Evaluatie met leidinggevende

Vandaag is het de derde week van mijn werkhervatting, en daar hoort in het kader van de wet Poortwachter ook de evaluatie hiervan bij.
Zodoende dat ik de afgelopen dagen en afgelopen nacht veel bezig was met de gevolgen van de enorme veranderingen die we hebben doorgevoerd.

Werkte ik eerst 4 á 5 avonddiensten per week, waarnaast ik driemaal per week fysiooefeningen deed om mijn lijf op peil te houden. Daarnaast iedere morgen uit met de hond, en tweemaal per week gezamenlijk met Rose boodschappen doen, waarvan meestal op de markt, zowel op de Blaak als bij het Visserijplein/Marconiplein, hierdoor kwam ik aan een behoorlijke portie noodzakelijke beweging en kon ik partner helpen met het bedenken van wat te halen en het binnenhalen van de dagelijkse boodschappen.

Nu werk ik 4 á 5 dagdiensten, voorlopig van 10.00u tot 14.00uur voor het eerst van mijn leven niet in de patiëntenzorg maar in de administratie op diverse secretariaten. De ene plek is de andere niet. Op de ene zie je iemand ontstellend hard werken en krijg je plotsklaps door wat een hoop geregistreer en administratie er te doen is in een ziekenhuis, terwijl op een andere plek iemand in een uur tijd meer dan 300 maal kan zeggen dat ie het zo druk heeft, en nauwelijks tot werken komt. Ik kan ongeveer twee uur achter elkaar mijn concentratie houden, moet dan even pauzeren om de cijfers voor ogen kwijt te raken en daarna haal ik met moeite nog twee uur, waarna ik bij thuiskomst rustig 2 á 3 uur moet slapen omdat ik volkomen uitgeblust ben

Normaliter zijn Rose en ik elkaars mantelzorgers. Ik help haar bij haar zwakkere kanten en omgekeerd is zij mij tot grote steun. Zowel bij het kiezen, en sjouwen van boodschappen, als bij het mij fysiek en geestelijk op de been houden waar ik worstel met de pijn, en de Chemo's, zoals ook vandaag.

Betekende de afgelopen 6 jaar als ik 1 dag niet kon slapen tussen 12.00 uur en 13.30 voor een forse terugval, dan wil je niet weten welk een enorme gevolgen deze structuurverandering heeft.

• Spanning onderling
• Minder steun voor elkaar
• Minder beweging voor mij, dus meer stijfheid en spanning
• Alle maaltijden en avonden thuis
• De vrijheid die partner had beperkt
• Geen boodschappen meer samen kunnen doen, dus alle keuzes aan partner
• Als ik eerst doodmoe thuiskwam zat de dag erop en ging ik na een uurtje Oog op morgen slapen, en nu volgt nog een groot deel van de dag
• Humeur moeizaam + te houden
• Geen patiëntencontacten meer en ook de bijbehorende bevrediging niet

Werd er in het verleden op de afdeling nooit gevraagd naar het effect van mijn mega hoeveelheid medicatie op mijn functioneren, dat is nog idem, terwijl ik al een dikke zes jaar geen auto mag/kan rijden. Pijn, Sufheid en Concentratiestoornissen.

Positieven en Negatieven:

1. Avonden en maaltijden betekenen op dat gebied meer tijd samen, maar qua huishouden en boodschappen komt er veel meer op Rose neer.
2. Structuur indeling van de dag staat volledig op zijn kop.
3. Stabiliteitsopbouw was al lastig, maar nu is er de angst dat stabiliteit nooit meer terugkomt.
4. Werk was bevredigend zolang ik wat voor patiënten kon betekenen en dat was waar mijn hart lag en waarvoor ik gekozen had. Nu wel zinvol werk, gezien het feit dat als deze registratie niet gebeurd we als ziekenhuis enorm veel geld mislopen.
5. Onzekerheid over toekomst. Eisen leidinggevende en Bedrijfsarts- Financiën- Hoe houden we het hoofd boven water? Wat heeft het gebrek aan stabiliteit voor gevolgen voor mijn huidige gezondheid?

Ik ben benieuwd of jullie lezers dit een overzichtelijke evaluatie vinden.

Laat het vooral weten