Gegrepen

Vanmorgen vroeg maakte ik de post op mijn computer open en zag dat er een blogje was van Ragna, mijn oud verpleegkundig collega, http://ragnaja.wordpress.com/2012/04/24/focus/ die enkele jaren geleden ook volkomen onverwachts met een totaal nieuw leven begonnen is. Weliswaar door een andere oorzaak dan bij mij, maar ik volg haar blogjes niet voor niets. Er zit een grote portie herkenning in haar verhalen. Nu moet je niet willen vergelijken en dat doe ik ook niet, maar vanmorgen werd ik gegrepen door herkenning van opgelegde druk. In haar geval vandaag veroorzaakt door het UWV. In mijn ogen een druk, die helemaal tot niets goed leid, neen sterker nog alleen maar tot extra verschijnselen, zenuwen, en dat alleen omdat iemand in dit geval Ragna, maar heel veel anderen ook, en ook ik bijvoorbeeld op mijn werk, omdat je gezien word als nummer, als geval, in plaats van als mens, met gevoelens en een stem, waar helaas niet naar geluisterd word. Ragna verwoord het veel beter dan ik kan, maar waarom kan er door organisaties, bazen niet een persoon gekoppeld worden aan iemand die ziek is die verplicht word het dossier te lezen, of zich te verdiepen in het proces wat geleid heeft tot, voordat er domme post, commentaar, beslissingen of conclusies getrokken worden die diepe gevolgen hebben , diep in   klieven in iemands leven of leiden tot verergering van ziekte en of gevolgen?
Ik hou het hierbij, ik herlas nog even haar stukje, het maakt me zo boos en emotioneel en dat is helemaal niet goed voor me. Als het goed is heeft ze het weer overleefd maar hoelang zal haar MEUH gevoel na deze inspanning duren?
Gegroet.