast ook enorm in de war. In werktaal zeggen we dan wel eens incontinent op alle tereinen. Maar aangezien het gelijk mijn laatste werkdag voor drie dagen vrij is had ik zoiets deze kan er ook nog wel bij. Mijn coördinator had het een en ander te melden. Een van die zaken is dat we per vandaag geen patiënten meer op verlof mogen. De ziektekostenverzekeraars hebben dat besloten en wij mochten deze blijde boodschap aan de patiënten groep brengen. Ik vind het een ongelooflijk slechte en vrijwel onuitlegbare boodschap want hoe moeten mensen nu oefenen met hun vrijheid?
We hebben al flink de grenzen verlegd, want eerst mochten de mensen 2 nachten weg als ze zover waren.
Er was een flinke discussie, en er begonnen gelijk mensen om uitzonderingen te vragen. Er werd zelfs gezegd dan gaan we toch eerder met ontslag, want we zijn vrijwillig. Ik zeg wij kunnen je dan geen strobreed in de weg leggen, maar of dat verstandig is, dat is twijfelachtig, want je bent hier uiteindelijk voor jezelf!!
Het was een onprettige boodschap om te brengen, maar het is niet anders.
Ik verwacht dat er handtekeningen verzameld gaan worden, dat er contact opgenomen gaat worden met de cliëntenraad, de ondernemings raad en dergelijke want men ervaart het als zeer onrechtvaardig en onrechtmatig.
Ben heel benieuwd hoe dit uiteindelijk zal uitpakken.

Ik hou jullie op de hoogte.

Grote Tommie

Gisterenavond bereikte ons het trieste nieuws dat Tommie, een van de grootste en liefste honden van het Sterrebos, net iets jonger dan Jesse, een prachtige Braziliaans Fila Brazilero, als ik me niet vergis, na een lange en pijnlijke reeks ontstekingen naar de Hondenhemel vertrokken is.

Tom(mie) & razende roeland Jesse aan het spelen

Vroeger kwamen we elkaar dagelijks tegen en het laatste jaar alleen op zondagen, maar we waren met zijn drieën deel van zijn roedel. Ik kan me nog herinneren dat Rose een keertje viel en Tommie gelijk aanstalten maakten om haar te beschermen door over haar heen te gaan staan als bescherming. Het was een kanjer van een hond en als we het bos verlieten accepteerde hij ook met een versnelde tred een paar stukjes long. Ook Jesse en Tom hebben gespeeld, al was Jesse al gauw een tikje te druk voor Tom die met zijn grote lijf niet zo snel was.
We zullen hem missen, en wensen zijn baasjes heel veel sterkte bij het gemis.

Alles verandert en blijft hetzelfde

Eerder geplaatst op 22 december 2011 by hotrose en aangevuld in rood op 21 oktober 2012

Er wordt nu hard gewerkt aan onze laan. Er staan heel veel kastanjebomen en die zijn ziek, heel ziek. Er vallen spontaan takken naar beneden. Soms is daar geen storm voor nodig. Dus worden ze nu gerooid. Er had gekozen kunnen worden de stervende bomen weg te halen en dat daar nieuwe bomen worden geplant. Maar, zoals ik al schreef. Ze zijn allemaal ziek en dus worden ze gerooid. Allemaal tegelijkertijd en niet een voor een die dan word vervangen. Dan wordt het net een slecht gebitje met bomen op de verschillende hoogte en we wonen in een stad en niet in een bos of zo en dus staat dat dan niet esthetisch. Ook wordt dan de bodem omgewoeld en losgeschud zodat de nieuwe bomen lucht kunnen krijgen. Hebben we allemaal als levend wezen nodig. Er komen nieuwe parkeerplaatsen bij. Dit alles in afwachting totdat de huizen tegenover ons worden gesloopt. Volgens horen zeggen komt er dan een ondergrondse parkeergarage. Ook komt er een supermarkt. Leuk voor ons want we worden allemaal een dagje ouder en de supermarkt, hier in de buurt is duur, heel erg duur. Dus dat is mooi meegenomen. Ik ben benieuwd of al deze plannen, ondanks de recessie, doorgaan.

Onze wijk, de groene strook vanaf de pin links naar beneden is nu kaal

Onze buurt is een buurt van allerlei verschillende soorten en maten huizen. Wij wonen hier in het hoogste en modernste gebouw van de wijk. Alle huizen staan schots en scheef door elkaar en het uitzicht hier is en blijft altijd levendig. Een rechte weg, straat of laan is er niet. En om de kortste weg naar een bepaalde plaats te bepalen dat vergt inzicht en is en blijft lastig. Ik schets de weg naar mijn werk. Ik steek de laan waaraan wij wonen over, ga iets naar links, een kort straatje in ga dan vervolgens links af voor pak ‘m beet 20, 30 meter, dan naar rechts voor ongeveer 100 meter, dan weer links voor ongeveer 70m en daar ga ik weer rechts af. Dan ben ik bij het buurtcentrum en vandaar gaat er een redelijk rechte straat naar mijn werk toe. Alles bij elkaar 10 minuutjes lopen. Heerlijk dichtbij, maar in vogelvlucht zou het maximaal vijf zes minuten zijn. Dat kromme en bochtige komt omdat we tussen dijken zitten in polderlandschap en de dijken hier van oorsprong gewoon niet recht zijn. Ik persoonlijk vind dat hartstikke leuk.
De kaalslag op onze laan geeft me toch ineens een portie licht en helderheid. Ongelooflijk. Zelfs zonder blaadjes gaven die bomen een soort overdekkingsgevoel van gevel tot gevel, en aangezien het sinds de planting eind veertiger jaren geduurd heeft om zo te worden, zullen we zelfs na de�herbeplanting�van nieuwe bomen niet meer meemaken zoals dat was. Het is vreemd licht in de straat. Ik ben wel benieuwd hoe het gaat worden, want het is nu net alsof we verhuisd zijn, maar dan zonder adreswijzigingen en gesjouw.
We hebben al eens eerder een plaatje uit 1951 laten zien toen de bomen net gepland waren, maar die foto herplaatsen we toch nog maar eens.

We zitten nu op 2012-10-21. De bomen zijn gerooid, de parkeerhavens zijn vernieuwd en onze laan is vreemd kaal. Helemaal klaar voor de nieuwe aanplant. Dat gaat waarschijnlijk begin november gebeuren. Er schijnen wat oudere bomen terug te komen. Een jaar of 10 oud. We zijn er inmiddels aan gewend, aan die kaalte. De herfst heeft nu ook heftig toegeslagen, en ik vond het prachtig vanmorgen, toen we met Jesse naar het Sterrebos toeliepen. Ze heeft daar heerlijk gerent. Ze is inmiddels niet meer onstuitbaar. Na een klein uurtje is ze moe en wil dan graag naar huis. Je merkt dat ze ondertussen 7 is. Dat is bij mij hetzelfde. Ik had ook zin om richting ontbijt te gaan. We worden ook een dagje ouder.

De groeten.

Zaterdag de 20ste

breekbaar

Tweede avonddienst vanavond, nog drie hierna te gaan. Ik zit halverwege de avond. De sfeer op de eigen afdeling is goed en behoorlijk ontspannen. Wel meermaals de plicht om op de gesloten afdeling bij te springen. Nadat daar gisteren diverse collega's in meer of mindere mate gewond waren geraakt tijdens een separeerbezoekje. Vandaag dus ook mee naar de voorruimte en gelukkig ging alles goed maar om nu te zeggen dat ik daar met mijn breekbaarheid relaxt bij ben ho maar. Je kunt niet voor ieder bezoekje de blauwe brigade bellen hé! Maar blij maakt het noch mij noch Rose. Het hoort bij het karakter van mijn werk en is een beroepsrisico, zeker op zo'n kleine locatie van het ziekenhuis waar je maar met grote moeite zes mensen bij elkaar kunt sprokkelen voor zo'n bezoek. 

Ik gaf na afloop weer een zucht van verlichting en dat zal vanavond nogmaals zijn als alles afgerond is en ik naar huis mag.


separeerbezoek


Ik heb voor de rest royaal de tijd genomen net als gisterenavond om eens uitgebreid kennis te maken met de patiënten en de nodige verpleeg en behandelplannen te maken. Wat dat betreft kan je als je alleen werkt wel lekker je eigen avond plannen.

Zoals jullie zien zelfs even tijd voor een blogje op family hotrose. Nu ga ik weer aan de slag. Ik groet de lezers, en zeg tot gauw.

VUIL SPEL

!!!!  WAARSCHUWING OPLICHTING  !!!!

Eind vorige maand een domeinnaam gekocht/gehuurd voor 2 jaar. http://hottransport.net
Daarbij hoorde ondersteuning en hulp bij het opzetten van deze website. Die hulp is in het Amerikaans Engels en word in een tomeloze hoeveelheid aangereikt dat je daardoor nauwelijks kunt vinden wat je nodig hebt, maar ala, ze leveren wat ze beloofd hebben.

Trap niet in Geldverdienaanbiedingen en
doe geen zaken met Clickbank.
HET KOST JE HEEL VEEL GELD!! 

Wel heb ik dit pakket afgerekent met mijn creditkaart,
en daar zit 'm de kneep. Sinds de aanschaf op 27-28 september j.l krijg ik het ene mailtje na het andere met daarin videoaanbiedingen. De een nog mooier dan de andere en standaard leveren ze je miljoenen op. Het merendeel gaat regelrecht de prullenbak in. Woensdagmorgen dacht ik, ik zal eens even een keer kijken wat ze bieden en wat het kost. Ze beginnen met een te gekke aanbieding. Een download waar je voor 37 US Dollar rijk mee kunt worden. Je krijgt echter niks voor je op de volgende knop gedrukt hebt. Voor alle duidelijkheid geen overmaking hoor, maar wel een knop waarmee je de volgende videoboodschap kunt zien/horen. De Tweede Aanbieding was een mooi pakket ter aanvulling ter waarde van enkele duizenden dollars nu voor 97 dollar. Je krijgt weer niks, volgende druk op de knop volgende aanbieding. Nu een pakket ter waarde van 15.000 dollar voor 197 dollar, maar nog steeds geen dowload. Ik zag plotsklaps dat ik post binnenkreeg en onderbrak de videoboodschap en zag tot mijn afgrijzen de aankondiging dat Clickbank in the USA 37+97+197 zou gaan afschrijven. Ze hadden dus mijn creditcard nr van de vorige betaling incl. naam, adres, en alle gegevens ingevuld en de clicks die ik deed om een volgende boodschap te kunnen zien als handtekening gebruikt.

Ik direkt mijn Bank gebeld en direct mijn creditcard stopgezet, en de afdeling Fraude ingelicht over deze praktijken.
Tot op vandaag hebben ze mede door mijn onderbreking de aankondiging niet kunnen omzetten in een afschrijving, maar let op en vooral zie waar zze toe in staat zijn. Mijn/Onze portemonnee is niet op dit soort afschrijvingen berekend en het leven is toch al duur genoeg geworden.

Nu is het bedrijf wat mij mijn domein levert niet hetzelfde bedrijf wat zorgt voor de mailtjes en de videoboodschappen en ook niet het bedrijf wat deze spelletjes speelt, maar mijn vertrouwen heeft een stevige deuk opgelopen.

Doe in ieder geval geen zaken met Clickbank is mijn advies want ze spelen onder een hoedje met VUIL SPELENDE Lieden.

We worden gemist!!

We worden gemist!!

Ik lag vanmorgen tussen half elf en kwart voor twaalf in het zwembad. Daar was ik twee weken niet geweest omdat ik de eerste woensdag moest werken en de tweede woensdag een drie/viermaandelijkse controle had bij mijn behandelaar in het Vlietlandziekenhuis. Een van de zwemmaten Wim zei toen hij me zag dat ik voor het laatst dinsdag de negende op HOTROSE geschreven had en ja hij had gelijk.

Rose en ik zijn beide druk. Rose met het dagelijks schrijven van een blog op haar nieuwe blog welk te vinden is op http://elsderoos.blogspot.com en ik moet zeggen dat blog ziet er goed en strak uit, en ze bouwd het iedere dag goed in haar structuur in.

Ik ben ook druk, druk met werken in het ziekenhuis, druk met karweitjes in en rond het huis. Als persoonlijk secretaris van de voorzitster van onze VvE ben ik druk met installateurs, cameracontroles, offertes, lampen vervangen, buren met wie het slecht gaat, maar ook met http://hottransport.net met stukjes als correspondent van Els. Jesse die ook regelmatig een ronde wil, post, administratie uitzoeken en opruimen etc. etc. Verder was ik werkelijk snip, maar dan ook snipverkouden afgelopen week. Wat is dat een vermoeiende bezigheid zeg. Dat was ik helemaal vergeten. Zelfs liggen op bed is wegens luchtgebrek lastig.

MIS !!

Toch gaat het goed. Ik ben door mijn behandelaar weer goedgekeurd voor de komende tijd. Ik heb er weliswaar nog een capsule Neoral bijgekregen in de hoop dat die verhoging zorgt voor een verdere verlaging van mijn spierenzym. Het is wel flink gezakt maar nog niet voldoende. Verder ben ik nog steeds koortsvrij en dat nu al bijna vier maanden. Ik begin er aardig aan te wennen. Heerlijk.

Deze week moet ik van de negen dagen er zeven werken, en oké, ik kom goed moe thuis en slaap nog beter, ik kan het goed aan. Ook met mijn baas tot as maart goede afspraken kunnen maken. Gisteren had ik ook een leuke drukke dag. Even een vergadering met het management waarin alle mogelijke veranderingen weer eens voorbij kwamen, en daarna een leuke spelletjesavond met zowel spelletjes als voetbal. Deze avond werden de hapjes verzorgd door twee Hindoestaanse patiënten. Het was een avond met veel gefrituurde bara's, lekkere groente balletjes, en andere onbekende zaken en het was erg lekker. Vorige week hadden we een Spaanse Tapasavond, ook erg lekker.

Rose moet werken in de WW vanmiddag, zomaar tussendoor en onverwacht, want ze moet voor iemand invallen, maar was dit bijna vergeten, gezien het feit dat ze normaliter alleen de zaterdagen werkt.

Ik ga nu een uurtje pitten. Ben moe van het zwemmen en heb net een lichte lunch op. Dan ben ik vanavond weer mens en kunnen we samen de dag verder tot een succes maken. Voor nu gegroet.

Alweer Spelletjesavond

Opnieuw dinsdagavond, ik keek zojuist even terug en zag dat 't alweer een week geleden is dat ik geschreven heb op family hotrose. Logisch eigenlijk want we hebben het knap druk met alle andere zaken. Het blog van Rose is leuk aan het worden. Ze is er ook consequent dagelijks mee bezig en dat heeft ze alhier nooit voor elkaar gekregen. Meestal was ik de gangmaker. Werp er maar eens een blik http://elsderoos.blogspot.com
Zelf ben ik natuurlijk ook erg druk met zowel mijn gewone werk, mijn medicatie, de stukjes als correspondent voor Rose, mijn gewone transport blog en mijn nieuwe http://hottransport.net . Dat laatste begint een beetje vorm te krijgen en trekt inmiddels ook al enige kijkers en reageerders.

Vanavond was het druk. We zitten alweer op twintig patiënten en de laatste kwam vlak voordat ik begon. Ik moest nog een opnamegesprek doen maar dat is niet gelukt. De Opgenomene was veel te moe om nog te praten en het was gewoonweg te druk. Als het dan eenmaal spelletjesavond is dan is er ook geen tijd meer voor. Vandaag was het op de huiskamer waar ik niet stond. Een van de patiënten is kok en had een Spaanse avond georganiseerd. Heerlijke Paëlla, allerlei zelfgemaakte kleine en grote hapjes, echt ongelooflijk. Hij had er ook meerdere thema's in verwerkt en had de huiskamer aangekleed met lakens, rode tafelkleedjes, een herfstthema van bladeren en fruit en plaatjes van stierengevechten en 't was helemaal af. Ongelooflijk hoe hij gebruik heeft gemaakt van de minimale bijdrage van onze kant, nl. 1 € per persoon, in totaal dus € 20,- en watr statiegeldflessen en een keline eigen bijdrage. Verder had dr kok zijn eigen tuin en kruidenverzameling verrabbezakt en een stevige portie saffraan meegebracht die het allemaal helemaal af gemaakt hebben.

Nu wordt het alsnog lastig dit stukje af te maken want nu komen alle twintig nog even langs voor hun medicatie, en sommigen voor een praatje. Dus ik doe het nu zomaar zonder plaatje. Voor nu gegroet.

GGGggrrrr !!

Vanmorgen extra vroeg opgestaan na de avonddienst van gisterenavond. Die was top, maar heftig. Ik heb mijn collega directief naar de huisartsenpost moeten sturen nadat hij al vanaf binnenkomst om half drie er slecht uitzag en zich niet goed voelde. Hij vertelde toen al dat hij de dag ervoor plotseling flauw gevallen was en een harde klap om zijn laminaatvloer had gemaakt. Hij gaf aan hoofdpijn te hebben en daar iets voor genomen te hebben wat niet bleek te helpen. Hij liep naar de gesloten afdeling om te gaan zeggen dat hij niet kon lopen wanneer het alarm zou gaan. Kreeg daar een gesprek met een collega wiens vriend ook problemen met zijn gezondheid had waardoor hij nog witter werd dan bij vertrek daarnaartoe. Vervolgens hadden we een uurtje cursus prikvaardigheid, waaraan hij gewoon deelnam al was het niet op zijn normale humoristische wijze. Nog een uurtje later liet hij weten zich nog steeds belazerd te voelen en dat hij ook zijn moeder even gebeld had en dat zij gezegd had dat hij hulp moest gaan zoeken en zij herinnerde hem aan het feit dat zijn jongere broer aan hartproblemen gestorven was. Hierna was hij zo mogelijk nog witter. Voor mij was de maat vol want in diezelfde zin vertelde hij dat zijn bloeddruk al sinds dat hij weg was gegaan van de gesloten afdeling veel te hoog was. Ik belde in zijn bijzijn de huisartsenpost om zijn komst aan te kondigen en hij vertrok naar het Vlietlandziekenhuis, alwaar ze hem vertelden dat het heel goed was en dat hij geen moment te vroeg was gekomen. Hij heeft na onderzoek medicatie gehad waarna hij tot de werkzaamheid was ingetreden moest wachten voordat hij naar huis mocht rijden. Hij mocht alleen weg als hij voor vandaag een afspraak zou maken met een cardioloog. Gelukkig belde hij daarna de schrijver van dit stukje die blij was dat hij deze zeer geliefde maar tegelijkertijd ook zeer gedreven collega zo directief had aangepakt.

Het was op die manier wel een hele hectische en drukke avond, en ik heb die samen met leerlingcollega I prima afgerond.

Volgens Rose en de kalender moesten we de derde naar de tandarts. Ik me er bij neergelegd dat ik vandaag niet zwemmen kan. Een rondje in het donker met Jesse, snel aan de koffie, 10 minuutjes gemediteerd, gedoucht, ontbeten en vervolgens snel naar het Vlietland Ziekenhuis gelopen met Jesse door de eerste heftige bui om daar met zijn drieën de tram te pakken naar Woudhoek om stipt om 10.00u bij onze tandarts te kunnen zijn. 09.54u waren we daar en vervolgens verliet ongewoon op tijd een patiënte de stoel om 10.00u en zaten wij klaar. Buiten was het gaan gieten en aangezien Jesse daar zat hoorden we haar luid schelden. Dit doet ze maar zelden, maar nu was het echt K weer. Het klonk hartstikke gezellig in de behandelkamer. Een hoop gegiechel van de tandarts en een hoop herrie van haar kleinkind en dochter en gerinkel van kopjes etc. Maar geroepen worden ho maar. Jesse bleef blaffen en dat maakte me nog onrustiger dan ik al was. We zeiden dat Jesse ons ongeduld verwoorde. Om 10.24u riep de tandarts een patiënte op, en het was duidelijk dat wij dat niet waren. Rose naar binnen, en wat bleek we hebben morgen pas een afspraak. GGRrrrrr. Zitten we daar voor niks, en Jesse voor niks in de regen en de wind buiten. Ggrrr. Ons snel aangekleed en richting de tram om terug naar huis  te gaan. We kwamen er achter dat Jesse door en door nat, en dat ze graag afgedroogd wilde worden, maar we waren voorlopig nog niet thuis.

Op de terugweg nog even naar de apotheek want Rose was door haar amitriptyline heen, en wat bleek, de volgende zending voor drie maanden bleek klaar te liggen. Om 11.17u eindelijk thuis. Jesse afgedroogd, en ons natte goed opgehangen en een lekker bakkie pleur genomen om op te warmen. Vervolgens weer een reeks aan verplichtingen en telefoontjes, en na een kort blogje mijn bed in als voorbereiding op de tweede avonddienst deze week.

Dat Blog plaatsen zat er voor het werk niet meer in. Dan maar een poging vanaf het werk, al is het daar wederom knap druk. Op een kort verloren moment.

Gegroet

Verdriet

AL 10 Jaar

 

Mijn broer overleed 2002-09-30.

Er zat flink leeftijdsverschil tussen ons.

Hij was toen net zo oud als ik nu.

Er was o.a. door dat leeftijdsverschil weinig waarin we op elkaar leken.

Toch leek ons gezin lange tijd hecht.

Dat bleek pure schijn.

 

Er kwam op dierendag 10 jaar geleden definitief een einde aan een gezin bestaande uit 2 ouders, 3 broers en een zus.

Mijn ouders verloren die dag twee zoons met hun gezinnen, en mijn zus en ik verloren 2 broers met hun gezinnen.

Soms kan ik het nog nauwelijks geloven.

Ik ben lange tijd naïef geweest, en zag het niet eens aankomen.

 

Ik wist wel dat we op feestdagen en gedurende telefoontjes en etentjes hypocriet deden of alles goed was, maar dat mijn ouders, mijn zus + gezin en ik + gezin zo slecht waren dat we volledig werden afgestoten, is me nog steeds een raadsel.

Het was pijnlijk, en bij momenten nog steeds, vooral als tijdens hypocriet herstelde contacten met de nog levende broer soms wantrouwen of minachting wederom de overhand nemen.

Ik doe er t.o.v. hem ook nauwelijks meer moeite voor, voor zijn kinderen ligt dat m.i. toch weer anders. Daar sta ik nog steeds open voor.

 

De worsteling die dat mijn zus en mij oplevert kunnen we gelukkig bij tijd en wijle wel delen, en daar ben ik dan toch wel erg blij mee. Ook met Rose kan ik er vrij en openlijk over praten, ook omdat bij haar gezin ook niet alles over "rozen", verliep en zij ook ervaring heeft met verlies

 

Qua verliezen(dood) zijn we wel erg "ervaren" geworden.

 

Pa de R, Erwin, Jan, Joop, Ma de R, Ma H en Pa H, Trude en dan heb ik het alleen nog maar over heel dichtbij. Het rare is soms dat zelfs zonder de dood verlies hard kan aankomen.

Zondag 30 september

Giraffes in diergaarde-blijdorp

Weinig tijd voor blogjes deze weken. Woensdag was de laatste update. Nu zijn we weer een stuk verder. Er is ook licht in de keuken boven het fornuis. Rose wilde dat al tijden, en ik heb van alles geprobeerd. Led verlichting, maar die werd zienderogen minder fel en moest opgeladen worden dus wilde mw. ouderwets licht op vaste "groene" liefst windstroom, en dat is er nu. Lekker fel. Ik een tevreden vrouw, en dat is natuurlijk weer goed voor mij. Verder zijn we druk geweest met het in werking stellen van de nieuwe site van Rose. Deze keer niet onder een alias, maar onder haar ware naam. Hier komt werk van haarzelf op, en ze gaat werken met correspondenten. Hot, de schrijver van dit stuk heeft zijn medewerking toegezegd, een collega van Hot ook, dat is Laaglander, dan denkt French Sister, mijn zus nog na over of ze mee gaat doen en ook een vriendin in Delft die ook regelmatig op het eiland Amorgos bivakkeert in Griekenland, het eiland waar onze hond Jesse vandaan komt, denkt nog na over deelname en over een deelnamenaam.

Rotterdam ZOO

Ik moet zeggen dat haar nieuwe blog er KEK gaat uitzien. Strak, korte stukjes, heldere taal, mooie opzet, etc. Zie voor jezelf: http://elsderoos.blogspot.com

Ook ikzelf ben bezig om een wat professionelere site op te zetten. Hij staat ook al op het WWW onder de naam http://hottransport.net.

Na vrijdag onverwachts daarmee begonnen te zijn kwam er ook onverwacht een aanbieding voorbij waar ik geen weerstand aan kon bieden. Met die aankoop die gisteren al bezorgd werd zijn we vandaag naar Diergaarde Blijdorp gegaan voor een eerste bezoek van vele die nog gaan volgen. Vandaag op de laatste dag van September was er een kortingsactie ter ere van het 155 jarige bestaan, waarmee, we vervolgens samen voor € 25,- naar binnen mochten. We waren bepaald niet de enigen. http://www.diergaardeblijdorp.nl/nl/bezoek%20info/praktische%20info/ Het was knap vol en het was een te gekke mooie blauwe, zonnige dag. We hebben lekker kunnen experimenteren met de nieuwe aankoop. Resultaat zal zichtbaar zijn op een van onze sites.


geinige prairiehondjes

Woensdag de 26ste - FINISHED -

Rose en ik zijn klaar, klaar met de klussen, moe en tevreden kijken we nu naar onze keuken, die eindelijk eigen geworden is. Met een nieuwe koelkast, oven, een alluminium wand met planken, een snijblok op hoogte is er in ons kleine keukentje plotsklaps toch wat meer werk en opbergruimte, en het ziet er allemaal ook profi, bruikbaar en kek uit. Idem met de gang. Die had al sinds 27mei 2009 toen we hier zijn komen wonen lelijk behang, was donker, onafgewerkt en kaal. Weliswaar hadden Damy en ik het kattenplafond al opgehangen, maar nu is deze ook ingericht, geschilderd en af. De katten waren afgelopen vrijdag al blij en nog voor de beide wegen naar hun kattenetage weer aangebracht waren kwamen ze van bovenaf al kijken wat we nu toch allemaal aan het doen waren. Zelfs Ziggy Babe, oftewel Zzzz, heeft er de afgelopen nachten geslapen ondanks dat haar eigen mandje in de badkamer staat 's nachts. Vanmorgen de finishing touch. Rose heeft gestofzuigd en ik heb met was de vloer weer netjes gemaakt. Als je met gips gewerkt hebt en aan het schuren bent geweest en gelatext hebt dan zie je vaak zo'n grauwsluier, die er ondanks dweilen en schoonmaken niet afgaat, nu ziet ook de vloer er weer beter uit.

Er was wel een telefoontje vanmorgen vroeg waar ik even van schrok. Ik kreeg m'n French Sister aan de telefoon die verdrietig en vol pijn vertelde niet te kunnen komen de komende week. Ze heeft zich geblessert aan haar rug en vergaat van de pijn, daarnaast heeft ze momenteel een heftige buikgriep die haar aan huis gebonden houd, en aan haar toilet. Ze was hoorbaar verdrietig want ze had zich net als ons er helemaal op ingestelt en verheugd. Tja, het is niet anders.

Zo hebben we onverwachts ons mooi opgeknapte en schoone huis voor onszelf. We zijn allebei blij dat ondanks frustraties, tegenvallers en vermoeidheid de kluswerkzaamheden er op zitten en we nu nog vijf dagen vakantie hebben. We hebben al plannen. We willen onze nieuwe oven gaan uitproberen, en ook andere zaken staan op ons verlanglijstje, maar het is aan het weer en onze mood of die ook gerealiseerd gaan worden.

Walnoten, Dadel Couscous Taart

Het geeft wel een heel tevreden gevoel dat we nu eindelijk de mogelijkheid hadden om wat achterstallig onderhoud/verfwerk/verbouwwerkzaamheden te doen waar ik al die tijd geen greintje energie voor had. Ik vind het een goed teken dat nu ik eindelijk de koorts kwijt ben ik ook weer wat meer energie heb voor zaken naast mijn werk. TOP.

Inmiddels een walnoten, dadeltaart met couscous in de oven staan. Nog 45minuten. Ben benieuwd. Leuk en lang geleden om te bakken. We hadden al die tijd geen oven die groot genoeg was en nu eindelijk wel. En leuk om het ook werkelijk te doen. Yoeghee!!

Jesse was net naast Rose gaan zitten. Zij is helemaal gek op walnoot, en dat is ook ongeveer het enige wat ze niet naar binnen schrokt, maar echt proeft en heel langzaam naar binnen werkt. Het is een leuk gezicht. Rose kraakt en maakt schoon en Jesse wacht heel geduldig tot ze een stukje krijgt zonder echt te bedelen.

Ik heb vanmorgen tussen alle werkzaamheden door ook nog even gezwommen, tegen de spierpijn.

Dit was het wel. De groetjes.

De gang is af

Kattenverdieping-etage voordat ie af was,
nu is deze nog veel mooier!!

Zo, we zijn weer drie dagen verder en hebben allebei veel werk verricht. De eerste week vakantie zit er bijna op, maar we zijn ondanks al het werk tevreden en moe. Onze hal, gang en kattenverdieping zijn waanzinnig opgeknapt en mooier dan ooit tijdens onze bewoning, nu inmiddels alweer 3 en een half jaar. Toch verkijk je je er iedere keer weer op hoeveel werk zo'n karwei(tje) is. Foeh, uitruimen, behang verwijderen, plafond eruit tillen, opbergen, schuren, plamuren, drogen, schoonmaken, plamuren schuren, schoonmaken en uiteindelijk tenminste tweemaal verven. Toch ligt het karwei achter ons en het is mooi geworden. De katten kunnen weer naar hun verdieping en lekker op hun kussentjes boven slapen. Ze waren verontwaardigd dat hun lekkere stekkie door ons was weggehaald en dat ze gewoon op de grond(op kussentjes hoor) moesten slapen.

We hebben nu ook echt weer een echte kapstok, en het holle van de afgelopen week is totaal verdwenen. Zelfs Merlijn hangt weer zoals hij als eenjarige geschilderd werd op een geheel eigen plek. Leuk, vandaaruit kijkt hij gezellig de woonkamer in.

We hebben heerlijk kunnen samenwerken en naast de gang is ook onze keuken en een paar plekjes in de huiskamer aan bod geweest. Lang liggende karweitjes zijn eindelijk uitgevoerd en ik had er voldoende energie voor, een wonder.

Ik heb eerder in de avond ook Jesse naar Hans en Mieke gebracht. Zij logeert daar tot zondagmiddag op de Excelsior. Wij hebben een heerlijk dagje uit naar Brugge. Met drie bussen gaan we met collega's en aanhang daarnaartoe en ik moet zeggen dat ik er zin in heb. Verslag volgt. We nemen allebei onze fototoestellen mee en hebben er overdag vrij om te doen wat we willen. Daarna eten we met zijn honderdveertigen en gaan weer terug richting Schiedam.



Vlaanderen Delft, Beestenmarkt

Vandaag had ik ook een afspraak met dr Shaikhani, anestesioloog-pijnspecialist om eens te kijken wat hij kon doen aan mijn eeuwig durende stekende pijn links onderaan mijn ribbenkast na vier gebroken en drie gebroken ribben na een geweldsincident een jaar of vijftien/achtien geleden bij de BAVO op de Poortmolen in Capelle a d IJssel. Een "dame" die totaal uit haar plaat ging gaf me hangende in een deuropening met beide voeten een trap waarbij ik van alles hoorde kraken en vervolgens na de separatie dubbel klapte. Na een uitgebreid intake gesprek met een pijnconsulente gaf hij mij gelijk een behandeling met verdovingsvloeistof in injectievloeistof op de bestemde plek en ik ben inderdaad vanaf 09.15u behoorlijk pijnvrij geweest tot een half uurtje geleden, en het is hoe je het ook went of keert minder dan normaliter. Afwachten maar.

Gisteren had ik in de middag een vergadering van de Agressie Opvang groep in Delft en aansluitend hebben we ook mijn afscheidetentje gehad bij Restaurant Vlaanderen http://www.vlaanderen.nl/ in Delft. Was erg gezellig en lekker. De andere afscheid nemende collega was er echter niet. Die had een anti GGZ avond en liet de boel de boel. Jammer maar helaas. Ik heb het etentje er niet minder om laten smaken.

Chefs menu
Een thema menu met een amuse en drie gangen € 42,50
elk bestaande uit drie kleine gerechtjes. U hoeft niet te kiezen, alle gerechtjes worden als een proeverij geserveerd op één bord per gang.
Amuse
met een glas cava of prosecco.
Voorgerecht (3 gerechten met vis en schaaldieren)
Sashimi van tonijn met wasabi en gerookte sesam Gefrituurde kroepoekgarnaal met Dashi Japanse bouillon Oosterse salade van mango, rettich, komkommer, taugé en zalm
Hoofdgerecht (3 gerechten met lamsvlees)
Gebakken Hollandse lamsrump met groene asperges Lamszadel met een stamppotje van roseval Stoofpotje van lam met jus van gerookte knoflook
Nagerecht (3 gerechten met limoen)
Crème brûlée van mandarijn en Grand Marnier Shake van citroen, limoncello en mint Bolletje bloedsinaasappel-sorbetijs met lemoncurd Het was aangenaam en lekker. Mijn collega bracht me terug en ik was rond een uur of tien thuis. Blij dat de vergadering van de vereniging van eigenaren niet kon doorgaan, want dan had ik moeten afzeggen voor mijn eigen afscheid, net als mijn collega die kennelijk een heel zware dag achter de rug had. Nu moeten we als we terug zijn uit Brugge alleen het huis nog even een goede schoonmaakbeurt geven, want mijn French Sister is arriving on tuesday en dan moet het toch een beetje netjes zijn. Ik vind het weer genoeg, behalve dan dat ik blij ben dat Internet Explorer weer veilig te gebruiken is. Firefox wat we de afgelopen dagen gebruikt hebben is ook niet alles, en het is maar wat je gewent bent hé!! Groetjes.

ENERGIE

Dinky 259 Standar Atlas Kenebrake Bus

Even een blogje. We hebben vier dagen vrij achter de kiezen en zijn druk. Zaterdag gebruikelijk, Wereldwinkel werk, was, uitrusten, wandelen, twee dinky toys gekocht, heerlijk gegeten en even gewent aan de vakantie. De zondag na het vroege lange ommetje Sterrebos met Jesse, een aflevering van Taggert, geslapen, en naar de Cultuurborrel in het Julianapark. Het was daar gezellig en we liepen daar nog tegen Jos en Loes aan die ook even een uitje aan het doen waren. Leuk. Samen iets gedronken en gezegd dat we binnenkort naar ze toe gaan met mijn French Sister, als die volgende week komt.

Dinky Toys Trojan Dunlop 2057

De maandag vroeg opgestaan, na het ontbijt met Jesse naar de Fysiotherapeut, zoals gebruikelijk, daarna na een kop koffie de gang leeggeruimd, het plafond eruitgehaald en begonnen met de resten behang, en het klaarmaken van de gang voor een verstrakking in de vorm van alle gaatjes weg en ook de dutsen wegwerken, het vullen van de kieren, scheuren en dergelijke, en daar ook de hele dag van vandaag nog ingestopt. De muren zijn gestuct, en geschuurd, en dus zit het hele huis inclusief Jesse, de katten en wij zelf nu onder een dikke laag stof. Zo dat spul komt echt overal.

Daarna heb ik gedouched en een kleine anderhalf uur geslapen. Rose heeft inmiddels de boel weer enigszins toonbaar gemaakt en de gang is zelfs zonder een laag nieuwe verf al heel mooi strak, leeg en hol. Zo zonder het kattenplafond, hun opgang, en kapstok is het giga hol en je hoort je echo.
Voor vandaag zijn we gestopt. Vanavond hebben we de allerlaatste algemen leden vergadering van de Wereldwinkel en aan het einde zal ik de voorzittershamer overgeven aan de nieuwe voorzitter.

Tot op dit moment is het een hele aangename en productieve vakantie. Morgen ga ik na het zwemmen de eerste laag latex opbrengen. Het voorwerk is klaar en het grootste stofkarwei is achter de rug. Heerlijk. Het werd tijd.
Ik had natuurlijk het afgelopen jaar geen greintje energie, het gewone werk met koorts ging voor het grootste moment nog net maar dan kwam ik thuis en stortte in, en dan is het nu ontzettend genieten van een beetje energie.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook wel heftig voel nu, maar het geeft ook wel weer een gevoel van tevredenheid als er letterlijk iets uit de vingers komt.