POST van baas

Computer Grijze Haren

Ik begon vanmorgen om half tien, na door Rose en Jesse weggebracht te zijn, en opende eerst mijn emailbox. Daarin het verslag van mijn leidinggevende.

De evaluatie door mij gisteren meegebracht en verwoord komt in haar verslag terug als:

Op donderdag 14 november heb je het werk hervat conform afspraken. Uitslag van de onderzoeken: geen stenose in de nek. Het werken in aangepast werk gaat tot nu toe. Je hebt tot nu toe een 2-tal taken toebedeeld gekregen, wisselt deze zelf af om eentonigheid te voorkomen. Het administratief werken gaat je goed af. Je geeft aan de patiënten contacten wel te missen.

Je geeft aan dat het aanpassen van je dagelijkse structuur zoals je die jaren gewend bent geweest, je zwaar valt. Je bent erg moe na het werk en hebt dagelijks pijn. Desalniettemin ben je blij weer aan het werk te zijn

Ook privé is het wennen om een andere structuur te hebben. Jij en je partner zijn min of meer ‘mantelzorger’ voor elkaar en zoeken naar aanpassingen aan de nieuwe situatie. De veranderingen die nu op gang gekomen zijn houden je bezig.

Je werkt op dit moment op verschillende werkplekken, doordat je geen vaste instellingen hebt van bureau en bureaustoel zou dit kunnen leiden tot extra fysieke klachten. Een werkplekonderzoek en een vaste werkplek kunnen hierin een oplossing bieden.

Vervolgens staat er zonder omzien dat het streven naar 36u per week er nog is en dat we per komende week met een uur per dag langer werk gaan. Komende vrijdag is er een werkplekonderzoek wat hoogstwaarschijnlijk in zal houden dat ik een eigen stoel ga krijgen.

Ik voeg mijn evaluatie en de hare in mijn dossier en tracht niet nodeloos opgewonden te geraken en heb vandaag vier en een half uur gewerkt, tot mijn ogen er bijna uitrolden. Ik verbaas me er niet echt meer over dat haar luister, observatie en inlevingsvermogen volslagen zoek is. Dat we in een ziekenhuis werken waar de zakelijkheid , de economie en de kilheid hoogtij viert is ook niet nieuw meer, maar gefft nog steeds wel een benauwd gevoel. Dit is niet meer de gezondheidszorg waar ik ooit met veel plezier deel van uitmaakte.

Nu ben ik thuis bij Rose en we gaan er een goed WE van maken.

Maandag is er weer een dag en deze twee dagen nemen we het ervan.

Ik ga nu met Rose de computer van haar compleet legen en van basis af opbouwen, hopende zo alles wat er nu niet goed draait er uit te krijgen en weer een smooth draaiende machine te krijgen die alleen maar doet wat wij willen. We zijn begonnen met alle afbeeldingen en documenten extern op te slaan, en dat gaat altijd al gauw om knap veel GB's. Duim maar voor ons dat dit goed afloopt.

Voor nu de hartelijke groeten.