Vanmorgen vroeg ging de wekker, zoals gewoonlijk. Even snel eruit en gelijk weer erin om nog twee keer te draaien. Wel tussendoor gezien dat er een prachtige blauwe lucht was en dat het zonnetje boven de mist uitkwam. Dat helpt altijd bij het opstaan en de kijk op de dag. Drie weken geleden was deze woensdag de laatste ziektedag na vijf en een halve week thuis. Als ik nu terugkijk gaat het ondanks regelmatig verhoging en een bedroevende conditie toch wel heel goed. Er zit nog steeds een heel langzaam stijgende opbouw in. De schrik van de terugval was misschien wel even nodig want hoe snel wen je ook weer niet aan stabiel zijn. Gisteren bij het lezen van het stukje van Ragna en vandaag ook de gevolgen lezende ben ik zo verschrikkelijk blij dat ik momenteel zelfstandig en onafhankelijk ben. Tegelijkertijd is alles relatief. Het is voor iedereen op dit moment een hooglijk stressvol leven.
Gisteren zag ik in de Tweede Kamer onze hoogst arrogante demissionaire premier ouderwets oreren alsof er niets veranderd is terwijl hij samen met met Maxime er nu alsnog plannen door wil douwen om de rijken het minst te laten inleveren en de minst draagkrachtigen en ongezonde of oudere mensen de zwaarste prijs te laten betalen. Ongelooflijk.
Desalniettemin is de Tweede Kamer aan zet en dat is een welkome en aangename en ook enigszins enthousiast en optimistisch stemmende zaak. We wisten 110% zeker dat we van dit Kabinet niets goeds te verwachten hadden en zeg nou zelf, slechter kan het niet dus moet het de goede kant wel opgaan.
Kortom, ik ga afsluiten, ik heb ook geen nieuws meer te melden. Vanmiddag werken en morgen gelukkig vrij tijdens mijn Chemodag. Kortom ik ben nog steeds optimistisch gestemd. De groetjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten