Vanmorgen had ik een telefoongesprek met mijn baas over uitbreiding van mijn re-integratie naar mijn werk. Ik was gisterenavond na een vergadering bezig met een brief over alle zaken die dusdanig tegenvallen, en frustrerend werken. Gelukkig kan ik goed met hem praten en zijn vrijwel alle onderwerpen waar ik me druk over maakte nu met hem besproken. Onderwerpen als kwaadheid over het door het management niet nakomen van afspraken en beloftes, het wel willen afdwingen van productieafspraken, de te grote salarissen voor arrogante leden van Raden van Bestuur, het gebrek aan zuinigheid op collega's, waar er toch al steeds minder van bereid zijn om te komen werken. De onbetrouwbaarheid van de overheid die al jaren absurde bezuinigingen doorvoert, en de gezondheidszorg poogt te vergelijken met de industrie, en het gebrek aan kwaliteit, of zelfs het streven hiernaar, de afnemende veiligheid op de afdeling en nog veel meer. Ik was in eerste instantie van plan deze nogal heftige brief aan Mw. Agnes Kant van de SP te sturen en aan al haar collega's die begaan zijn met de misstanden binnen de gezondheidszorg, maar heb besloten deze brief zorgvuldig op te slaan, en deze eventueel in een later stadium alsnog te gebruiken. Het gesprek had voor mij in ieder geval een de-escalerende werking. Wel heb ik afgesproken de komende week mijn werkzaamheden enigszins uit te breiden door de meer dan 300 mailtjes die op me liggen te wachten op het werk eens te gaan lezen en wat achterstallig administratief werk te gaan verrichten. Tot zover. Ik merk wel dat het een mens goed doet om zo nu en dan eens even je frustraties van je af te schrijven. Anders krop ik ze alleen maar op en dat geeft nog veel verdrietigere uitingsvormen.
Blog 76 eerder 2-2-2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten