Dit is van deze reeks van vier alweer de laatste, en daar ben ik blij mee. Vandaag maar een uur of 4 kunnen slapen, en dat is eigenlijk niet genoeg. Vooral omdat maandagmorgenvroeg de dakdekkers bij Rose op de stoep staan en ons dak gaan slopen. Dit keer kunnen Rose en Jesse me niet komen halen en ga ik zo snel als ik heb overgedragen naar huis. Rose kan dan met Jesse gaan lopen en ik ga de dakdekkers in de gaten houden. Een ding is in ieder geval beter dan de vorige keer dat ze kwamen. Het is nu droog.
De nacht is tot nu toe redelijk rustig. 14 van de 15 patiënten zijn aanwezig en er is er maar een met een uitglijder geweest, zoals dat heet. Deze patiënt is dan ook niet teruggekomen. In nacht 3 had ik het al over de PowerPoint Presentatie die ik gemaakt had over de reis die mijn oom Huub gemaakt heeft met de eerste Nederlandse Walvisvaarder de Willem Barendzs in 1946-1947. 
Een heel andere tijd als nu. Nederland had zo vlak na de oorlog een gebrek aan van alles, en ook zeker aan vetten en olie. Mijn oom was net 22 jaar oud, en leerling Machinist, tegenwoordig werktuigbouwkundige, en maakte een prachtig reisverslag op verzoek van zijn kleinkinderen. Dat verslag is veel te groot om hier helemaal te laten zien. Ik laat hierbij alleen de openingspagina zien en de slotpagina, blz 41. Verder laat ik veel foto's te zien die hij en collega's gemaakt hebben tijdens die reis. Let wel op sommige zijn nogal bloederig, en ondanks dat ze in origineel zwart wit zijn, zijn sommige toch nog heftig.
Het schip wat voor de walvisvaart gebruikt zou gaan worden was eerst een tanker, en moest dus grondig verbouwd worden.
Hier zie je dat het schip een nieuwe brug krijgt.
De volgende foto is een foto van het totale schip zoals het werd als Willem Barendsz.
Mijn oom Huub behoorde op het schip bij het officierencorps, en wel bij de machinisten. Je ziet ze hier rechts.>>>>
Een heel andere tijd als nu. Nederland had zo vlak na de oorlog een gebrek aan van alles, en ook zeker aan vetten en olie. Mijn oom was net 22 jaar oud, en leerling Machinist, tegenwoordig werktuigbouwkundige, en maakte een prachtig reisverslag op verzoek van zijn kleinkinderen. Dat verslag is veel te groot om hier helemaal te laten zien. Ik laat hierbij alleen de openingspagina zien en de slotpagina, blz 41. Verder laat ik veel foto's te zien die hij en collega's gemaakt hebben tijdens die reis. Let wel op sommige zijn nogal bloederig, en ondanks dat ze in origineel zwart wit zijn, zijn sommige toch nog heftig.
Het schip wat voor de walvisvaart gebruikt zou gaan worden was eerst een tanker, en moest dus grondig verbouwd worden.
Hier zie je dat het schip een nieuwe brug krijgt.
De volgende foto is een foto van het totale schip zoals het werd als Willem Barendsz.
Mijn oom Huub behoorde op het schip bij het officierencorps, en wel bij de machinisten. Je ziet ze hier rechts.>>>>
De volgende foto, daar komt de W.B. aan in Kaapstad.
De foto's daaropvolgend laten een van de harpoenkanonnen zien en een van de negen jagers die de eerste walvis hebben geschoten.
De jagers waren oude mijnenvegers die een nieuw leven kregen na de oorlog.
Daarna volgen diverse foto's waarop het verwerken, snijden, (flensen), koken e.d. in beeld word gebracht.
Wat ik eerst mijnenvegers noemde zijn in werkelijkheid mijnenjagers geweest.
Links onder zie je een passerende orca.
Onder de ijsschotsen zie je vervolgens mijn ome Huub, rechts in de bek van een grote walvis, en links daarvan bezig een brief te schrijven aan Dory, zijn verloofde. Die brief kon pas maanden later in kaapstad gepost worden.
Er waren ook 2 vliegtuigen aan boord van de Willem Barendsz om de omgeving af te speuren naare walvissen, maar die zijn na een tragisch ongeval bij het oefenen nabij Kaapstad nooit gebruikt omdat daar toen een dode en een zwaargewonde bij viel.
Bij de volgende foto wil ik vertellen dat die genomen is op 31 december 1946, deze fot heb ik eerder laten zien op 31 december 2006. Ik vind het een fantastische afbeelding. De ijsberg die zichtbaar is is net een kathedraal, en de volgende dag was hij weer helemaal weg, of gesmolten, maar als je nagaat dat van ijsbergen meestal 90% zich onder water bevind lijkt het me helemaal eng om zoiets tegen te komen.
Tot slot de laatste pagina van de diareeks, waar o.a. een stukje uit de krant is toegevoegd.
Blog 125 eerder 4-6-2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten