Zucht, bijna 6 dagen vrij

Ik kon geen andere foto vinden dan die ik vorig jaar gebruikte. Alle zes de molens in Feeststand, alleen is er nu in 2012 een in reparatie, de molen helemaal links in beeld, is mometeel zonder wieken.

Nog 1 dag. Dan heb ik mijn eerste maand werken er weer opzitten na mijn ziekteperiode. Ik heb er weer een maximum aantal werkdagen opzitten, en ben blij dat het er na vandaag even opzit.
Therapeutisch beginnen zit er tegenwoordig kennelijk niet meer in, en van de bedrijfsarts heb ik op dat punt ook nog steeds geen reactie gehad.
Met iedere dag een stevige portie Prednison in het lijf is er van veel conditie nog geen sprake, maar het werk is me toch goed afgegaan. Wat dat betreft, ik doe het zo rustig mogelijk aan, maar het is tegelijkertijd goed voor mijn zelfvertrouwen. Het was na vijfeneenhalve week afwezigheid toch weer lastig om te beginnen en nu is het alweer op ik nooit ben weg geweest.

Ik dacht zo bij de kleurkeuze, laat ik maar Oranje kiezen. Het is vandaag uiteindelijk een soort van Oranje Zondag hé!! Koninginnedag. Ik geloof dat ik al voor de vierde of vijfde keer achter elkaar op Koninginnedag moet werken.

Vanmorgen al vroeg eruit. Rondje met Jesse, lekker in het zonnetje. Ontbeten, gezien tijdens het ontbijt hoe de molens weer ouderwets in Koninginnedagstand en vol vlaggen versierd werden. Altijd een hoop werk een een erg leuk gezicht. Vervolgens de lange ronde met Jesse langs Vijfsluizen. Daarna even heerlijk voor pedicure gespeeld en de voeten van Rose heerlijk verzorgd. Dat maakt het gelijk weer wat veiliger 's nachts in bed. Tegelijkertijd even gekeken naar de Koningin met familie in Rhenen. Ongelooflijk dat die dame die ik nooit zo sympatiek vond met alle spanningen, Friso, en dergelijke toch dit alles gewoon doet. Ongelooflijk.

Ik ga zo pitten, want vanmiddag moet ik er weer tegenaan.

Rose gaat vanmiddag na mij naar het werk te hebben gebracht even Rotterdam in met het fototoestel. Ben benieuwd naar het resultaat. verder komen morgen onze kleinkinderen. Lijkt me leuk. Kijk er nu al naar uit. Voor nu allemaal de groeten en een fijne Koninginnedag toegewenst.

Vrijdag de 27ste.

Zo, nog even wachten dan maak ik Hot wakker. Met de lunch en een groot bakkie koffie verkeerd. Daarna brengen Jesse en ik hem naar z'n werk. Hij zou maar eens kunnen verdwalen. Ik ga het lekker druk hebben voor mijn doen. Even stofzuigen en dan ga ik verder met het inscannen van het verleden van ons appartementencomplex om het mooi te zeggen. Ik heb de map van Anja mogen lenen en daar ben ik dankbaar voor. Zonder je verleden te kennen is het moeilijk zaken doen. Het zijn de ledenvergadering notulen en de diverse offertes van de diverse bedrijven. Zo is er ook een brief waarin wordt verteld dat de ene VvE beheerder zijn zaken overdoet naar de andere, dit alles zonder de toestemming van de bewoners. Dus gaat het zoek en spit clubje kijken of dit legaal is. Ook blijken de notulen niet te zijn voorzien van de handtekeningen van het toenmalig bestuur ter goedkeuring van de besluiten die toen zijn genomen. Zijn die beslissingen dan rechtsgeldig? Hot en ik hebben de agenda geschreven, de machtigingsbrieven zijn erbij gekomen. Daarnaast heb ik Cindy gevraagd om een lege presentielijst te mailen. Ook zoek ik een notulist want het voorzitten van een vergadering en notuleren gaan slecht samen. Kortom, ik heb de zaak weer eens onderschat. Niks nieuws onder de zon, denk ik. Toch, het is goed zo. We kijken naar waar we kunnen bezuinigen. Zo blijkt dat het schoonhouden van onze kleine hal en lift zo'n slordige € 1300,-  p.j. te kosten. Kunnen we dit niet zelf doen?  Kan het liftonderhoud niet goedkoper en kunnen we geen andere VvE beheerder vinden. Om op dat laatste terug te komen, degene die we nu hebben is wel het duurste. Op 22 mei houden we een tussentijdse vergadering die in eerste instantie zou gaan over het schilderen van de ronde ramen aan een kant. Wij denken, even wachten, lekker sparen want onze spaarpot daar gloort de bodem angstvallig blikkend naar boven. Daarna zien we wel weer.

Morgen ga ik lekker in de etalage van de WW spelen. We spelen in op het 400 jaar bestaan van de betrekkingen Nederland-Turkije. De eerste ambassadeur blijkt een Schiedammer te zijn, nl Dhr. Haga. Ans heeft Oosterse attributen ingeslagen en wij hebben mooie vlaggen van Schiedam en Turkije gedownload en afgedrukt. Ik ben benieuwd hoe de etalage er zal uitzien. Jullie worden op de hoogte gehouden. Gegroet!

