Het stuk van Rose vandaag geeft spanning weer, en die voel ik constant. Gisteren had ik een studiedag van de Ondernemingsraad, en ook deze dag was weer razend interessant. We proberen een strategie te bepalen voor de komende tijd, en te voorkomen dat er in de periode dat we onverwachts zonder voorzitster van de Raad van Bestuur er niet weer nieuwe spanning verhogende, en verder bezuinigende maatregelen genomen worden door een eventuele tussenpaus en hoe om te gaan met een periode zonder voorzitster van de R v B, want deze heeft een betere positie gevonden dichter bij huis en ongetwijfeld met een nog grotere bezoldiging. Ik had van te voren aangegeven dat wanneer ik het niet meer zou trekken ik naar huis zou gaan, maar de dag was zo intensief en leerzaam dat ik toch pas na 16.00u huiswaarts keerde per trein. Een collega merkte nog op dat ik zo kortademig was, maar dat was puur de spierpijn en de moeheid. Thuis gekomen heb ik mijn djembé avond afgebeld, want ik was total los. Het nadeel daarvan was wel weer dat ik ook de spanning die ik hiermee normaliter hierdoor weg kan drummen ook niet had, en dat is vandaag goed te merken. Vervolgens werd ik boos op Rose, en kan dan knap onredelijk zijn, en dan zit je ook nog met een schuldig gevoel. Zo verliep de dag van vandaag ook. De verplichtingen daar komen we dan nog net wel uit, maar toen wilden we ook nog een probleem met de voorlopige teruggave van de belastingen oplossen, en de aangifte over 2006 de deur uit doen, en dan is het gelijk weer onenigheid, ongeduldigheid, slecht dingen kunnen vinden, de neiging hebben alles over te nemen, terwijl Rose en ik juist aan het proberen zijn dit soort zaken meer samen te doen en dan moet ook Jesse nog uit, wat normaliter een vreugd is, maar zelfs onze Griekse viervoeter voelt spanning als de beste aan en kan er net als Rose en ik eigenlijk helemaal niet tegen, en gaat dan nog een portie extra klieren. Bij terugkomst van het uitje moesten we nog beginnen aan de aangifte, maar dat kan uiteindelijk morgen ook nog. Toch heb ik wegens de spanning en de daarbij behorende spierpijn(spanning) maar weer een spierverslapper genomen, en die begint nu een beetje te werken. Het lijkt of ik gevangen zit in een kringloop van opnieuw willen starten, maar als ik dan gestart ben direct terug moet schakelen, en dat komt me toch zo de strot uit. Maar zelfs de wens van Rose om maar snel de nacht te laten komen heb ik niet want dan is de kans dat ik ga liggen tobben, en het zuur krijg, en angstig ben om morgen weer zo'n klote dag tegemoet te gaan groot. En dan vind Rose dat ik moet ophouden met zeuren, en daar heeft ze nog gelijk in ook.
Blog 89 eerder 17-2-2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten