Geschiedenis Gouda

Een aantal dagen geleden vertelde ik dat Rose en ik weer aan het scannen van oude foto's en dia's toegekomen zijn. Dit is weer zo'n moment dat Rose met volle interesse voor de TV zit en naar House kijkt. Deze serie werkt op sommige momenten op mijn irritatie spieren, vooral nu ik voor mijn laatste nachtje zit. Zodoende dat ik nu tegelijkertijd het koffieapparaat aan het ontkalken ben, en weer eens in onze foto's gedoken ben. Zodoende laat ik iets van Gouda zien. De plaats waar ik niet geboren ben, maar waar ik wel mijn eerste 6 levensjaren heb doorgebracht, en waar mijn herinneringen beginnen op de Kleuterschool bij juffrouw Sannie en in een enorm groot huis. Dit huis aan de Oosthaven met een straatje ernaast, eigenlijk meer een steegje dat de Korte Nootgodstraat heet, was vroeger een klooster, en staat er al erg lang. In de tijd toen ik er woonde van 1960 tot 1966 was het postkantoor er gevestigd, waar mijn vader toen directeur werd. De eerste kelder was ook van het postkantoor. Daaronder waren nog twee kelders, ik vond dat ontzettend spannend. Tegelijkertijd heb ik bijvoorbeeld binnen op de heel erg lange en brede gang fietsen geleerd, en ook het trappenhuis was enorm. Grote brede houten trappen. Een oud collega van me Joke, die woont er vlak bij, dus ben ik pas maar weer eens een blik wezen werpen. De plafonds waren erg hoog, toen natuurlijk nog groter omdat ik zo klein was.  Ik zit hier op de prachtige parket vloer, en met oma van moeders kant op de foto. Zij was in mijn herinnering altijd aan het handwerken, en later hoorde ik dat ze zelfs het borduur en het kantwerk voor de kazuifels van de paus maakte. Op de volgende foto zit ik met mijn huidige French sister op de foto op de dag van haar Heilige communiefeest. We konden daar soms wel met zijn twintigen aan tafel zitten. Ja ik heb over het algemeen goede en fijne herinneringen aan dit huis. Toen we op mijn zesde weer verhuisden vond ik het kleine moderne huis waarin we toe terecht kwamen in eerste instantie maar niks. Ik had in ieder geval speelruimte te over, zowel binnens- als buitenshuis. Op de foto na de indianenfoto sta ik met mijn moeder, mijn beide broers en zus zo te zien op mijn vijfde verjaardag.  Wat een verschrikking van een broek had ik aangekregen notabene voor mijn verjaardag, hé!. Maar daar had je sowieso niets over te zeggen in die tijd. Het zal wel een kledingstuk zijn wat ik moest afdragen na mijn broers, dat heb je als jongste. Tot zover mijn blog over Gouda.

Blog 137 eerder 4-8-2007