Werk Rose - Mandala’s



Eerste Mandala waarin Gebeurtenissen uit het leven de opbouw bepaald hebben



Dit is de eerste Mandala die Rose geborduurd heeft. Het werd de eerste van een reeks, waarbij Rose steeds weer nieuwe facetten toevoegt, uit haar persoonlijk leven, en uit de steeds uitgebreidere technieken die ze onder de knie krijgt. Deze technieken heeft Rose zichzelf eigengemaakt door eerst steeds ingewikkeldere merklappen te maken, en door te gaan met experimenteren.

Rode Mandala. Kijk ook naar het opaaltje wat de slang in het midden in zijn bekkie heeft !!

Hier boven de 2e Mandala. De Basiskleur is rood, maar duidelijk is dat er talloze kleuren ROOD bestaan. Deze is ook geborduurd op spijkerstof. Bijzonder is dat om het middelpunt heen een slang geborduurd is die een klein opaaltje in zijn bek heeft.

Groene Mandala, waar ontzettend veel soorten groen in zowel grillige als strakke vormen contrasteren

Hierboven de laatste van de drie die Rose gemaakt heeft, met zelf gemaakte bijpassende lijst. Ook deze is geborduurd op zgn denimstog.

Djembé spelen

Eerder Geplaatst op 2 december 2006 by hot op http://hotrose.weblog.nl + aangevuld op 2012-4-29

Na jaren van dromen, denken, dansen, in trance raken en genieten van Afrikaanse Drum muziek, en vele zaken, en verplichtingen waardoor het er steeds niet van kwam is het afgelopen avond eindelijk zover gekomen dat ik mijn eerste les Djembé spelen heb gehad, en nog wel van de erg inspirerende Kofi Ayivor. Vanavond bleek dat hij een van de oprichters is van OSIBISA, een fantastische groep uit de jaren zeventig, waar Rose en ik veel oude langspeelplaten van in ons bezit hebben. De eerste les was al erg leuk, en mijn vingers die nu zonder de gebruikelijke ringen het toetsenbord weer beroeren zijn nog aan het bekomen van de eerste 2 uur djembé spelen. Het is een leuk klein groepje mensen van allerlei leeftijden en ik vond het geweldig. De klanken uit mijn nog nieuwe djembé door mijn eigen lijf te voelen en te horen. Op mijn werk heb ik eindelijk ook voor elkaar dat ik vrijwel iedere vrijdagavond naar les kan, en ik heb het idee dat ik mogelijkerwijs eindelijk een manier gevonden heb om tijd voor mezelf te nemen en tegelijkertijd nog het een en ander aan gezonde agressie kwijt te raken. Ik ben nu op mijn werk en zit met een tevreden gevoel en op een lekkere manier, ontspannen ademhalend, terug te kijken op een heerlijke en drukke dag. Rose ligt thuis lekker te slapen, en houd het bed warm totdat ik daar morgenochtend zelf weer aan toe ben. Het is tot nog toe een rustige nacht en mijn collega en ik zijn vast van plan om dat zo te houden. Inmiddels mis ik het Djembé spelen enorm. We zijn natuurlijk verhuist en mijn conditie laat dit niet meer toe. Wel zie ik de jaren les en ervaringen met Kofi Ayivor als onvergetelijke herinneringen en die kunnen ze me niet meer afnemen. De Djembé hangt bij onze voordeur.

Een tijger op het pad.

Eerder Geplaatst op 1 december 2006 by  Rose op http://hotrose.weblog.nl

een Tijger op het pad

Een tijdje geleden liep er een vrouw in het oerwoud. Terwijl zij relaxed aan het wandelen was zag zij ineens een tijger voor haar neus. Zij schrok zich te pletter en begon als een speer te rennen. Terwijl zij aan het rennen was keek zij heen en weer zodat ze niet vooruit keek en ze zag dus ook niet dat er ineens een ravijn voor haar voeten verscheen. Zij viel naar beneden en terwijl zij viel kon ze toch onverwachts een plantje pakken dat uit de aardewal groeide. Terwijl zij dus aan dat plantje hing keek zij naar beneden en zag dat daar ook een tijger liep die verwachtingsvol omhoog naar haar aan het kijken was.Vervolgens keek zij naar het plantje en zag dat er een wit muisje en een zwart muisje aan de stengel zaten te knagen. Ook zag ze dat het een aardbeiplantje was waar ze aanhing. Er waren ook een aantal rijpe aardbeien en ze plukte er een van. Terwijl ze die langzaam aan het eten was zei ze Heerlijk!

Texel 1 November 2006 Vakantie

Wij zijn vandaag druk bezig geweest met het inscannen van onze vakantiefoto's. Sommigen waren helemaal niet slecht. Het eiland was kleurrijk getooid door de te late herfst. We hebben ons toestel in de hoogst mogelijke pixelstand gezet om deze kleurenpracht te pakken. Het was ernstig leuk om Jesse te volgen. Wat kan zij van die vrijheid genieten. Het brengt de puppytijd weer terug denk ik. Ze was toen min of meer haar eigen baas, dit zal ze nooit helemaal kwijt raken. Ze rent bij ons weg, terwijl we toch in de gaten worden gehouden. Soms zien we haar even niet, soms wel. Een aantal keren is het ons gelukt dit in een foto vast te leggen. Om te beginnen laten we 2 prachtige sprongen zien.
De eerste is op een veld, vlakbij ons onderkomen.
De volgende is in de duinen, als Jesse achter een vogeltje aanzit. Later meer.

Wauw, wat een douche vanmorgen

Hond Afdrogen

Nog voor het ontbijt gingen Jesse en ik naar buiten en nog voor ik het bruggetje in het gat van Monuta over was waren wij beide KLETSKLEDDERNAT. Jesse bleef aan het schudden en had nauwelijks tijd om te doen waarvoor wij dit rondje lopen. Thuis heb ik haar maar snel afgedroogd en dus is ze nu weer zachter dan ooit. Ze vind dat afdrogen zo fijn. Ze stopt haar koppie helemaal in de handdoek en houd het daar net zolang tot ze droog genoeg is of ademtekort krijgt. Een grote blijk van vertrouwen. Altijd hartstikke leuk.

Amorgos bij het pijltje, 1 van de Cycladen

Daarna hebben Rose en ik koffie gedronken en ons ritueel afgewerkt. Deze keer ben ik niet met haar meegegaan naar de Wereldwinkel, want er moesten alweer boodschappen gedaan worden en dat ben ik samen met Jesse gaan doen. Ik heb een andere jas aan gedaan want die andere hangt nog te druipen, en ik ben blij dat we nu terug zijn. Het is kil en nat buiten en zowel Jesse als ik hebben het er niet op. Het is uiteindelijk niet voor niks een hond van het eiland Amorgos Griekenland.

Leuk trouwens. Ik ben nooit op dat eiland geweest en er wonen geloof ik ook niet veel mensen, maar toch ken ik via Juliëtte, de schoone redster van Jesse en haar zusjes inmiddels twee mensen op dat eiland. http://www.grieksegids.nl/cycladen/amorgos.php
Lamia en Katerina, waarvan de laatste vandaag jarig is en wie ik via Facebook even gefeliciteerd heb. Ik had ook gelijk een reactie van haar. Leuk.

Komende week heb ik meldingsdienst. De groep waarmee we die agressie opvang van collega's doen is uitgebreid en ook van naam verander. Heette het eerst de AGIM, Agressie Incident Meldingen, is de naam nu veranderd naar de naam van een oud en inmiddels al lang uit de schappen verdwenen schuurmiddel VIM. Veilig Incidenten Melden. Ongelooflijk wat ze al niet verzinnen.

VIM Schuurmiddel

Medicatieprotocol

Ik heb aangegeven dat ik na dit jaar ga stoppen. Dan heb ik het geloof ik acht jaar gedaan en ik vind het genoeg. Als ik deze bijbaan gestopt ben is er een einde gekomen aan veel werk naast mijn vaste werk. De Ondernemingsraad, De Wereldwinkel, De Vakbond, Het Kwaliteit van zorg project, en de Agressie Opvang. Ik ga me dan voorlopig concentreren op puur het werk op de afdeling, en eigenlijk voelt dat heel goed. Dan kan ik mijn geringe energie ook beter verdelen tussen Rose en het thuisfront en mijn betaalde werk en kan ik daarnaast mezelf ook beter opladen.

Ik ga zometeen even slapen. Heb gisterenavond met behulp van mijn collega's al de nodige voorbereidingen gedaan om tot een nieuw medicatieuitgifte protocol voor de afdeling te komen. Ik ben afgelopen week aandachtsmedewerker op dit punt geworden en we moeten hier de zorgvuldigheid nog wat bij aantrekken. Ik vind dat ook een leuk onderwerp en denk dat vandaag tijdens mijn tweede dienst wel rond te krijgen. Ik hou jullie lezers op de hoogte.

Voor nu ga ik kappen. Een goede en vrolijke dag toegewenst aan allen en de groeten.

Nog vier dagen werken

Lidl Bellarom Extra Dark blijkt Slappe Hap

Na een lekkere dag gisteren moet ik er vandaag weer tegenaan. Op dit moment ben ik weinig tot niet enthousiast want vier dagen vind ik veel. Aan de andere kant moet ik ze gewoon een voor een nemen en dan valt het uiteindelijk wel weer mee. Vanmorgen ging om 07.00u de wekker. Daarna heeft Rose me even geknipt en ben ik eerst het kleine rondje met Jesse gaan lopen. Bij thuiskomst stond de koffie klaar, al was dat niet echt koffie te noemen. We hebben laatst in een aanbieding bij de Lidl 10 zakken van 46 pads van de zwaarste en donkerste uitvoering (extra dark) koffie gekocht en troffen nu al een tweede zak met slootwaterpads. Daar moet je er minstens twee van gebruiken om het enigszins koffie te kunnen noemen. Een dure aanbieding dus. Waardeloos, want zo'n bonnetje bewaar je over het algemeen niet en dus kunnen we er niks mee doen. GGgrr.

Amphibious Automobile January 1940 SF

Daarna zijn we even gaan mediteren en douchen en vervolgens hebben we uitgebreid ontbeten. Tegenwoordig een vast en goed begin van de dag. Daarna naar de markt en daar werd Jesse weer eens ouderwets verwent met stukjes zalm bij de visboer. Alle twee de verkoopsters kwamen op hetzelfde moment op dat goeie idee en ze was echt aan het smullen. Ze gaat toch zo graag mee naar de markt.

Amphibious-bus sightseeing tour underwater tour SF

Gisterenmiddag hebben we een geslaagde voorvergadering gehouden over de komende tussentijdse ledenvergadering van de Vereniging van Eigenaren hier in ons appartementencomplex. Sinds dat Rose voorzitter is geworden is er al een hoop werk verricht door de individuele bestuursleden en we hadden na afloop weer een hoop vragen voor onze beheerder.

Amphibious airplane 1932 SF

Amphibious Craft for the Arctic January 1938 SF

Amphibious Lifeboat January 1937 SF

Ik heb gisterenavond ook een erg leuk stuk geschreven op ons andere blog. http://hottransport.blogspot.com In dit geval over amphibiebussen. Ik kwam in mijn zoektocht ook allerlei fantasyamphibievoertuigen tegen en dat maakte het stukje zeer lezenswaardig. Ik kan aanbevelen daar ook eens even te gaan kijken. Als je nagaat dat ik pas bij de A ben en dat dan ook nog alleen met als onderwerp bussen kan ik nog jaren vooruit.

Ik ga zo pitten, als voorbereiding op de rest van de dag. Gegroet.

Wat een ophef nu weer!

Lekker een dagje thuis. Even genieten van de vrijheid. Daarna weer vier dagen op de afdeling dus hoogstnoodzakelijk. We hebben bijna alle verplichtingen er al opzitten dus op een korte vergadering vanmiddag na lekker freewheelen. We hebben het sjouwen er al opzitten en de grote ronde met Jesse ook. Ook was er gisteren een mailtje dat mijn nieuwe bril klaar was en die hebben we onderweg vanmorgen ook opgehaald. Rose was mee en aangezien ik 'm zelfstandig uitgekozen had was ik blij dat Rose het ook een leuke bril vind. De service was netjes en het is een zogenaamde netwerk/leesbril, en ik zit er nu mee te werken en ik geloof dat ie goed gaat bevallen. En de zorgverzekeraar heeft het grootste deel betaald. Ook mooi.

Ik schrok gisterenavond wel. Ik keek voor ik naar huis mocht even op de dienstlijst en zag tot mijn grote verbazing dat ik niet van vrijdag tot en met zondag moest werken waar ik op gerekend had maar ook de Koninginnedag nog daarna. Nou ja, dat overleven we ook wel weer, maar ik ben na 1 dag al zo moe, laat staan na vier, en ja daarna komt Owen, onze kleinzoon van bijna Elf logeren. Ik verheug me er op. Hij is nog nooit alleen bij ons geweest en nu is het ook op zijn initiatief. Leuk. Het voordeel dat hij nog niet eerder is geweest is dat we uit zoveel activiteiten hier in de buurt kunnen kiezen omdat hij nog niets kent. En ik ben alle dagen dat hij er is vrij. Helemaal top. Komt hartstikke mooi uit en het schijnt nog mooi weer te worden ook.

Toen ik gisterenavond thuiskwam tuuten mijn oren nog na. Ik had zo'n avond dat het merendeel van de patiënten me spreken wilden en ook nog de nodige familieleden en bellers. Het duurde dan ook wel even voor ik alle zaken waar ik mee bezig was geweest kon laten rusten en de slaap kon vatten. Ik was wel moe genoeg, maar zat eventjes te vol. Het liggen is dan lekker en daar rust je ook al van maar voordat alle vraagstukken en dergelijke een plekje hadden gevonden dat duurde even.

Wat een geouwehoer zeg !!

Mijn Chemo valt vandaag vrij redelijk. Al na het ontbijt zakte de misselijkheid tot een draagbaar gevoel en zo lang ik maar met dingen bezig ben heb ik er nauwelijks last van. Ik hoorde net op de radio dat er nu weer een relletje ontstaan is over een gedicht wat op de dodenherdenking voorgedragen zou worden. Volgens het Auswitz Comitee is het gedicht foute keuze een foute keuze. Ze dreigen nu met een boycot van de dodenherdenking en ik hoorde zelfs iemand zeggen: "ik wil geen nieuwe damschreeuwer worden". Hoe klein kun je zijn? Soms snap ik werkelijk geen biet meer van waar mensen zich in vredesnaam druk over maken. Raar hoor dat haatdragendheid t.o.v. iemand die je juist wil laten nadenken over hoe gemakkelijk het soms is om foute keuzes te maken nu weer in het verdomhoekje geplaatst word.
Het lijkt wel of die rare blonde Venloenaar zo nog veel meer invloed heeft gekregen dan hij waard is. Walgelijk.

Optimistisch

Vanmorgen vroeg ging de wekker, zoals gewoonlijk. Even snel eruit en gelijk weer erin om nog twee keer te draaien. Wel tussendoor gezien dat er een prachtige blauwe lucht was en dat het zonnetje boven de mist uitkwam. Dat helpt altijd bij het opstaan en de kijk op de dag. Drie weken geleden was deze woensdag de laatste ziektedag na vijf en een halve week thuis. Als ik nu terugkijk gaat het ondanks regelmatig verhoging en een bedroevende conditie toch wel heel goed. Er zit nog steeds een heel langzaam stijgende opbouw in. De schrik van de terugval was misschien wel even nodig want hoe snel wen je ook weer niet aan stabiel zijn. Gisteren bij het lezen van het stukje van Ragna en vandaag ook de gevolgen lezende ben ik zo verschrikkelijk blij dat ik momenteel zelfstandig en onafhankelijk ben. Tegelijkertijd is alles relatief. Het is voor iedereen op dit moment een hooglijk stressvol leven.

Gisteren zag ik in de Tweede Kamer onze hoogst arrogante demissionaire premier ouderwets oreren alsof er niets veranderd is terwijl hij samen met met Maxime er nu alsnog plannen door wil douwen om de rijken het minst te laten inleveren en de minst draagkrachtigen en ongezonde of oudere mensen de zwaarste prijs te laten betalen. Ongelooflijk.

Desalniettemin is de Tweede Kamer aan zet en dat is een welkome en aangename en ook enigszins enthousiast en optimistisch stemmende zaak. We wisten 110% zeker dat we van dit Kabinet niets goeds te verwachten hadden en zeg nou zelf, slechter kan het niet dus moet het de goede kant wel opgaan.

Rose, Jesse en ik zijn net terug van vijf kwartier wandelen en dat was heerlijk. Helaas pikte een collega mijn mogelijke vrije dag af vandaag, maar dat geeft niks, alleen de dagen zijn de laatste jaren zo kort dat ik zo straks alweer mijn bed in moet. Ik kijk op dit moment de kamer in en zie zowel Jesse, Wijfie en onze langharige Knul heerlijk uitgestrekt in het zonnetje op de vloer liggen. Prachtig. Wat kunnen die beesten zalig ongegeneerd ontspannen. Daar kunnen we met zijn allen nog wat van leren. Rose gaat zo beginnen aan de notulen van de Wereldwinkel vergadering van gisteren, en ik ga zo plat.


Kortom, ik ga afsluiten, ik heb ook geen nieuws meer te melden. Vanmiddag werken en morgen gelukkig vrij tijdens mijn Chemodag. Kortom ik ben nog steeds optimistisch gestemd. De groetjes.

Gegrepen

Vanmorgen vroeg maakte ik de post op mijn computer open en zag dat er een blogje was van Ragna, mijn oud verpleegkundig collega, http://ragnaja.wordpress.com/2012/04/24/focus/ die enkele jaren geleden ook volkomen onverwachts met een totaal nieuw leven begonnen is. Weliswaar door een andere oorzaak dan bij mij, maar ik volg haar blogjes niet voor niets. Er zit een grote portie herkenning in haar verhalen. Nu moet je niet willen vergelijken en dat doe ik ook niet, maar vanmorgen werd ik gegrepen door herkenning van opgelegde druk. In haar geval vandaag veroorzaakt door het UWV. In mijn ogen een druk, die helemaal tot niets goed leid, neen sterker nog alleen maar tot extra verschijnselen, zenuwen, en dat alleen omdat iemand in dit geval Ragna, maar heel veel anderen ook, en ook ik bijvoorbeeld op mijn werk, omdat je gezien word als nummer, als geval, in plaats van als mens, met gevoelens en een stem, waar helaas niet naar geluisterd word. Ragna verwoord het veel beter dan ik kan, maar waarom kan er door organisaties, bazen niet een persoon gekoppeld worden aan iemand die ziek is die verplicht word het dossier te lezen, of zich te verdiepen in het proces wat geleid heeft tot, voordat er domme post, commentaar, beslissingen of conclusies getrokken worden die diepe gevolgen hebben , diep in   klieven in iemands leven of leiden tot verergering van ziekte en of gevolgen?
Ik hou het hierbij, ik herlas nog even haar stukje, het maakt me zo boos en emotioneel en dat is helemaal niet goed voor me. Als het goed is heeft ze het weer overleefd maar hoelang zal haar MEUH gevoel na deze inspanning duren?
Gegroet.

TWIJFELEN

Een rare dag vandaag. Begonnen met tempen 36.9. Kortom een goed begin. We besloten lekker naar het Sterrebos te gaan en Jesse los te laten. Dat deed haar goed, en we hebben twee rondes gelopen. Wel begon ik het enorm warm te krijgen en bij thuiskomst had ik 39.3. Toch gewoon ontbeten en even naar Eva Jinek gekeken en Vrije Geluiden. Het ontbijt smaakte wonderwel. De detective die we hadden opgenomen was veel te laat begonnen gisteren, waarschijnlijk door het nieuws over Wilders en het treinongeluk bij Amsterdam. Gevolg dat konden we niet zien. In plaats daarvan heb ik Rose een beetje thuis laten worden op het nieuwe blog. Het is niet moeilijk, maar als het de eerste keer is dat je letters zoekt, kleuren uitkiest of plaatjes in wilt voegen kan dat best lastig zijn. Haar eerste stukje is inmiddels ook geplaatst.


Daarna een blogje gemaakt voor Hot Transport over Alm Acmat, een onbekend Frans merk. Vervolgens twee bloggen over AM General, en vanmiddag na het slapen nog een over AM Tran. Ik was aardig op dreef. Misschien zweept de koorts me op. Toen ik ging slapen had ik 38.5, en bij het opstaan 39.7. Ik heb de beslissing over wat ik morgen doe uitgesteld tot morgenochtend. Anders blijf ik er volcontinue mee bezig en dat helpt ook niet. Vandaag heb ik er desondanks wat van weten te maken. Rose heeft heerlijk gekookt. Een mateloos lekkere Tomatensalade met Griekse Feta, Olijfjes, Ei en Ui, Frites en gebakken Kip. Het was gezond en lekker.
<><> <><> <><>

AM General New Flyer 1948 http://hottransport.blogspot.com/2012/04/bussen-amtram.html Daar is nog meer moois!!

Vanavond ga ik plat voor de buis. Zojuist gekeken naar de Face, en vanavond gaan we kijken wat de dansers er van gaan maken. Ik moet er alleen niet bij gaan liggen want dan vallen mijn ogen dicht. Rose speelt een spelletje op de computer en zo horen we nog even wat gezever bij het nieuws over wat er allemaal te gebeuren staat nu de PVV eindelijk het kabinet definitief verlaten heeft. Ik ben ook wel reuze benieuwd of we nog wat van de desastreuse plannen kunnen tegenhouden en/of terugdraaien waar dit kabinet de afgelopen twee jaar druk bezig is al het goeds uit onze samenleving te vernietigen. Ik heb net even getempt en nu had ik weer 37.3. Wat moet ik hier nu mee?

Ik ga er een eind aan breien en wens iedereen nog een aangename avond. Gegroet.

Al worstelend ga ik door

De laatste dagen loopt alles door elkaar, Agenda’s van bestuursvergaderingen WW en VvE. Allerlei documenten betreffende de VvE inscannen want wat is een bestuur zonder verleden. Allerlei korte “vergaderingen” gehouden met het nieuw bakken bestuur. Ze bellen naar de beheerder die ze niet mogen, vragen van alles, springen van hak op tak. Zeg ik dan zoiets van” Praat niet met de beheerder maar mail ze”. Krijg je te horen “Ik heb een getuige” en “Dit moest even gebeuren!” maar mailen? Neen dus, terwijl ik dan zeg dat als alles zwart op wit staat dat we dan sterker in onze schoenen staan. Maar wanneer Mia goed op dreef is dan is ze niet te stoppen. Ze zeggen me van alles en jij bent bestuurder bel of schrijf ze even. Op mijn vraag van “Wat moet ik dan zeggen?” Hoor ik stilte. Ik snap wel dat jaren van wanbeheer een plek moet vinden. Ze blijven er in steken. Dat is mijn probleem. Zucht. Ook zijn we ons blog bestand van de ene blog provider naar de andere aan het verhuizen. Hot en ik komen er achter dat het woord even een utopie is. ’t komt voornamelijk op Hot zijn schouders neer. Ik kan dan wel zeggen dat ik het doe terwijl hij naast me zit en me instructies geeft. Maar als hij dit zelf ook voor het eerst doet moet ik hem de ruimte geven om te experimenteren en door dan van alles te vragen werk ik hem alleen maar op zijn zenuwen. Dit vind ik geen onlogische reactie. Ik zou hetzelfde hebben. Ook ben ik 2 boeken aan het lezen. Een fictie boek geschreven door Jan Siebeling met als titel “Knielen op een bed violen”. Deze kreeg ik te leen van een buurvrouw. Een prachtig boek vind ze en ze heeft gelijk. http://www.chroom.net/siebelink/js05.htm Daarnaast het boek “De Geschiedenis van de Lelijkheid” geschreven door Umberto Eco, een van mijn lievelingsschrijvers. http://www.8weekly.nl/artikel/5962/umberto-eco-geschiedenis-van-de-lelijkheid-mededogen-voor-monsters.html Heerlijk vind ik dat lezen. Geef me een goed boek, een grote bak thee en een  jazz achtig deuntje  uit de speakers. Dan is het leven goed. En wanneer het zonnetje gaat schijnen zit ik heerlijk op ons balkon lekker in een briesje te reizen in my mind.

Bakkie Thee

Kletskleddernat

Ik ben net terug van de grote wandeling met Jesse. Kletskleddernat. Eerst Jesse eens even afgedroogd. Daar kan ze toch van genieten. Top. Daarna een poging gedaan om nog even magere melk te halen op de hoek, maar dat was helemaal uitverkocht.  Na het uitpakken van de boodschappen zit ik nu uit te hijgen. Raar hoe het koortsverloop is. Gisterenmiddag begonnen met werken met 38.7 temp en gisterenavond was ik om 23.00u thuis en had ik 37.2. Vanmorgen bij het opstaan 36.6 en nu weer 38.6.
Wat moet ik hier nu weer mee? Eerst maar eens een Bakkie Thee!

Pijn Koorts en Transpiratie

Ga ik me ziekmelden voor as. maandag? Of wacht ik maar even tot het maandagmorgen is? Dat laatste in ieder geval. Wat wel vervelend is dat ik volgende week weer vijf en een halve dag voor de boeg heb. Van de bedrijfsarts nog steeds niets terug gehoord. Vreemde zaak.
Voor vandaag hou ik het maar bij puur uitrusten voor de rest. Zo meteen eerst even naar bed.
Net even tussen het schrijven door met oud collega F gesproken. Ik mis haar. Zij ons ook. Toch wel handig zo boodschapjes tussendoor op het scherm.
Zo, mijn bakkie zit er inmiddels in en ik ga een einde aan dit korte stukje maken. Kan me niet concentreren en transpireer me te pletter. Dan ben ik misschien een beetje opgeknapt als Rose terugkomt uit de Wereldwinkel waar ze aan het werk is met Corrie.

TOCH WEER VERHOGING

Net terug van de markt. Het was droog, maar kil, wel minder wind als de afgelopen dagen maar nog steeds geen voorjaar. Ik had een onrustige nacht na een redelijk goed verlopen Chemodag. Er is gisteren veel uit mijn handen gekomen, maar vanmorgen had ik al het gevoel dat ik koorts had. Even getempt. Ja hoor 38.3. Niet dat ik me nu nog ga ziekmelden, want daar is het veel te laat voor, maar helemaal in orde ben ik nog steeds niet. Ik moet ook eerlijk zeggen dat het werk me weer goed bevalt, al is het de laatste tijd behoorlijk druk. Veel bijzonderheden, patiënten die even snel naar de Spoed Eisende Hulp moeten of speciale andere zaken. Veel opnames, veel ontslagen, en vaak alleen.

Ik heb net een mailtje geschreven naar mijn behandelaar. Ik ben afgelopen woensdag volgens afspraak naar het lab geweest om bloed te laten afnemen. Ik wil weten hoe het CK gehalte in mijn bloed is. Daaraan(aan het enzymgehalte in het bloed) kun je zien in hoeverre de ontsteking in mijn spieren aktief is of stabiel. Ik ben heel benieuwd.

Dat we tegenwoordig regelmatig per mail communiceren is prettig, want dan heb je geen wachtlijsten of wachtkamers waar je maar zit te wachten e.d. Overigens communiceren is duidelijk meer mijn vak dan dat van mijn behandelaar. Bij hem moet je bijna ieder woord eruit trekken. Daar zou in de opleiding wel eens wat meer aandacht aan besteed mogen worden. Maar ach ja je kunt niet alles hebben.

Ik keek voordat ik dit blog schrijven ging even naar de opmaak van ons nieuwe blog en zo op het eerste gezicht ben ik helemaal niet ontevreden. De oude eerder gebruikte KOP foto van de tekening van Rose met de Family Hotrose er overheen staat mooi. Ja we zijn een stuk opgeschoten gisteren. Leuk.

Voor vandaag. Ik ga zometeen naar bed. De inkopen zijn in huis. Ik moet werken vanmiddag en daarna heb ik heerlijk zaterdag en zondag vrij. Ik verheug me er al op. Voor nu ga ik besluiten en wens iedereen een fijne dag.

Wat een gerommel

GGggrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

Ggrrrr. Al sinds dat we terugzijn van de grote ronde vanmorgen met Jesse en het boodschappen doen, zo ongeveer 11.00u vanmorgen dus zijn Rose en ik aan het stoeien met ons nieuwe blog.

Leuk hoor, zo'n verhuizing, maar eerst bleek dat je met 1 IP adres geen twee verschillende Blogs kan maken, in ieder geval niet met advertenties, dus moest er weer van alles gewijzigd worden.

Ik was natuurlijk al begonnen met Hot Transport met zijn eigen google mail adres, en afgelopen maandag had ik voor de Familie Hotrose een ander adres geopend. Dat blijkt dus niet goed te werken. Inmiddels hebben zowel Rose als ik zoveel emailadressen dat de bijbehorende wachtwoorden ergens rondzweven in ons brein, maar erg moeilijk terugvindbaar zijn. Gelukkig had ik tegelijkertijd al de naam Family Hotrose geclaimd en konden we daar vandaag naartoe overschakelen.

Die verhuizing ging goed. Maar vervolgens ga je dan een design kiezen, en daar moet je het samen nog over eens worden ook. Nu blijken we volgens een ervaren blogspotter een nieuw design te hebben gekozen waar nog lang niet alles werkt, maar voor vandaag blijven we hier even hangen want anders worden we gek.

Vervolgens wilde ik voor het slapen het Weblog Bestand overzetten naar Blogspot, en wat er niet werkt weet ik niet maar zelfs na tweeeneenhalf uur overzetten kregen we een foutcode en gezien het aantal blogjes: 1509 stuks vind ik dat eigenlijk niet gek. Het is ook zo'n giga bestand dat zelfs Google dat niet aankan. Denk ik.

Dit is voorlopig even het laatste wat ik voor vandaag wil doen. Ik heb wel dik anderhalf uur geslapen tussendoor, maar ben totaal gaar. De rest van de dag hebben we vrij en gaan we lekker ontspannen. Morgen of van 't weekend verder. Gegroet.

OPMAAK nog lang niet klaar.

Even een blogje. Rose en ik zitten even bij te komen

<><> <><> <><> <><>

van een lange wandeling. We zijn via Vijfsluizen naar het Vlietlandziekenhuis gelopen, waar ik even bloed moest laten prikken voor controle. Het was er druk dus Rose en Jesse hebben een dik kwartier moeten wachten tot ik weer buiten stond. We zijn verder gegaan naar de dr. Nolenslaan en hebben daar even boodschappen gedaan en zwaar beladen kwamen we zojuist om iets over Elven thuis. De koffie smaakt dan zoooo lekker. Zwemmen zat er niet in want ik heb vanmiddag een avonddienst en anders ben ik daar veel te moe voor. Ook van verder gaan met het inrichten van ons nieuwe blog zit er gewoon niet in. Ik moet zo gaan pitten, dus blijft het nog even een beetje kaal. Maar het begin is er.

Inscannen

Ik ben vandaag overigens gezakt van 15mg Prednison naar 12 en een halve mg. Over drie weken mag ik weer 2,5mg zakken. Ik heb twee dagen eraf gesmokkeld want naar mijn gevoel gaat het goed, en de koorts blijft nu in ieder geval al bijna drie weken weg. Gelukkig.

Vereniging Eigen Huis

Vereniging van Eigenaren

Het werk is weer ouderwets leuk, maar wel heel erg druk. Ik had gisterenavond met een collega een heel structuurvolle spelletjesavond en ondanks minimaal tegengepruttel/gesputter van enkele patiënten werd het een heel geslaagde avond waar iedereen zonder uitzondering aan deelnam, en met zoveel afleiding gaat zo'n avond razendsnel, zowel voor de patiënten als de begeleiding.

VvE Rembrandtlaan

Ik ga nu Rose even helpen bij het instellen van haar laptop voor het inscannen van documenten en het maken van PDF'jes daarvan. We hebben een heleboel documenten in huis gekregen over de activiteiten in ons appartementencomplex voordat wij er kwamen wonen, en aangezien we aan het uitzoeken zijn of alles wel juist gegaan is en of we geld terug kunnen krijgen wegens wanbeheer, zijn die documenten voor ons onontbaarlijk.

Kortom genoeg voor vandaag, want ik moet zo gaan slapen. Gegroet.

Vanmorgen kwam het bestand van WEBLOG

Na drie keer vragen aan wordpress/weblog hebben ze vanmorgen het complete bestand naar ons verstuurd. Maar het intergreren naar blogspot gaan we pas as. donderdag doen wanneer ik weer een dag vrij heb. Vanmorgen zijn we met Jesse naar de Blaak markt geweest en zijn net terug. Kortom nu hebben we helemaal geen tijd om het op ons gemak te doen, en dat heb je er wel bij nodig, want ga je zo'n karwei gehaast doen dan zal het gauw een puinhoop worden.

Ik ben sowieso heel benieuwd hoe ons oude weblog zal tonen hier bij blogspot. En hoe je oude dossiers zal kunnen vinden. Ons oude blog is ook niet opgeheven hoor! Ook het design wat we willen hebben we nog niet gekozen. Ook daar gaan we rustig de tijd voor nemen. Wel voelt het goed dat we het besluit genomen hebben om over te gaan. Weblog was web-log niet meer en we hebben de medewerkers nog dik een half jaar gegeven er alsnog wat van te maken maar helaas bleek ook dat de mogelijkheden die wordpress bied aan de mensen die bij hen een blog beginnen ook nog niet bruikbaar voor weblog gebruikers, en het inloggen duurde vaak ook langer dan een dag.

Dat gaf de doorslag. Nu daarintegen moet ik dit stukje alweer gaan beeindigen want ik moet gaan slapen. Heb vanmiddag weer een avonddienst en heb daar al mijn energie voor nodig.

Voor nu gegroet. Later meer.

Een eerste blog na dik 1500 op weblog

We zijn druk doende om over te schakelen van weblog naar blogspot. Gisteren hebben zowel Rose als ik nog een stuk geschreven op weblog maar doordat we zoveel moeite hadden met inloggen, en de migratie van Typepad naar Wordpress zo slecht is verlopen hebben we besloten nu definitief over te schakelen naar Blogger, van Blogspot.

Dat heeft nog wel veel voeten in de aarde want voordat je een nieuw profiel hebt, een nieuw emailadres, een nieuwe opzet en dergelijke ben je zo een paar uur verder. Rose wilde aan de knoppen zitten, en dat is ook wel handig, want anders krijg je het niet of nauwelijks onder de knie.

Mijn start bij web-log nu alweer dik vijf jaar geleden was ook aarzelend en moeizaam, en ik had nog wel veel hulp van een oud collega die dat toedertijd dagelijks bijhield. Nu moeten we alles zelf ontdekken. Wel leuk, en dat nadat we op mijn ene vrije dag toch al het nodige hebben gedaan. Een rekening ingescand en doorgestuurd, een nieuwsbrief voor de flatbewoners gemaakt, een grote ronde met Jesse gelopen, een aanvraag bij weblog gedaan om al onze dik 1500 blogjes te kunnen overzetten naar dit adres enz, enz.

Ik ga nu eerst dik anderhalf uur pitten, want ik voel de afgelopen vier werkdagen goed en morgen komt de vijfde er alweer aan. Niet alles hoeft op een dag uiteindelijk, al heb ik die neiging nog altijd. Kortom voor nu ga ik kappen. Gegroet.