Van alles en nog wat

Hot en ik hebben een lekkere volle vrije dag vandaag. De boodschappen zijn binnen, huishouding is min of meer aan de kant. Ik ben lekker aan het lezen. De schrijver is Wim Gijsen en het boek heet De Eersten van Rissan. Het is een Nederlandse sf schrijver en een goede ook. Bij het zoeken naar een web site van hem kwam ik een gedicht waarvan ik vermoed dat hij heeft geschreven.

Tao

wat gaat er allemaal niet voorbij

mensen de oren vol gras en grint

daveren door een winderige wereld

in hun geweldige vierkante machines

een man plant vertedert zijn lelie

in het onbevlekt blazoen van een vrouw

het oog van de jaloerse kleermaker

rolt onverschrokken in zijn kassen

de wereld schuimt tot de rand vol met mensen.

discipelen van dit woest leven:

het is spijtig, maar voor deze ene sekonde

moeten jullie afzien van mij.

iedereen doet maar, gooit stenen in de lucht

en roept opgetogen, kijk: het beweegt.

ik ben even niet thuis voor doen en gedaan worden

dat is allemaal maar lawaai en verbijstering

in het andere gebouw,

ik schep een hartverscheurend gelijkmatig niets

in het verlengde van de dood

adem cirkelt traag in een brandschoon ei

er is het geluid dat de schepping in stand houdt

als het zachte sissen van de wind

door de ribben van de hemel

en ten slotte zelfs dat niet.

Hij schrijft voornamelijk het verhaal van een onwillige held of heldin. Wim schrijft over zijn vrouwelijke helden met een inlevingsvermogen die ik voor een man, en zeker toen, niet voor mogelijk had gehouden. Zijn verhalen vertellen van zoektochten naar zichzelf in werelden die niet bestaan, maar toch zouden kunnen bestaan. Dat is het knappe. Er wordt een wereld geschapen met een eigen eco systeem en de begrenzingen daarvan. Het is een "Wat Als" verhaal.

Bovendien ben ik nu toch wat regelmatiger aan het tekenen. Minder dan ik zou willen maar toch meer dan een paar weken geleden.  Dit zijn mijn zwart-wit bloemen en dit is de eerste aanzet en de volgende foto is het af. Tenminste dit zijn nog steeds vingeroefeningen.

Ook heb ik tot mijn schrik en vreugd een persoonlijke peut gevonden en samen gaan we wat dingen uit mijn verleden een eigen plek geven en ook om bepaald aangeleerd gedrag zodanig te veranderen dat ik er met andere mensen over kan praten. Ze heeft me de opdracht gegeven om al tekenende impressies van mezelf op papier of doek neer te zetten. Daar volgde dus van mijn kant dubbele gevoelens op. Gedachten van nu ken ik, ook al is het niet altijd even leuk. Nu ga ik een onbekende weg in. Spannend!  De eerste twee werkstukken zijn gemaakt van wasco en ecoline, voor de derde heb ik eerst spatwerk gemaakt en dan volgt er wat ik wolken kijken noem. Je kent dat wel. Wanneer er van die grote wolken in de lucht drijven en je gaat dan op je rug in het gras liggen en je ziet allerlei beesten of menselijke gezichten. Dat doe ik dan ook met het spatwerk en dit zag ik erin. Misschien is dit wat ze bedoelt. Ik zal wel zien.

   

Blog 138 eerder 5-8-2007, Hier werd de basis gelegd voor de kopfoto van ons huidige blog.