Afgelopen donderdag had ik een vergaderdag. Er was een evaluatiedag gepland onder leiding van 2 duur ingehuurde lieden, die voor het vertrek van de huidige voorzitster van de RvB, die bij een ander ziekenhuis in A'dam verder gaat met besturen, en een nieuw lid van de RvB, de staf en de Ondernemingsraad. Wij van de OR hadden ons middels een studiedag al voorbereid op deze dag en een aantal basisafspraken in ons hoofd voor de tijd die we tegemoet gaan als ziekenhuis zonder voorzitter van de RvB, en de eventuele "tussenpaus", dit om allerlei nieuwe reorganisatieveranderingen, en of vernieuwingen, of zgn. frisse ideeën die nieuwe leidinggevenden om zichzelf te bewijzen meestal met zich meebrengen, te voorkomen. De dag werd helder geleid, we begonnen de ochtend met een klaag en jubelmuur, en daarna kwamen we tot een analyse van de zaken die goed en welke slecht geregeld zijn. Duidelijk werd vooral geconstateerd door de laatst binnengekomenen in onze organisatie dat er een bepaald wantrouwen heerst, een soort vijandigheid, tussen de OR en de RvB. Persoonlijk noem ik dit een heel gezond soort achterdocht, en vervolgens werd een behoorlijk deel van de dag besteed aan uitleg van de diverse partijen, die eigenlijk natuurlijk gemeenschappelijk als Wij voor de organisatie als voor de werknemers, de mensen op de werkvloer, zouden moeten samenwerken met elkaar, hoe het tot deze werkverhoudingen was gekomen. Heel helder kwam iedereen die dit wilde, soms gepaard gaande met hoog oplopende emoties, aan bod om zijn eigen gal te spuien, of de loftrompet te laten horen over welke afspraken er door diversen zijn gemaakt en vervolgens niet/wel nagekomen zijn. Het een zeggen en het ander doen, dus elkaar niet meer op elkaars blauwe ogen kunnen vertrouwen. Het was wat dat betreft echt een goede dag waarop een ieder zijn ei kwijt kon en echt verhelderend werkte voor iedereen. De nieuwe mensen leken in ieder geval ook wel te begrijpen waarvoor het noodzakelijk was om tot goede afspraken ter instandhouding van het goede, en om tot verbetering in de toekomst te komen. Een van de ingehuurde lieden had op aanvraag de gehele dag de gemaakte afspraken via een laptop op de muur geprojecteerd, en aan het besluit van de vergadering werd er een minioverlegvergadering uitgeroepen waarin tot heldere vertrouwenwekkende en hoopvolle afspraken is gekomen. Het was achteraf terugkijkende een heel erg intensieve dag waarin we op een respectvolle manier tot iets goeds gekomen zijn. Na afkomst sloten we af met een aantal lekkere hapjes en een drankje, maar gezien de vermoeidheid hield niemand dit lang vol. De toekomst zal leren of we er wat aan gehad zullen hebben of niet.
Blog 99 eerder op 3-3-2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten