eerder gepubliceert op 21 december 2006. Een mooie les
Ik was door mijn vrouw Rose, toen nog vriendin uitgenodigd in een restaurant in Sonsbeek Park, de Boerderij genoemd. We waren al vele malen langs de Boerderij gekomen, maar naast iets te drinken met de kinderen, hadden we er nooit iets genuttigd omdat de prijslijst ver boven ons budget uitkwam. 
Gezamenlijk kwamen we er binnen en buiten het gevoel dat ik erg graag wilde gaan genieten, had ik toch ook het gevoel dat kunnen we toch eigenlijk niet maken, om hier zoveel geld uit te gaan geven. In het eerste half uur van ons bezoek kregen we dus ook prompt ruzie hierover, en het resultaat van die ruzie is geweest dat ik voor het eerst van mijn leven, verplicht ben gaan genieten en die zorgenknop op instigatie van Rose heb uitgezet. Geld uitgeven en er daaropvolgend niet van genieten dat is pas zonde. Zo gezegd, zo gedaan, vervolgens hebben we nog zeker een uur of vier genoten van de selecte hapjes, en gangen, drankjes en desserts die voorbij kwamen, en omdat we aan het einde van de avond de smaak goed te pakken hadden en ook de alcoholische versnaperingen hun tol vroegen hebben we ons per taxi laten vervoeren naar een café in de buurt van ons huis in de spijkerbuurt, en hebben nog tot de vroege uurtjes doorgenoten.
Deze avond is de eerste van vele geworden waarop genieten van het hier en nu, op dat moment, en heeft er voor gezorgd dat ik beter mijn eigen grenzen heb leren kennen. Het lijkt wel of jezelf wegcijferen voor een ander of schaamte om geld uit te geven en daar dan ook nog van mogen genieten iets is wat je noemt een dubbele spagaat. Dit is mij met de paplepel ingegoten en het afleren is een kunst. Genieten is als het ware een spier, als je die niet gebruikt, sterft hij af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten