Na een heerlijk weekend in Groningen(de stad) zijn Rose en ik weer terug op ons honk. Het was een geslaagde onderneming, waarin we veel gedronken, gegeten, gefotografeerd, geknuffeld, gehuild, gelopen, gelachen, geruzied, filmpje gezien, gemarkt, het Groninger museum bezocht, Het stripmuseum, en het Natuurmuseum. De foto's zitten nog niet in de computer, dus ik begin ook niet gelijk met een verslag. Wel heb(ben) we weer wat beter leren kennen wat ik wel en wat ik niet kan, dat ik wat eerder moet stoppen, en dat ik nu helemaal wel een erg wisselend typje geworden ben. Ik heb 2 momenten gehad waarop ik het extreem koud heb gehad. Zelfs de herinneringen aan een keer wadlopen, waarbij we ooit met bevriezings verschijnselen gered moesten worden omdat we de eerste tocht dat jaar (ik geloof 1974) hielden, en het water was te koud, en te hoog, ik zie me nog met mijn geschiedenislerares op mijn rug (zij was 1.55m lang), en zou anders koppie onder gegaan zijn. Gelukkig bleek ik niet bevroren, maar dit is wel een hele nieuwe rare belevenis voor me.
Toen we gisteren in Schiedam aankwamen, zijn we allereerst Jesse bij Lucas wezen ophalen, en deze was ook gelukkig om ons te zien. Maf hé? dat je zo'n viervoeter zo kunt missen, maar dat was eigenlijk al vanaf het vertrek. Lucas had het goed gedaan met haar, en ook de katten zijn door Wendy en Ard weer puik verzorgd Het was ook lekker om weer thuis te zijn. Het nadeel van in een hotel zitten is dat als je je even wil terug trekken dat eigenlijk niet kan.
Vandaag had ik om 10.00u een gesprek mijn baas, maar vlak voor ik hem zag, keek ik even door mijn mails, en ontdekte dat tijdens mijn vakantie, een van mijn collega's besloten heeft om niet terug te keren naar onze afdeling. Ik werd er een tikkie emotioneel van, aangezien ik die collega al van voor het werk op deze afdeling ken, en ik daarnaast zeer op haar gesteld ben geraakt, en we goed bevriend zijn geworden. Ik kan haar besluit wel snappen, maar zal haar ook ernstig missen. Daarna heb ik gelukkig wel een goed gesprek gehad, waarin we overeengekomen zijn dat ik voorlopig gewoon ga kijken hoe het gaat en dat dan hoofdzakelijk middels avonddiensten, zodat snelle wisselingen vermeden kunnen worden. Vervolgens ben ik na een kop koffie met de collega's naar het ziekenhuis gegaan voor bloedcontrole, i.v.m. een bezoekje aan de reumatoloog a.s. woensdag. Eens kijken of de Prednison al wat doet, en hoe het met de dosering is. Aangezien ik nu op 60mg zit, maar mijn lichaamsgewicht boven de 100kg ligt, denk ik dat de dosis nog zal groeien tot 150/165mg (anderhalve mg p/kg). Afwachten maar.
Voor de rest is het vandaag weer thuiskomen, wennen, inkopen doen, ons oude leventje hervinden. Het was goed om even weg te zijn, maar ook lekker weer thuis te zijn.
Blog 168 eerder 22/10/2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten