donderdag 31 mei 2012

Torentje uit de steigers


We kijken net uit het raam, en ik zie plotsklaps een opvallend verschil. Het Torentje van de Lange Havenkerk is uit de steigers. Het torentje was jarenlang in deplorabele staat. Alle tijd die Johan Maasbach de kerk beheerde is er geen onderhoud gepleegd aan de toch wel imposante kerk, en nu is na een restauratie eindelijk het torentje weer in volle glorie hersteld, al kan ik door het heiige weer niet zien of de vier wijzerplaten en de klokken ook al klaar zijn en weer werken. Via dit linkje kun je meer te weten komen over de kerk en de restauratie hiervan. Ze hadden 'm griezelig laten verwaarlozen en er waren delen bij die zo rot waren als een mispel. http://www.vitruvius.nl/pages/projecten/Havenkerk_Schiedam.html
Torentje op de 31ste mei 2012 uit de steigers, ziet er weer goed uit.
Voor de rest is dit net als de dag van gisteren een vermoeiende. Weliswaar vrij, maar vol met van alles en nog wat. Vandaag wel een leuke verrassing. Mijn broer uit het Limburgse land belde op dat hij in R'dam moest zijn en kwam onverwachts op de koffie. Top, was hartstikke leuk. Daarna hebben we de zomer en winterspullen geruild, een afspraak bij dr. gerard kunnen maken voor Rose, want die loopt al enkele dagen met een erg pijnlijke voet. Morgenochtend word er in het SFG een foto gemaakt en gekeken wat er aan de hand is. Ze loopt al enkele dagen sinds ze gevallen is met een steunkous en zo min mogelijk. Ik hoop dat het niks ernstig is.

Vanmorgen viel mijn Chemo totaal verkeerd en daar heb ik de gehele dag al last van. Ik heb de bedrijfsarts en mijn baas geschreven over dat het zoals het nu gaat niet goed gaat en dat ik steeds balanceer op of over het randje. Ook de huisarts heeft de bedrijfsarts gebeld maar die belde steeds niet terug.

Verder ook ten positieve over mijn direct leidinggevende. Ze beldde vandaag n.a.v. het geweldsincident van afgelopen maandag en was naast belangstellend ook invoelend. Ook vanuit de kant van het opvangteam, mijn directe collega's was er belangstelling. Top. Dat werkt tenminste.

Gelukkig heb ik na de dienst van morgen een weekje vrij. Ik ben er echt giga aan toe. En gewoon slapen of alleen rust lossen dat momenteel niet op. Toch zie ik er naar uit. We hebben i.v.m. de voet van Rose nog geen echte plannen, maar weten wel dat we het heerlijk rustig aan gaan doen.

Ik heb vandaag op mijn andere blog ook een prachtig  hoofdstuk geschreven over Autocar Isobloc, een hele fraaie busfabrikant uit de dertiger t/m de vijftiger jaren van de vorige eeuw. zie: http://hottransport.blogspot.com Neem een kijkje, dik de moeite van het kijken waard!!
Autocar-Isobloc-comme-les-Dauphine-moteur-l-arrire

Voor de rest ga ik nu weer lekker voor de bak hangen. Mijn misselijkheid is een beetje gezakt en daarna hopelijk lekker slapen want we moeten er erg vroeg uit om om 07.30u in het SFG te zijn. Voor nu gegroet. Nieuws volgt.

dinsdag 29 mei 2012

Vierde dag.

Ik merk dat het weer moeizaam begint te gaan. Vier dagen achter elkaar lijkt nog steeds teveel. Vandaar mijn verzoek aan huisarts, behandelaar, bedrijfsarts en baas om overleg en tijdelijk over naar twee a drie dagen per week tot ik voldoende hersteld ben. Ik heb vandaag gelukkig wel een collega, maar na drie dagen alleen ben ik gewoon verschrikkelijk moe. Daar kwam nog bij dat ik gisteren volslagen onverwachts tegen een stevige duw en een roggel in mijn gezicht aanliep toen een grote zieke man met fysiek en verbaal geweld kwam eisen om een opname. Hij vond dat hij daar wettelijk gezien recht op had en was ook al op andere afdelingen langsgeweest. Bij mij kwam hij de afdeling opgelopen en liep hard tegen me aan en uitte bedreigende taal op een cm van mijn gezicht. De schrik bij de vele aanwezigen zat er direct in en ik was er erg gelukkig mee dat ik hem zonder handen met mijn lijf naar de dubbele voordeur geleid heb en die vervolgens net op tijd kon sluiten. Wat wel heel apart was dat er diverse patiënten in mijn buurt kwamen staan en die hadden zoiets, wie aan onze begeleider komt die komt aan ons, dus de persoon in kwestie en ik ook overigens zijn blij dat hij er zonder kleerscheuren is afgekomen, want ze stonden klaar om met een stoel voor bloederige taferelen te gaan zorgen.

Toen de voordeur dicht was bleek dat de collega's van de gesloten afdeling naast me de politie al gebeld hadden, en die vingen me min of meer op, maar wat voel je je smerig. Het was echt jaren geleden dat ik zoiets meegemaakt had, nog op gesloten en crisis. Ik heb een melding geschreven, geen aangifte, want het gaat om een zieke man, niet dat deze alles mogen, maar het is gecompliceerd. Wel had ik verwacht dat mijn direct leidinggevende die die melding tegenwoordig ook ontvangt er even naar gevraagd had. Maar mijn verwachtingspatroon blijkt ook hier weer te hoog te liggen.

Ik had er ondanks dat ik dacht er geen last van te hebben toch nog wel even last van afgelopen nacht. Ik dacht het van me afgepraat te hebben tegen Rose, maar het kwam in beeld toch nog een aantal keren terug vannacht. Niet bedreigend of iets dergelijks, maar toch wel dusdanig dat ik niet bepaald een uitgerust gevoel had bij het opstaan.

Nu is het hier bijna zover dat we beginnen met spelletjesavond. De persoon waar ik het over had eerder in het verhaal is tijdens het schrijven alsnog opgenomen in de separeer, dus die komt ons vanavond in ieder geval niet lastig vallen. En dan kan hij tenminste met behulp van medicatie gauw ook weer een beetje opknappen. Rose is vanavond naar een bijeenkomst van de Wereldwinkel. Het district is bij elkaar. Normaliter ga ik daarnaartoe, maar ik ben hier aan het werk en kan nu eenmaal niet op twee plaatsen tegelijkertijd zijn. Hier gaan we het gewoon gezellig maken. Een van de patiënten is druk bezig met het knippen van een medepatiënte, en gaat daarna tapas maken voor bij de spelletjesavond. Ik hou het hierbij. Het is gelukkig tot vrijdagmiddag mijn laatste dienst. Rose en ik gaan twee daagjes vrij vieren, en zijn daar aan toe. Voor nu gegroet. Tabéé.

maandag 28 mei 2012

Derde dag aleen op de werkvloer.

Bij die titel hou ik het qua werk vandaag, al is het te gek voor woorden.

Zojuist het oosten van het land gebeld. Merlijn, onze zoon is jarig en Rose had hem vanmorgen al gebeld en ik had me voorgenomen dat vanaf het werk te doen. Zo gezegd zo gedaan. Een heerlijk en lang gesprek met hem gehad. Ze zaten met een flink gezelschap in de tuin en het klonk gezellig. Voor ons is het niet anders, we vieren zijn verjaardag via de telefoon mee. Ik werk uiteindelijk de gehele Pinksteren en vind dat ook helemaal niet erg. Zulke dagen zijn voor de salarisstrook uiteindelijk ook wel eens nodig.

We hebben vanmorgen zowel gemediteerd op het balkon als ontbeten. We hebben de parasols weer te voorschijn gehaald en dan is het echt alsof we vakantie hebben.

Scheefliggende Stoeptegels, even afgeleid en BAM
Daarna een heerlijke lange wandeling gemaakt met Jesse en Rose. Er stond gelukkig een beetje voelbare wind. Ik ben me wel weer rot geschrokken vanmorgen want plotsklaps lag Rose naast me. Er was weer eens een scheefliggende stoeptegel, en we zeiden iets tegen elkaar, en bam. Gelukkig was er maar een heel klein schaafplekje en een zere hand, maar de schrik laat je hart even stilstaan. Prompt zei ik let dan ook op en omgedraait volgt dan vanwege de schrik ook iets onbedoelds uit het keeltje, maar dat was allemaal gauw weer goed. We konden uiteindelijk nog een heel eind verder lopen en dat was lekker.

Ik vind de temperatuur van vandaag net wat beter als gisteren. Gisteren was het zo dat ik bijna gedurende mijn complete dienst nat gebleven ben qua transpiratie en nu is het uit de zon tenminste houdbaar.

Tot op heden is het ook redelijk ontspannen. Het ziet er naar uit dat ik niet gedurende langere tijd op de gesloten afdeling hoef bij te springen. Kennelijk is het met het temperament van de patiënten hetzelfde als met het weer. Het ergste is er vanaf.

Dat telefoontje zojuist deed me ook goed. We spreken noch zien elkaar echt veel maar het contact is warm en waardevol. Het was leuk om weer even bij te praten en zo blijft zo'n belletje een tijd hangen tenminste.

Ik ga nu weer verder met het werk. Voor nu gegroet.

zondag 27 mei 2012

TOPDRUKTE

Het is aardig aanpoten vandaag. Naast de 17 mensen aan tafel bij de warme maaltijd heb ik al dik een uur op de gesloten afdeling doorgebracht. Iedere keer dat ik daar even ben, ben ik weer dolgelukkig dat daar mijn vaste werkplek niet meer is.

Separeer
Ze hadden daar twee opnames in de separeer. Beide vanuit Delft, en aangezien er een minimale bezetting in het ziekenhuis is was ik degene die mijn eigen afdeling inclusief gasten en bezoek alleen moest laten om op gesloten waar te nemen, medicatie te delen, beoordelen of de politie gebeld moet worden, bezoek in en uitlaten, tegelijkertijd mensen die ontsnappen willen moeten tegenhouden telefoontjes beantwoorden enz. enz.

Terug op mijn eigen afdeling gelijk even alles checken. Heeft niemand een insult gehad of iets dergelijks, is alles en iedereen er nog? En gelukkig bleek dit keer op keer het geval. Ik zal lekker slapen vanavond, dat weet ik wel. Ik had al geluk dat ik om half zes gewoon tussen de opnames door de maaltijden op tafel kon zetten en mee kon eten.

Inmiddels een heleboel leuke en zinvolle gesprekken gehad met zowel de opgenomenen als de mee eters die vaak op zon en feestdagen komen mee eten om zo de drang tot drinken en/of gebruik in de kiem te smoren. Tot nu toe een uiterst succesvolle en bevredigende dienst. Het zit me nog aardig in de vingers. Het rapporteren zit er ook al weer bijna op en daarmee zijn de officiële verplichtingen weer achter de rug.

Ik heb verder van een aantal oude gesloopte ventilatoren er een compleet weten te maken en die staat achter me lekker te snorren, en geeft enigszins verkoeling. Ondanks de hitte is de sfeer op de afdeling goed en dus gaat het vandaag naar tevredenheid.

Ook nog even een babbeltje met de voorwacht gehad tussen de opnames in. Zij heeft als leerling arts voor het eerst dienst en dat is altijd een behoorlijk heftig gebeuren. Ze kan dan per telefoon wel terugvallen op de achterwacht. Een arts die ter consultatie gebeld kan worden, maar het is toch een behoorlijke verantwoording.

Op apegapen lig ik voorlopig nog niet, al vind ik drie dagen in mijn eentje eigenlijk onverantwoordelijk en daarna nog een, met een collega. Van enig meedenken vanuit de werkgever is geen sprake, dus ik moet wel oppassen dat ik niet weer over mijn grens ga. Zei mijn vorige baas regelmatig laat je collega's helpen bij het grenzen stellen. Ja, dan moet je natuurlijk wel een collega hebben.

De computer rookt al bijna, maar ik gelukkig nog niet. Vanavond wanneer ik thuiskom gaan we even de 38ste verjaardag van Merlijn op afstand beginnen te vieren. Wat een leeftijd hé. Kleine kindjes worden groot. We heffen vanavond even het glas op zijn gezondheid, voor we gaan slapen.

Ik moet zeggen dat ik het toch tot op heden een uiterst geslaagde eerste Pinksterdag vind/vond. Meer nieuws heb ik niet dus ik groet u allen lezers. Tabéé.

zaterdag 26 mei 2012

Tijd om weer aan de slag te gaan


AAN HET WERK
 Na vijf dagen bijslapen zit ik weer op de werkvloer. Die vijf dagen waren zeer zinvol en ik heb daarin ook goed aangegeven zowel aan mijn directe baas, mijn behandelaar, de bedrijfsarts en mijn huisarts dat ik nog steeds niet voldoende opgeknapt ben om 100% te werken. A.s. woensdag belt ook mijn huisarts de bedrijfsarts en er moeten nu afspraken komen waarbij ik in de tijd die ik nodig heb om weer helemaal stabiel te worden wat minder ga werken. Persoonlijk denk ik aan drie dagen per week of zoiets, en dat net zo lang als nodig is om voldoende echt te herstellen en ik weer op het niveau terecht ben gekomen van voor mijn terugval.

Ik weet nog niet of die afspraken gaan lukken, maar het hoge woord is er nu in ieder geval uit en dat zou toch moeten helpen. Voor nu werk ik vandaag zoals gebruikelijk op de zaterdag alweer alleen. In verband met de Pinkesteren zal dat morgen niet anders zijn. Het zijn over het algemeen rustige dagen maar het is toch nogal een behoorlijke verantwoordelijkheid. Er moet gewoon niks misgaan.

Ik heb wel heerlijk bijgeslapen de afgelopen dagen. Zalig gewoon, maar dat zal ik zoals het er nu uitziet ook as. woensdag en donderdag weer nodig hebben, en op die manier blijft er natuurlijk weinig tijd over om te "leven". Zucht.

Op de afdeling zijn is overigens niet alleen maar plicht hoor, ik zit hier over het algemeen met plezier, en de tijd vliegt. Al een behoorlijke portie zinvolle gesprekken gehad en zeker het idee dat ik hier niet voor niets ben. Ik merk wel dat het knap warm is om te werken, maar dat is thuis niet anders, want daar is het minstens zo benauwd.

In tegenstelling tot normaliter als ik thuis ben is het maar weinig van schrijven en bloggen gekomen. Ik was er simpelweg te moe voor. Resultaat op Hottransport zit ik nog steeds bij de A. Ik denk dat het juni gaat worden voor ik met de B kan gaan beginnen. Ik wierp net even een blik en dat blog begint er wel steeds beter uit te zien.

http://hottransport.blogspot.com/2012/05/bussen-autoar-argentinie.html Ik plaats maar weer eens een linkje voor de nieuwsgierigen. Als iemand zich afvraagt wat is autoar in vredesnaam voor een merk? Nou dat vroeg ik me ook af.

Voor de rest gaan mijn gedachten vandaag extra vaak richting Zuid Frankrijk. Mijn French Sister is jarig en ze viert het weliswaar niet maar viert het Pinksterfeest volgens mij wel uitbundig dus voor Rose en mij toch echt een goede reden om een klein borreltje op haar gezondheid te nemen. Op je gezondheid zus!!


WERK AAN DE WINKEL

Ik heb hier voor een groot deel mijn verplichtingen er weer opzitten. Een aantal patienten kijken voetbal, maar dat kan mijn interesse niet trekken. Voor de rest zijn er wat uitglijders, mensen die op hun eerste dag verlof toch al weer aan de dorst hebben toegegeven, en die moet ik goed in de gaten houden. Ik ga nu zo even buiten zitten wat verkoeling zoeken. Voor nu heb ik geen nieuws meer dus houdou en gegroet.


donderdag 24 mei 2012

Rustkuur doet goed

Het is niet een kwestie van niets doen, maar veel rusten en slapen. Dat gaat me wonderwel goed af deze week. Overdag's heb ik in totaal al meer dan 10 uur geslapen. Heerlijk. Het is vandaag een gewone donderdag dus de Chemo gaat ook gewoon door, maar die viel gelukkig goed en daardoor konden we na de nodige administratie en het ontbijt aanvangen met een wandeling richting Marconieplein. Daar hebben we op de tropische markt http://www.hollandsemarkten.nl/markten/?g_id=6&m_id=113 lekker wat fruit en vis gekocht. Het grote verschil met de normale markt is er hoofdzakelijk voor Jesse. Krijgt ze op het Stadserf en de Blaak regelmatig aandacht en vooral lekkere hapjes, dat is er daar bij het Marconiplein op het Visserijplein niet bij. Daar schieten vooral vrouwen en kindertjes soms plotsklaps een andere kant op wanneer ze onze lieve goedmoedige Griekse schoone zien. Ik moed dan altijd weer glimlachen want wat heb je van zo'n lieve natte neus nou te vrezen, maar ik ga dat dan ook niet uitleggen want dat is een gebrek aan opvoeding van de mensen die we tegenkomen.

Vandaaruit waren we eigenlijk op zoek naar een plek waar we een sapje of zoiets konden nuttigen, maar dat was op de gehele markt niet te vinden, dus we hebben de metro gepakt en zijn thuis onze dorst gaan lessen. Wauw wat een lekker weer was het. Maar zowel Rose als ik hadden een kleur van inspanning en hitte.

Thuisgekomen hebben we onze buit uitgepakt en wat genomen tegen alle vocht wat we kwijtgeraakt waren. Zijn even opgedroogd en daarna ben ik gaan slapen.

Rose heeft een bijeenkomst i.v.m. de sociale media en hoe we die met de Wereldwinkel misschien kunnen gaan gebruiken, en ze heeft daarvoor tijdens het spelen van een spelletje op de computer een ouderwetse vastloper gehad op de computer. Ik ga zo eens proberen of ik met systeemherstel nog wat kan doen voor haar. Ik ben benieuwd. Tot zover deze update. Gegroet.

woensdag 23 mei 2012

Derde dag rust

Langzaam maar zeker kom ik een beetje tot rust. Gisteren overdag ging het goed, het slapen, dik twee en een half uur werkte prima, maar het feit dat 's avonds de ingelaste Algemene Ledenvergadering van de Vereniging van Eigenaren van ons appartementencomplex o.l.v. Rose bij ons thuis vergaderden over een nieuwe administrateur was niet echt rustgevend.
Het was de eerste vergadering die Rose moest voorzitten en daarbij kwamen de zenuwen toch behoorlijk om de hoek kijken. Ondanks uitgebreide voorbereiding met de rest van het bestuur en voorgesprekken met bewoners die veel vraagtekens hadden gierden de zenuwen bij Rose door het lijf. Zoiets werkt aanstekelijk, vooral ook omdat we een bewoner hebben, de vorige voorzitter, die erg dictatoriaal en bot is, en die alles pricipieel beter weet, en slecht kan luisteren, dat het erg lastig is hier cool bij te blijven.

De vergadering zelf verliep eigenlijk prima, eigenlijk werd het bijna gezellig, tot het laatste half uurtje. De stemming om over te stappen naar een andere VvE beheerder was allang achter de rug en ons voorstel was met 10 tegen 4 aangenomen dus het hoofddoel van de avond was al bereikt toen de eerder genoemde zich alsnog bij de vergadering voegde en van het ene op het andere moment sloeg de stemming om van uitstekend en constructief tot ver onder nul. Helaas kreeg hij daardoor mij zover dat ik hem veel te veel negatieve aandacht gaf en idem een ander bestuurslid wat zich tot op dat moment keurig had ingehouden sloeg ook op tilt en daarmee kreeg hij ons tot reacties die ik liever voor mezelf had gehouden. Mijn koorts en zijn ongelooflijke botte onbeschofdheid lieten met tot tegenoverdracht komen en daar was ik achteraf niet tevreden over.

Nu inmiddels de dag er na kunnen we toch heel tevreden zijn voor het merendeel van de bewoners. We hebben sinds 14 februari eindelijk geen dictator meer als voorzitter en een geschikte en goed meedenkende en tenminste € 1700,- voordeligere VvE Beheerder. In plaats van de maandelijkse premie per appartement te verhogen kunnen we nu beginnen met wat zorgvuldigere omgang met de spaarpot voor onderhoud van ons complex.

Vanmorgen ben ik ondanks de koorts toch maar even met Rose meegegaan naar buiten. Ik moet uiteindelijk toch in beweging blijven en we hebben gezamenlijk wat boodschappen gedaan. Zwemmen is nog veel te vermoeiend en ik ga zometeen weer enkele uren slapen. Het is 24° buiten en ik heb een temp van 39.6°. Dus ik ben benieuwd of ik kan slapen of gewoon weg drijf. Later meer. Gegroet.

maandag 21 mei 2012

Eerste extra rustmoment geslaagd

Standje van de dokter
Ik heb me vanmorgen ziekgemeld, overleg met mijn behandelaar en huisarts gehad en op hun orders verplichte rust ingesteld. Ik was aldus hun commentaar de boel aanhet forceren, zowel op mijn intigatie maar natuurlijk ook onder die van mijn baas. Sinds dat ik me beter heb gemeld ben ik nog niet mezelf geweest en loop ik op mijn tenen door die constante verhoging, temperatuurswisselingen en koorts. Dat zijn seinen waarnaar je dient te luisteren.

Meestal ben ik degene die zulke zaken tegen mijn collega's vrienden en/of patiënten zeg. Dus kan ik moeilijk zeggen dat ik het niet weet. Raar om zo'n standje of draai om je oren te krijgen omdat jij jezelf niet aan je eigen regels houd, en jezelf tot uitzondering hebt verklaard.


Nadenken Prakkezeren
Mijn eerste tweeeneenhalf uur rust was ik diep en ver weg. Het is dat Rose me wakker gemaakt heeft anders lag ik nog te ronken. Maar blijf ik liggen, dan wordt het weer lastig komende nacht.

Net een bakje Griekse joghurt op met vruchten en vanille vla, met daarnaast een grote kop koffie verkeerd. Het maakt me weer een beetje wakker, en is een heerlijke en verlate lunch.

Ik moet de komende dagen maar eens even goed nadenken over wat nu verder. Rose gaat van de week mee naar de huisarts om te praten over de plannen van mijn behandelaar de medicatie te gaan veranderen. Ik zie verschrikkelijk op tegen die wisseling en ben bang dat dit weer een nieuwe periode van aanpassingen en onrust met zich meebrengt.

Ik hou het hier maar even bij, want meer nieuws heb ik niet. De groeten.

zondag 20 mei 2012

Temperatuur blijft hoog

Als ik naar de titel kijk dan is die voor meerdere uitleg vatbaar. In eerste instantie klinkt het goed. Zou het weer eindelijk wat beter worden, wat zonniger en droger misschien!
Nou als het wat minder vochtig zou worden zou ik in mijn handen klappen, maar zover is het nog niet. De giga hoeveelheid regen die er gevallen is vannacht hangt nog in de lucht en is ernstig voelbaar in mijn lijf.
Nee, wat ik bedoel, dat ik afgelopen week drie keer thuisgekomen ben met een temperatuur van boven de 39º, en dat die momenteel bijna niet meer onder de 38º zakt.
Ik transpireer me helemaal te pletter, kortom nog meer als normaal met mijn hyperhydrosis.
Ik slaap wel goed, maar ben continue moe, en lijk nooit uitgerust. Ik merk dat ik weer een beetje aan het einde van mijn latijn ben, en de dr. die van de week ook weer te hoge bloedwaardes constateerde zei doodleuk, we moeten nu maar eens op zoek naar nieuwe medicatie. Ik ben daar niet blij mee, want dan krijgen we weer zo'n tijd van aanpassen, en bijwerkingen.
Contrast Zwart Wit

Zo tijdens dit stukje kwam de buurman praten over wat onduidelijkheden binnen de Vereniging van Eigenaren. We hebben as. dinsdag een algemene ledenvergadering en we hopen door dit vooroverleg wat onduidelijkheden en vijandelijkheden uit de weg te hebben geruimd. De afgelopen jaren zijn er allerlei halve waarheden door ons complex heen gesproken en daardoor kreeg je zoiets als twee kampen, en dat was niet goed voor de sfeer. Nu is er een stuk meer helderheid over allelei zaken in en uit het verleden en die blijken een stuk minder zwart wit dan ze in eerste instantie leken.
Hoofddoel van de komende vergadering as. dinsdag is dat we alle hoofden dezelfde richting opkrijgen waar het gaat om dat we gaan proberen te bezuinigen, maar op een hele zorgvuldige manier. Waar het betreft, liftonderhoud, glazen was onderhoud, schoonmaak en dat we eens gaan inventariseren waar we kunnen bezuinigingen in de energielasten van ons complex.

Een zinvol gesprek. Dat is wat ik er van kan zeggen, wat mogelijkerwijs ervoor kan zorgen dat as. dinsdag een stuk minder discussie nodig zal zijn, en dat we de sfeer goed kunnen houden.

Inmiddels is het bij tweeën, dus ik moet snel gaan pitten. Later meer.

zaterdag 19 mei 2012

Sleepbootconventie Rotterdam 2005

De Switzer Marken komt in actie

De Maas lV
Ik zat vanmiddag even de externe harde schijf te doorzoeken en liep tegen de foto's van de Sleepbotenconventie aan waarvan in in april 2005 meer dat 1200 foto's had gemaakt. Het was een indrukwekkende bijeenkomst en de manier om onze toenmalige nieuwe camera goed te proberen.

Geïnterresseerden kunnen een blik werpen op de mooiste foto's:
Manouvres

KOPFOTO I december 2006

Marco Polo Restaurant Hendaye Frankrijk

Zoals jullie allemaal kunnen zien is het mij toch gelukt om een eigen gemanipuleerde kopfoto te maken, en vooral dat gemanipuleer bleek knap lastig, zonder ooit een fotomanipuleercursus te hebben gevolgd. Maar met eindeloos geprobeer en gebruik makende van 6 verschillende programma's is het dan toch gelukt om een niet gemanipuleerde foto genomen in 2004 met een simpele digitale camera te Hendaye (grensplaats zuid Frankrijk Spanje) aan de atlantische kust met een najaarsfoto van een ijzeren roos binnen de vesting van Den Brielle. Ik heb er veel van geleerd en had niet gedacht dat het simpelste programma van Paint wat al standaard op onze computer aanwezig bleek te zijn, een oplossing zou bieden. Ik ben reuze benieuwd of het een volgende keer dan ook wat gemakkelijker zal zijn. Trots op de hierboven getoonde kopfoto ben ik in ieder geval al wel. En Rose is ook erg tevreden, ondanks alle tijd die er in is gaan zitten.
IJzeren Roos, enige overblijfsel van eerste Kopfoto Family Hotrose op web-log 2006

Zaterdagmorgen

956 Berliët Brandweerladderwagen fl. 8,75
Rust

In action
Brandweerladderwagen Dinky Supertoy 956
Ik zit hier na te hijgen, een druk begin van het weekend. Wel lekker geslapen, maar ik was opveegbaar thuisgekomen gisterenavond. Rose heeft Jesse uitgelaten en daarna mijn rug ingesmeerd. Vanmorgen om 07.00u ging de wekker, en het was ih, zo moeilijk om op te staan. Rug wel een stukje beter. Jesse uitgelaten, koffie gedronken, gemediteerd, ontbeten, kattenbak verschoond, op weg naar de stad. Rose richting Wereldwinkel waar ze een dienst draait met Goran en ik via de antiek en curiosamarkt richting de Bas, want we hadden o.a. geen melk meer in huis. De markt was leuk, en ik kwam even in de verleiding om eenprachtige ouderwetse beweegbare dinky toy brandweerladderwagen te kopen. Maar € 50,- vond ik toch echt teveel. Dus daar moet een ander maar mee naar huis gaan. Dit is me te gortig. Wel nog even snel twee grote borden aangeschaft waar we morgen pannenkoeken op kunnen serveren. Toch nog gelukt. Ik keek er al maanden naar, maar vond de goede maat niet, en nu lekker wel. Vervolgens de boodschappenwagen boordevol geladen en voor een bak koffie naar de WW getrokken. Een straf bakkie stond daar voor me klaar. Het was er even gezellig met Goran en Rose. Jesse heeft een enorme portie knuffels van hem gehad en daarna ben ik richting huis gegaan. Kletskleddernat kwam ik thuis aan want het is en warm en ik heb nog steeds verhoging. Ik was net op tijd om de telefoon op te nemen. Het was mijn French Sister. Ze heeft het huis de afgelopen tijd op allerlei terreinen wat gemoderniseerd, laminaat gelegd, kastjes in de keuken een kleur gegeven, het terras wat opgeknapt en kleur gegeven. Na dertig jaar is het allemaal wel aan een beurt toe, logisch natuurlijk. Poeh, wat gaan dingen snel, wat gaat het leven snel. Ik zie hen nog richting Zuid Frankrijk vertrekken, en nu was ze op de kinderen van zoon Theo en zijn vrouw Alexandra aan het passen. Ik zou er wel eens even willen kijken! 
Dinky Supertoy 956 Turntable Fire Escape

Inmiddels helemaal bijgepraat, de boodschappen uitgepakt, een bakkie thee aan het drinken, en alweer een beetje aan het opdrogen. Even rustig aan, stukje schrijven en zometeen even pitten. Dan ben ik vanmiddag weer een beetje meer mens. Ik ben zo blij even twee dagen vrij te zijn. Het eten van vanmiddag is gemakkelijk, en de verplichtingen zitter er vrijwel op. Heerlijk. Nu een poging doen om voldoende energie te verzamelen om er as. maandag weer drie dagen tegenaan te kunnen.

Voor nu voldoende gedeeld met jullie lezers, en mijn nieuws is op. Voor nu gegroet.

vrijdag 18 mei 2012

Ik wou dat ik wijs was

Ik wou dat ik wijs was

Dan wist ik wanneer te praten en wanneer stil te zijn.

Dan wist ik wanneer ik je vast moet houden en wanneer afstand te bewaren.

Dan wist ik wanneer te luisteren en wanneer te troosten.

Dan wist ik wanneer grenzeloos te zijn en wanneer ik grenzen bepaal

Ik wou dat ik wijs was maar helaas dat ben ik niet.

Ik ga je grenzen over

Praat te veel

Zwijg te veel

Respecteer je te weinig

Neem teveel als vanzelf sprekend.

Geschreven door mijn alter ego op 4 maart 2012                         Els d.R.



Werk Rose V Mandala studies

Vandaag presenteren we wederom werk van Rose. Het zijn wederom experimenten met verschillende soorten inkt, verf, het uitsnijden van delen, en deze vervangen door allerlei andere achtergronden. 001_mandalastudie_oi_inkt_plakkaatverf 003_mandalastudie_oi_inkt_en_vetkrijt 008_mandalastudie_zw_oi_inkt_uitgesneden 007_mandalastudie_zw_oi_inkt_uitgesneden 010_mandalastudie_wit_op_zwart_witte_pla 012_mandalastudie_oi_inkt_fluoriserende_
Na deze voorbeelden dan een werk welk tegenwoordig in Zuid Frankrijk terechtgekomen is. 4_mandalas_fluoriserende_verf_oi_inkt_li_1

Werk Rose, Droge Naald Ets

Gistermiddag heb ik een workschop gevolgd. Deze werd door Monique gegeven. Haar site staat bij onze favorieten. Het was droge naald etsen zoals je al in de kop las. Dit was voor mij een min of meer nieuwe techniek. Ik had al geëtst maar dat was met zuren en nogal ingewikkeld gedoe. Deze techniek is veel directer. Je pakt een plakje zacht metaal, alluminium, maakt een kleine basis tekening met potlood en daar ga je met de droge naald verder door krassen. Het eerste wat ik maakte was een bootje. Ik was geïnspireerd door een boek dat ik aan het lezen ben. De titel is "Abarat" en is geschreven door Clive Barker. Het is een fantasieverhaal met allerlei tekeningen erbij. Ik ga Hot adviseren deze te lezen en dan krijgt onze kleindochter Lotte het. Het is dus een heel eenvoudig kindertekeningachtig bootje. 01_bootje_1 Daarna verzon ik een fantasiebeestje. Dit lukte vrij aardig, alleen het bootje is het meest geslaagd, vind ik. Misschien zijn er mensen die er anders over denken.02_fantasiebeest Ik vind het bijzonder jammer dat ik dit niet zo gauw thuis kan doen Je hebt namelijk ook een ijzeren etspers nodig en dat is niet goedkoop. Misschien gaat Monique vaker een workshop geven want dan ben ik zeker van de partij.

Werk Rose III "Arc of a Diver"

"Arc of a Diver" is een drieluik gemaakt door Rose, waarbij ze als volgt te werk is gegaan: De basis is schilderwerk, en handmatig knippen en plakken, om tot een collage te komen. Alle gebruikte plaatjes waren zwart wit. Vervolgens zijn met kleurenfilm foto's gemaakt. De titel die gebruikt is komt van een cd van Steve Winwood.
3_x_arc_of_a_diver_gecropt_900

donderdag 17 mei 2012

Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben, smelt niet!!


Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben I

Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben II
Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben III



















Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben IV
Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben V


Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben VI 
Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben VII

Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben VIII
Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben IX

Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben X
Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben XI
Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben XII
Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben XIII
Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben XIV
Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben XV
Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben XVI

Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben XVII

Elke hond zou zijn eigen kat moeten hebben XVIII
Met Dank aan Juliëtte die deze leuke foto's toestuurde