Gisterenavond vlak voor mijn avonddienst erop zat was ik even op zoek naar een foto voor mijn collega, en kwam per ongeluk even aan bij het net door Rose geschreven stukje, en zoals de laatste tijd wel vaker gebeurd was ik even sprakeloos. Lezers zullen goed snappen dat ik erg blij ben met deze fantastische vriendin, die nu al bijna 26 jaar geleden bij me op de thee kwam, en sindsdien nooit meer vertrok. Zij is mijn steun en toeverlaat, en inderdaad, zoals ze zo mooi schrijft. Door deze moeilijke periode komen we samen ook wel weer door. Ik vond de foto wel erg serieus, en zelf zie ik er mijn gezwollen gezicht erg duidelijk op. Maar het is tegelijkertijd wel een reeele foto. De foto daarna toont ook weer plezier. We vangen elkaar op op momenten dat dit nodig is, en zijn daar experts in geworden. Rose schreef gisteren dat ik het kloppen van mijn hart vol continue voel, en dat klopt letterlijk, maar het klopt ook door haar, ervaar ik, en dat is maar goed ook. Kortom oude en nieuwe gevoelens door elkaar. Genoeg, genoeg, zei Hot voor hij aan het doordraven begint. Eerst even boodschappen doen, en dan een deel van de teamdag, en een evaluatie met mijn baas.
Blog 174 eerder op 29 okt 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten