Pootje omhoog

Pootje Omhoog

Ik vertelde al eerder over die scheefliggende stoeptegel, en BAF, daar lag Rose. Even een update. Het kleine schaafplekje op haar knie, waarvan we hoopten dat daar de enige pijnplek zat naast haar hand, dat bleek ijdele hoop.
Dat was tweede Pinksterdag in de morgen. Kortom afgelopen maandag. De pijn ging niet weg en ondanks meer dan een verdubbeling van haar normale medicatie werd het erger. Haar aangepaste schoenen tevoorschijn gehaald, regelmatig pootje omhoog, weinig lopen, het bate niets. Afgelopen donderdag hebben we dokter Gerard gebeld de Orthopedisch Chirurg die haar enkel had vastgezet, en die liet vrijdagmorgen gelijk foto's maken. Op die foto's is gelukkig geen breuk te zien maar wel dat haar middenvoetsbotjes verrekt en gekneusd zijn. Na die foto's en zijn beoordeling zijn we gelijk bij de orthopedisch schoenmaker geweest die carbon steunzolen gaat maken om de beweeglijkheid waardoor veel krachten i.p.v. op haar enkel op haar midden en voorvoet terecht komen nu een andere verdeling krijgen, waardoor haar voet weer meer gaat afrollen.

Zie ik haar nu kleine stukjes met haar trouwe vriend de stok(kruk) en op haar mooie maar warme aangepaste stappers lopen dan knerpst mijn hart. Gisteren toen we terug naar huis gingen vanuit het SFG, bleek dat we allebei gedroomd hadden van gips, en dit bewust niet hadden uitgesproken naar elkaar, en we waren giga blij dat het daar na anderhalf jaar gips en die grote plastic airwalker niet opnieuw van hoeft te komen. Maar kennelijk hadden we daar beiden wel aan gedacht.

Ze heeft erg veel pijn en zal veel moeten zitten met haar pootje omhoog. Gelukkig is de eerste dag van mijn vakantie aangebroken, en hoeven we nu nog niet na te denken over hoe en wat met Jesse als dit lang duurt? Ze wilde persé toch werken vanmorgen bij de Wereldwinkel, en Jesse en ik hebben haar langzaam maar zeker weggebracht. Lopen gaat wel, maar moet zeker niet teveel. Ik ben daarna boodschappen gaan doen in de Passage en bij de Bas, en toen zijn we weer even gaan kijken bij Goran en Rose in de winkel. Gelukkig kan ze daar het grootste deel van de tijd zitten, maar is natuurlijk ook weer terug komen lopen.

Carbon steunzolen ondersteunen actief het natuurlijk afrollen

Jesse en ik zijn ook nog naar de Nolenslaan gelopen voor de laatste inkopen dus voorlopig hoeven we er behalve dan voor de rondes met Jesse nergens meer voor uit. Jesse en ik hebben voorlopig ook meer dan voldoende beweging gehad en kunnen nu Rose vergezellen. Als ik zo de kamer inkijk dan zit Knul bovenop haar, Z Beest zit ernaast en Jesse aan haar voeten. Ze zit er ontspannen bij.

Ik ben blij dat ik ook effe een weekje niet naar het werk hoef. Mijn laatste avonddienst was ook wederom een ruige. Het was een chaotisch, rommelig, en geweldadig avondje op gesloten, en daardoor liep de dienst ook behoorlijk uit. Alle betrokken collega's zaten er behoorlijk vol mee en moesten bij de overdracht ook even hun ei kwijt. Alles wat mis kon lopen was ook mis gegaan en dat leverde een enorme portie frustraties op. Een nachtmerrie voor de dr. die haar eerste ervaring had op gesloten, en daar ongetwijfeld nog lang aan zal terugdenken en een hele reeks van beschadigde collega's. Had ik afgelopen maandag nog een melding geschreven, ik denk dat er gisterenavond wel acht geschreven zijn.

Ik was erg blij dat ik rond twaalf uur thuis was en met Rose het glas kon heffen op een suc6volle vakantie. Die gaan we er sowieso van maken. That's the spirit.

Schiedam Holiday City