Zo, het is inmiddels 03.10u midden in de nacht van vrijdag de 13e op zaterdag de 14e. Ik zit sinds lange tijd weer eens in de nachtdienst, en heb alle officiële verplichtingen, zoals ronde lopen op mijn afdeling, een detoxafdeling, en ronde lopen op de naburige units van de medium care met mijn flexcollega van daar er op zitten. Ook de medicijnkast opschonen, voorzien van nieuw gekomen medicatie, en het uitzetten voor zaterdag is gebeurd. Die 3 en een halve maand heb ik de nachtdienst helemaal niet gemist, en ik had er eigenlijk ook niet veel zin in, maar ja, het hoort erbij, en de toeslag is mooi meegenomen. Ook Rose had helemaal geen zin in die nachten alleen, maar één troost is er, maandagavond is het nog weer veel leuker om weer samen te zijn. Ik had me ook een aantal zaken voorgenomen, en met mijn eerste voornemen ben ik nu bezig. Het weer eens schrijven van een logje, want door alle drukte komt het er maar weinig van op het moment. Met Pasen had ik gewerkt, en het ging er die drie dagen hier in het ziekenhuis best heftig aan toe. Diverse malen was er assistentie nodig op de high care afdeling. Het was daar een heel onrustige patiëntenpopulatie en men had er hulp nodig bij het bezoeken van de separeer en bij het bedwingen van een wel heel onrustige patiënt die helaas ook nog meester was in een of andere vechtsport. Helaas vielen daar enkele licht gewonden bij. Nu lijkt het alsof mijn werk alleen maar bestaat uit negatieve zaken, als vechtpartijen e.d., en gelukkig is dat niet zo, want anders zou ik er allang de brui aan gegeven hebben. Ik vind de patiënten contacten, en de steun die je kunt geven aan de bij ons opgenomenen nog steeds de moeite waard. Afgelopen dinsdag heb ik in de Ondernemingsraad gelukkig wel mijn verontrusting over het steeds dalende personeelsaantal in onze kleine vestiging onder de aandacht van de leidinggevenden kunnen brengen. Woensdags moest ik naar de bedrijfsarts om te spreken over mijn re-integratie op mijn werk, en hoe het gaat met mijn gezondheid, en daar kwam uit dat ik me per 18 april weer voor 100% beter ga melden. Qua gezondheid gaat het inderdaad goed. De pijnstillers doen hun werk, en de ontsteking waarvan ze de oorsprong nog steeds niet hebben kunnen diagnosticeren is langzaam verder naar de achtergrond verdwenen, en ik heb voldoende energie om alles wat ik moet doen ook weer te kunnen doen. Zo heb ik donderdag mijn herhalingsdag van de Bedrijfs Hulp Verlening weer gehad, met reanimatie, herhaling van belangrijke eerste hulpzaken, brandjes blussen en ontruimingsoefeningen. Meestal een dag om wat tegenop te kijken maar die achteraf dan weer is meegevallen.
Als je op het werk zit word je steeds tijdens het schrijven gestoord door onze web marshal, die het maar niets vind dat ik een verbinding met buiten het ziekenhuis onderhoud. Wat ook lastig is is het feit dat je nauwelijks je stukjes kunt opvrolijken door plaatjes en/of foto's, dus alleen maar schrift. Misschien ga ik er thuis nog wat tussen door plaatsen.
Verder met mijn verslag. Vrijdag ben ik na een vermoeiende dag eerst 's avonds nog lekker gaan Djembé spelen, en dat deed me ook weer goed. Je kunt daar zo'n heerlijke hoop energie in kwijt, en tegelijkertijd maak je of met de koebellen eo met de djembé heerlijke muziek, die mij en de overige aanwezigen meestal aardig opvrolijken. Ik ga dit stuk maar eens opslaan, en kijken of ik ook nog aan mijn andere voornemens kan werken. Allen die dit lezen een fijne zaterdag toegewenst, ik zal heerlijk in mijn bed liggen.
Blog 114 eerder 14-4-2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten