Het OOG

Ik zag gisteren deze foto die Rose van mij gemaakt heeft, en was geïntrigeerd  door de helderheid, en alles wat je in de spiegeling kunt zien. Vandaag schrijf ik over bespiegelingen die door me heengaan. Het is tot nu toe een klotendag. Alle verschijnselen, die ik eerder beschrijf bij elkaar. Ik had net mijn French Sister aan de telefoon, en vertelde haar dat ik de wanhoop nabij ben. Niet wil gaan zeuren, of veranderen in iemand die niets anders kan dan klagen, want ik haat dat. Toch merk ik dat mijn verschijnselen alles in de weg zitten. Ik kom niet op gang, klachten lijken eerder erger, en mijn spieren voelen eerder pijnlijker, en krakender dan voor mijn kuur, en de hele dagelijkse gang van zaken loopt niet meer. Ik doe wel zo nu en dan een karwei of boodschap, maar ben daarna doodmoe. Rose laat me dan zitten en zegt dan ga diep ademhalen, gronden en ontspannen. De onrust in mijn kop is groot, en daardoor lopen de dagelijkse bezigheden binnenshuis ook niet. In mijn oog met al zijn spiegelingen zie ik niet de onrust die ik ervaar.

Blog 178 eerder op 2 november 2007