Na een volle overdracht ben ik alweer midden in mijn derde dienst op dit moment. Mijn gedachten blijven afdrijven naar een collega die hartstikke ziek blijkt te zijn en na haar aanvankelijke blijdschap dat haar K verdwenen was en ze alles weer aankon is ze nu aan haar definitieve eindfase begonnen. Ik kan haar sinds deze boodschap niet uit mijn gedachten zetten.
Het gaat om een ongelooflijk positief ingestelde vrouw die ook nog allerlei idee had over vaker naar hun huisje op Ameland gaan, leuke dingen doen en nu zo onfilmbaar hard getroffen. Het onrechtvaardige staat zo voorop.
In de tijd dat ik nog bij de Ondernemingdraad zat ondersteunde ze me vaak, en had bewonderende woorden over hoe ik me door tegenslagen heenworstelde.
En nu, werken zit er echt niet meer in met de huidige diagnose, en ze gaat dan ook voor zover haar lijf en geest het toelaat alleen maar leuke dingen doen. Ik kan het me nauwelijks voorstellen, en weet ook niet of ik nog iets voor haar kan betekenen. Ik zit al een tijdje woorden te bedenken, maar zoals logisch kan ik me tijdens het werk niet daarop concentreren. Ik ben uiteindelijk aan het werk, en ben sinds dat ik deze blz. geopend heb een uur of vier geleden nog niet veel opgeschoten.
Wel heb ik na vandaag alleen nog de vrijdagdienst om deze week nog te werken.
Ik wil overuigens dit WE met Rose naar de Bioscoop. Misschien dat we zaterdagmiddag kunnen gaan. Zij na haar dienst bij de Wereldwinkel en ik na mijn rust moment. De nieuwe James Bond spreekt me aan en we hebben nog kaarten liggen.
Ik ga dan ook maar afronden nu. Ik moet nog veel doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten