Een Dagje Vrijwilligerswerk in januari 2007 om nooit te vergeten

eerder geplaatst op 19 januari 2007
In het kader dat ik me steeds beter voel, en om te testen wat ik aankan om een dag weer eens flink wat activiteiten te doen besloot ik gisteren om de afgesproken afspraak om met een ook nieuwe Wereldwinkelvrijwilliger een (h)eerlijke verwendag bij Fair Trade in Culemborg te gaan bijwonen te laten doorgaan. Het werd een bijzonder interessante, leerzame, maar ook vooral een gedenkwaardige dag. Vroeg opstaan, een blokje om met Jesse en Rose, die me ook op het station afzetten. Het waaide wel wat, maar niet bijzonder. Wim, mijn collega stond me om 08.00u ook al op te wachten en na het halen van de kaartjes verliep de heenreis voorspoedig. Het was bij aankomst in Culemborg wel wat meer gaan regenen en stormen, maar het feit dat ik mijn leren broek aangetrokken had zorgde ervoor dat ik i.t.t. Wim behoorlijk droog, en ook nog op tijd aankwam. De dag begon leuk met een powerpointpresentatie "Van idee tot product op het schap" Een kijkje in de keuken van productontwikkeling bij Fair Trade Original. Diverse medewerk(st)ers vertelden hoe men komt tot nieuwe producten, die uiteindelijk verantwoordelijk geproduceerd moeten gaan worden in het land van herkomst, maar tegelijkertijd de nederlandse consument, zowel qua smaak als uitstraling moeten aanspreken, en dit alles ook nog voor een min of meer concurrerende prijs. Zo'n proces kan wel een jaar duren, en moet aan allerlei serieuze eisen voldoen. Daarna volgde een p.p.p. over de Fair Trade Original wijnen, en het proces om kleinschalige wijnproducenten te kiezen en te laten voldoen aan de europese, nederlandse en fair trade eisen. En natuurlijk ook nog eens moeten voldoen aan de smaak, mode, en prijsgrenzen. De spullen moeten uiteindelijk ook goed verkocht worden. Een interessante site over wijnen om eens te bezoeken is http://www.wijninfo.nl/ . Hierna volgde een proefsessie waarin we konden kennismaken met de drie nieuwe kooksauzen die de Wereldwinkel in zijn assortiment heeft opgenomen. Nadat we nog een kijkje hebben gekregen in het gigantische magazijn van dit toch wel grote bedrijf, waar zo'n 85 mensen werken, en alle bestellingen van de zo'n 400 wereldwinkels zo goed mogelijk proberen af te handelen met alle moeilijkheden die dit met zich meebrengt, eindigde deze kennismaking. Tijdens deze dag nam de storm in hevigheid toe, en soms leek het alsof het dak van het complex in zijn totaal zou wegvliegen. Toch besloten Wim en ik wederom de storm te trotseren en een bezoek te brengen aan het vlakbij gelegen centrum Mondiaal, waar veel van de bij de Wereldwinkel te koop zijnde spullen vandaan komen. Wij keken onze ogen uit, maar kregen via een medewerker van stichting Amandla die op internet zat te kijken verontrustende berichten te horen dat er allerlei bomen ontworteld waren en dat de bovenleiding tussen Culemborg en Utrecht door de storm vernield was. We besloten uiteindelijk ons bezoek daar te bekorten en hebben zo goed en kwaad als mogelijk station Culemborg bereikt. Wij hoopten dat de NS bussen zou hebben ingezet, maar helaas. Toch hebben we een bus kunnen pakken richting Nieuwegein, en konden daar gelukkig nog de laatst rijdende sneltram richting Utrecht CS halen. Onderweg een omgevallen oplegger gezien en diverse ont-wortelde bomen, waar de brandweer druk mee bezig was. Om 15.30 kwamen we daar aan, en we bleken niet de enigen. Duizenden bevolkten de stationshal, en allerlei berichten die elkaar steeds tegenspraken galmden uit de luidsprekers. Er reed nog sporadisch een trein, maar het werd steeds duidelijker dat de kans om thuis te komen steeds kleiner werd. Na een uur of vier te hebben gewacht werden we met zijn allen verzocht i.v.m. onze eigen veiligheid ons te vervoegen naar het Jaarbeurscomplex, waar we op de hoogte zouden worden gehouden. Koffie en Thee waren volop aanwezig. Toch hadden zowel Wim als ik rommelende magen en we zijn rond 20.00u gaan zoeken naar een plek om een hapje te gaan eten. Na lang zoeken vonden we in Hoog Catharijne nog een plekje waar niet alles uitverkocht was, en hebben we gegeten. Tijdens deze wachtperiodes hebben we nog diverse leuke mensen ontmoet en o.a. een Italiaanse operazangeres, die ook haar bestemming Woerden niet had kunnen bereiken, wie we gelukkig met behulp van onze ouderwetse mobieltjes hebben kunnen helpen, om toch nog Utrecht te kunnen verlaten. Helaas moesten zij een heel andere richting uit. De sfeer tussen de vele duizenden gestrande reizigers was overigens nog bijzonder gemoedelijk. Het enige waarvan zowel Wim als ik ernstig schrokken was dat toen we op weg waren naar ons eten we buitenom moesten lopen en door de politie niet voor het Beatrixcomplex mochten lopen omdat daar het risico was dat er een enorme reclameafbeelding naar beneden zou storten. Later hoorden we dat daar iemand die de aanwijzingen van de politie niet opvolgde een van de dodelijke slachtoffers is geworden. In de Beatrixhal waar wij zaten kwam de Utrechtse burgemeester poolshoogte nemen, en vlak daarna kwamen er ook eindelijk broodjes e.d. Van enige berichtgeving uit de buitenwereld kwam niets binnen aldaar, alleen de waarschuwing voor mensen die misbruik van deze situatie aan het maken waren, als tasjesdieven en zakkenrollers. Uiteindelijk na diverse telefoontjes naar het thuisfront om aan nieuws te komen kwam er iets na 22.00u het bericht dat de NS bezig was de sporen te schouwen en dat er mogelijkerwijs geprobeerd ging worden om vanaf 22.30u voorzichtig de treinen weer te laten gaan rijden. Wim en ik vervoegden ons hoopvol naar de stationshal, waar de daar aanwezige omroepers en NS medewerkers van niets wisten. Het enig positieve was dat je bij de Kiosken gratis een kopje koffie of thee kon halen. Hier hebben we tot 01.30u gestaan, en zijn toen maar weer richting Jaarbeurscomplex gelopen, waar her en der mensen op toonbanken, garderobes, roltrappen, stalen banken, ongemakkelijke stoelen e.d. poogden een oog dicht te doen. Honderden mensen lagen ook zeer oncomfortabel op een lange rode loper, die kennelijk voor een eerder koninklijk bezoek achtergebleven was. Op grote borden stond urenlang dat er 700 stretchers uit limburg onderweg waren, maar dit bracht veel cynisme en gelach teweeg, en grapjes als, die komen zeker pas over 3 dagen per trein aan. De sfeer onderling bleef verassend goed. Rond een uur of 3 kwam er een NS mede-werker melden dat er richting A'dam mogelijkerwijs een trein zou gaan rijden. Ik vroeg direct in hoeverre er een kans was dat deze trein zijn normale nachtroute richting Rotterdam zou gaan vervolgen, en na telefonische navraag kwam als antwoord dat er een grote kans was. Zodoende hebben Wim en ik onze spullen opgepakt en hebben deze trein genomen. In Den Haag was ik in de gelegenheid de machinist te vragen op hij zo vriendelijk zou willen zijn ook een stop te maken op ons station, waar de nachttrein normaliter niet stopt, en zijn antwoord was zeer joviaal ja. Zodoende waren we dan om 04.30u eindelijk weer in onze woonplaats. Daar was echter een volgend probleem. Het station was afgesloten voor personen omdat het complete dak bleek weggewaaid. Door voorzichtig over en onder rood witte afzetlinten te klimmen bereikten we dan toch diep in de nacht nog ons eigen heerlijke bed. En dat ik ondanks alles deze rare dag toch koortsvrij besloot vond ik het toch een zeer geslaagde dag, waarbij ik mijn collega tegelijk op een leuke manier een stuk beter heb leren kennen.