Update

Humeur vandaag is duidelijk beter. Vanmorgen had ik om 10..00u eindelijk het gesprek met onze bedrijfsarts en mijn direct leidinggevende. Dat was een verhelderend gesprek. Vooral voor mijn leidinggevende denk ik. Zij wilde hoofdzakelijk af van de onzekerheden, en de bedrijfsarts en ook ik deelden daarbij het beeld dat die wens irreeel is. In mijn ziekte moet ik nu juist met die onzekerheden leren omgaan. De wisselingen in ontstekingsactiviteit in mijn spieren zullen altijd blijven, en de prognose is al helemaal vaag. Of ik opnieuw stabiel ga worden is afhankelijk van zoveel factoren dat ik daar soms ook helemaal niet goed van word.

Voor nu vind de bedrijfsarts dat er aan mijn ziekte, de verhoging, de koorts e.d. geen twijfel mogelijk is en tevens dat er geen twijfel is aan mijn wil tot werken. Hij vind dat mijn leidinggevende en ik er in goed overleg uit moeten kunnen komen.

Hij bracht ook de problemen en angsten van zowel mijn leidinggevende als van mij even ter tafel, en dat zijn voor mij de angst om of definitief in een bed, rolstoel, of afhankelijk van anderen te zullen worden, of om het financieel niet te kunnen trekken, in de WIA te komen en dan via via in de problemen te geraken, mogelijkerwijs ons huis uit te moeten als gevolg daarvan en vervolgens mijn pensioen niet te zullen halen.
De angst bij mijn leidinggevende is dat zij het rooster niet rond kan krijgen, dat er op mijn collega's teveel druk gelegd wordt wat betreft diensten. Ik draai nu natuurlijk regelmatig avonddiensten en geen andere diensten terwijl we op een afdeling met 24 uurs zorg werken. Ze kan met name de nachtdiensten niet rond krijgen.
Verder vraagt ze me af of ik met mijn handicaps dit werk wel zal blijven aankunnen. Ze had ook de angst dat avonddiensten te zwaar voor me zijn, maar na uitgelegd te hebben waarom ik na middagrust op bed dan juist het beste deel van mijn dag doormaak is dat geloof ik uit de wereld.

Voorlopig kwam ook naar voren dat ik momenteel door de verhoogde Prednison en Methotrexaat teveel op mijn tenen loop en daardoor tussentijds niet voldoende kan uitrusten. Dat ik daardoor zal moeten verzuimen snapt de bedriojfsarts en nu ook mijn direct leidinggevende. Ook de nieuwe medicatie met de mogelijke bijverschijnselen kwamen ter sprake. Begin volgende week zal ik daardoor wel gewoon beginnen met werken maar op geleide beeld moet ik haar vervanger laten weten hoe het gaat en wat wel en niet zal gaan. Daarna heb ik twee weken vakantie en dan leer ik helemaal goed kennen hoe ik reageer en voordat de vakantie ten einde is heb ik contact met haar over hoe daarna.

Kortom tevredenheid over dit overleg staat bovenaan en de spanning is wat verminderd. Ik heb ook vannacht niet wakker gelegen over mogelijke bijverschijnselen en hb besloten gewoon te gaan beginnen met de Ciclosporine (de Neoral). Ik hoorde zojuist van Rose dat die al is afgegeven dus dat zal waarschijnlijkerwijs morgenochtend beginnen.

Ik ga vanaf dat moment maar weer een symptomenlijst bijhouden en tevens herstarten met de (Chlorella) algen die helpen om de chemicaliën z.s.m. weer mijn lichaam uit te krijgen.

Ik zal jullie lezers op de hoogte houden. Voor nu ga ik weer verder met de arbeid. Morgen gelukkig een dagje vrij.