De Kroon

Zoals ik al eerder heb geschreven ben ik laatst geleden op mijn snuitgevallen. Gevolg: tand door de lip en een barst door m'n voortand. Gisteren ben ik naar de tandarts geweest om een kroon aan te laten meten en daar lag ik dan op een smalle tandarts stoel. Eerst ging de tand op de foto. Daarna lag ik daar, met mijn ogen dicht omdat de tand afgeslepen moest worden en daar komt veel water aan te pas.  Mijn ervaringen zijn daardoor wat anders dan anders. Doordat mijn ogen dicht waren namen de andere zintuigen het over. Het geboor dat door merg en been gaat heeft dan vele toonhoogtes, het monotone gepraat van de tandarts die alles zei wat hij ging doen zonder dat ik iets terug kon zeggen. De geur van verbrand haar, van bisonkit "lijmt alles". De man had het er druk mee. Vijlen, schaven en boren. Gelukkig had deze tand al een  zenuwbehandeling achter de kiezen, dus er hoefde geen spuit te worden gegeven. Daar zat/lag ik dan en ik verdronk bijna doordat het water door mijn neusgaten naar binnen liep, dus mijn bovenlip werd tegen de neusgaten gehouden. Zal wel een fraai gezicht zijn geweest. Ik heb nu een nood kroon waar ik niet mee bijten mag. En je weet het, alles wat je niet mag doen daar verlang je dan naar. Bijten wil ik! Bijten in een broodje! in een appel! In iets! In dit geval is het een verhaal geworden, waar ik me in vastgebeten heb. Dit verhaal wordt 15 of 16 januari vervolgd, dan hebben de tandarts en ik weer een date.

Blog 57 5 januari 2007