Dit is eigenlijk geen titel, daar moet ik snel iets op verzinnen, want dit word saai. Ook zonder foto's gaat dit het toch ook niet worden. Maar vergaderingen daar ga je geen foto's maken, en soms moeten de woorden er toch uit. Gelukkig zag ik dat Rose gisteren ook weer een een logje heeft geschreven met daarbij wat kleurrijks. Vanmorgen voelde ik me bij het opstaan net een pompoen, misschien toepasselijk in dit halloween tijdperk van het jaar, maar het voelde klote. Ik moest vanmorgen voor het eerst mijn Alendroninezuur CF 70mg nemen. Ik had al eerder de bijsluiter even doorgenomen, maar deed dit gelukkig nogmaals, want je moet dit spul, wat overigens normaliter alleen wordt voorgeschreven aan vrouwen na de menopauze. Fijn middel ja, zoals gewoonlijk wordt je van de bijsluiter niet echt gelukkig, maar het moet mijn osteoporose, die het gevolg is van de Prednison, remmen. Gevolg van de voorwaarden bij inname, was wel dat ik de rest van mijn pillen niet mocht nemen, en die moesten dus wachten tot na de wandeling met Rose en Jesse. Het plan was de gebruikelijke wandeling bij de Poldervaart bij Vijfsluizen, maar door mijn pijn en het ongelooflijke natte weer hebben we er maar een korte wandeling van gemaakt. Nu, na het ontbijt, zijn gelukkig ook mijn pijnstillers weer aan het werk, en kom ik een beetje tot rust. Wat je noemt een rotnacht en klote morgen, maar nu met een kop café au lait gaat het gelukkig alweer een beetje beter.
Ik heb vanmorgen eindelijk ook mijn aankruislijst met lichamelijke+geestelijke symptomen voorlopig afgemaakt. Dan kan ik hierover ook met de dr. over praten. Vanmiddag gaan Rose en ik vervroegd de winterkleding onder ons bed vandaan halen, want ik ben ineens veel grilliger.
Rose, die fijne partner van mij, heeft het er ook maar lastig mee. Ik vind dit hele nieuwe gebeuren al eng, maar wat doet dit Rose. Ik ben wel vaker thuisgeweest, meestal door ziekte/pijn of geweldsincidenten niet bepaald in het beste humeur, dan is zij toch altijd de dichtstbijstaande die veel over haar heen krijgt. Wat dat betreft kan ik altijd op haar rekenen, maar het heeft wel ingrijpende gevolgen voor haar eigen dagelijkse gebeuren. Net op het moment dat zij m.b.v. mij en haar peut weer een nieuwe goede dagstruktuur aan het opbouwen was met flink wat tijd voor haar creativiteit, en zelfontwikkeling zit ik ineens weer hier met alle problemen die nog voor de deur liggen. We zijn beide wat emotioneler, en praten veel, maar overzien dit hele gekloot nog niet, en zullen daar flink de tijd voor moeten nemen. Ik merk wel dat Rose ook nog maar moeilijk woorden kan vinden voor wat dit met haar doet. Alles bij elkaar vind ik dit hele gedoe maar moeilijk te accepteren.
Blog 166 eerder 17 10 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten