Tijd voor rondje Schiedam III

Ik ga verder waar ik gebleven ben. We liepen 's middags richting de museummolen, "de Palmboom", alwaar we een kaartje gekocht hebben voor de fluisterboot. Geen rondvaartboot zoals ze in de meeste steden hebben, maar een open boot, waarin je op sommige plaatsen zelfs moet bukken om je hoofd niet te stoten. Dit geloofde in eerste instantie degeen niet die we meenamen op dit uitje, maar toen ze bij de toepasselijk genaamde hoofdbrug, de waarschuwing kreeg dit toch maar te doen, kreeg ze een spontane lachbui. Met de fluisterboot maakten we een tocht over "de Schie", en kregen uitgebreid te horen dat Schiedam, al lang een stad is, en gebouwd is aan een dam in de Schie. http://www.rondvaartenschiedam.nl/ Vaar met ons mee, en kom langs plekjes die vaak gebruikt worden als filmlocaties, omdat daar de sfeer en de uitstraling nog zo is als lang geleden. De fluisterboten zijn niet commercieel, en degenen die de boten bemensen, en onderweg vertellen wat je ziet zijn allemaal vrijwilligers. De brug hiernaast wordt geopend vanuit de fluisterboot zelf op afstandsbediening. Na de brug komen we bij een pasgebouwde aanleg steiger, waardoor het mensen die met een boot naar Schiedam komen gemakkelijk gemaakt word om in het centrum een plek te vinden en daar eventueel ook te kunnen overnachten.  Voorbij die aanlegsteiger gaan we rechts de Schie op en passeren oa. een representatiepand van een van de grote Schiedamse Jenevermerken. Zo komen we gedurende deze tocht langs Bols, Wenneker, de Kuyper, De Grauwe Hengst, Nolet, enz. Alleen "Branderij de Tweelingh", waar de enige nog echt gedistilleerde Moutwijn Notaris vandaan komt komen we onderweg niet tegen. Verder probeert Schiedam momenteel op zoveel mogelijke plekken oude reclames te herstellen. Hier een mooi voorbeeld bij de Ooievaarsbrug. Vervolgens komen we dan op een prachtig plekje in de Schie, vlak bij het Zakkendragershuis. Daar kon je in vroeger tijd gaan vragen of er werk was, een soort van uitzendbureau.  Er zit daar een leuk terras en een betaalbaar restaurantje, waar het goed toeven is. Hier draaide de boot en ging richting Lange Haven. We passeren hier een heel oude sluis, waarvan de sluisdeuren voor nood nog wel gerestaureerd zijn in 1989, maar die geen officiële dienst meer doen. Hier passeren we oa. het duurste restaurant van Schiedam, leuk om uit eten genodigd te worden, maar niet als je zelf betalen moet. Daar ligt ook "de Korenbeurs", waar in vroeger tijd al het graan verhandeld werd. Het ligt er momenteel helaas wat vervallen en doelloos bij, terwijl Jan de Bouvrie, die het voor 1 Euro van de gemeente had gekocht beloofd had er wat moois van te zullen maken.  Zoiets als "het Arsenaal "in Naarden vesting. Hier ligt ook Europa´s laatste barometerfabriekje, waarvan de Europese Unie nu vind dat het moet sluiten, omdat er kwik in barometers zit, terwijl een gewone spaarlamp ook kwik bevat. Een rare regelgeving houden we er toch op na. Onze tocht ging door over de Lange haven waar volop historische schepen liggen, Bijna allemaal schepen uit 1800.  Op onze tocht komen we vervolgens langs de Appelmarkt, waar vroeger de visafslag was, en dan zien we bij de brug het Cõop Museum en het Stedelijk Museum Schiedam.  In dit stuk komen we langs het gedestilleerd museum, de Lange Haven Kerk, en het voormalige badhuis. Hierna gaan we onder de Koemarktbrug door naar de buitenhaven. Al het water waar we over varen is gewoon Schiewater hoor. Aan het einde van de buitenhaven ligt een brug en sluis, die wel op Deltahoogte is. Daarbuiten is de voorhaven, maar dat is de Nieuwe Maas of te wel de Nieuwe Waterweg, de directe weg naar Hoek van Holland en de toegangsweg voor de grote schepen naar de Rotterdamse haven.   Tot zover vandaag. We zijn hier aanbeland bij een volgend keerpunt van de fluisterboot. Deze foto laat de productiehal zien van de distilleerderij van de firma Nolet, waar ze al sinds 1691 jenever produceren. De gebouwen zijn een prachtige mix van oud en nieuw, en ook de molen is een staaltje pracht. Het is een nieuwgebouwde molen, half in het water en half op het land. In de top van de molen wordt door de wieken voldoende stroom geproduceerd voor een groot deel van hun fabriek. Voor de rest zit en in de molen een filmzaal en ontvangstruimte voor de vele amerikanen die hier naar toe komen om eens te kijken waar hun geliefde wodka vandaan komt. Met de fluisterboot komen we ook over een net nieuw aangelegde tunnel die het productie gedeelte verbind met het opslaggedeelte aan de andere kant van het water. We gaan hier afslaan richting de Nieuwe Haven, en komen bij de Hoofdbrug, waar we voor het eerst moeten bukken. Hier zat vroeger ook een sluis, maar deze heeft zijn nut verloren. Op de Nieuwe haven waren allerlei bedrijven. Een houtvester, en ook diverse werven voor kleine en middelgrote schepen. Langzamerhand worden al die locaties omgebouwd tot lucratieve bouwlocaties. Je hebt hier ook het entrepot, een gebouw wat vroeger als opslagplaats voor de belastingen dienst deed, maar waar nu prachtige Lofts in zijn gevestigd, waar je overigens wel een zeer goed gevulde portemonnaie voor moet meebrengen. Maar wonen kun je er prachtig.   
Bijvoorbeeld met een boot of jachthaven voor je deur. Een stukje verder als je onder de Oranje brug door bent gegaan is sinds enkele jaren ook een nieuwe plek gecreëerd  voor oude, en antieke vrachtschepen. Op de meeste van die schepen wordt tegenwoordig gewoont. Hondergoeroe Hans heeft hier ook een pracht schip liggen waar Jesse altijd mag logeren als het nodig is. Het is overigens aan boord veel groter dan ik zelf voor mogelijk had gehouden.  Aan het einde van dit water is de Vlaardingerdijk. We kunnen hier niet rechtdoor, maar gaan via een oude en lage poort naar de Korte Haven. Hier was vroeger de  Schiedamsche Stads Timmer werf. In de Korte Haven liggen naast gewone historische schepen, momenteel ook een door een hobbyist aangeschaft historisch schip van de Amsterdamse Brandweer. Onze tocht met de fluisterboot zit er nu bijna op. Als we aan het einde van de korte haven komen gaan we linksaf bij "de Korenbeurs", en vervolgen de weg naar molen de Palmboom waar we ook vertrokken. Het laatste stukje over rondje Schiedam zal gaan over die molen zelf, en het prachtige uitzicht vanaf die molen. 

u tijd voor het laatst deel van rondje Schiedam. We zijn na de tocht met de fluisterboot nu weer aanbeland bij het startpunt van de boot. "molen de nieuwe Palmboom", al ik het goed heb gerestaureerd in 1993. De molen is in dienst als museum molen, maar ook nog echt aan het werk als maalmolen. Wij waren er op Zondag de 16e september en troffen in de molen een wel zeer enthousiaste molennaar, die eigenlijk ieder zondag naast zijn gewone werk als vrijwilliger in dienst is om alle bezoekers die dat willen alles wat maar mogelijk is te vertellen over deze molen. Deze foto is gemaakt vanuit de fluisterboot.  Deze molen is als volgt ingericht. De begane grond daar kan je kaartjes kopen, naar het toilet, en eventueel wat te nuttigen kopen, en spullen die gemaakt worden van het graan wat hier gemalen word. Dan volgen 3 verdiepingen waarin de geschiedenis van alle molens verteld wordt. Daar boven kom je op de plek van waaruit de wieken in de goede richting worden gesteld, en waar je als bezoeker ook naar buiten kunt om vervolgens te kunnen genieten van een uniek zicht over de stad Schiedam. Zie voor jezelf.       Na het genieten van het uitzicht werden we naar binnen genodigd voor een nadere kennismaking met wat zich binnenin allemaal afspeelt. Ook deze beelden hebben weinig woorden nodig. Wat ikzelf het meest indrukwekkend vond waren de reusachtige houten tandwielen, die perfect in elkaar passen. Alle werkzame delen als slijpmachines, het hijsen, en laten zakken van onderdelen en zakken meel en dergelijke. Allemaal zeer ingenieus en precies in elkaar passende, werken hierdoor m.b.v. de wind.    

Omdat het inmiddels 17.00u was geworden zei de molenaar dat de molen ging sluiten en daardoor konden we ook getuige zijn van het stilleggen van de wieken en het oprollen van de zeilen die bij flinke wind voor de wieken zitten om meer wind te vangen. Vooral ook omdat iemand van ons last had van hoogtevrees, des te indrukwekkender omdat de molenaar en zijn hulp o zo gemakkelijk in de wieken klommen. Na dit leerzame bezoek keerden we huiswaarts, waar we lekker zijn gaan eten als voorbereiding op de lange reis die Sandra nog voor de boeg had naar het Noord Limburgse Venray. Het was een leuk weekend.    

Blog 157 eerder 25 september 2007