donderdag 28 november 2013

Bijna een hartsmak!

Gisteren tot twee keer toe de schrik van mijn leven. Eerst op weg naar het ziekenhuis stopt mijn gloedje nieuwe scootmobiel midden op een kruispunt op de Burgemeester Knappertlaan. Ik heb mijn scoot snel in zijn vrij gezet, maar dan ben je toch nog niet een twee drie aan de kant, en de auto’s suizen gewoon door. Vervolgens poog ik aan de kant of ik ‘m weer rijdens kan krijgen en dat lukt voor een paar honderd meter. Precies voor de kliniek maar wel midden op de weg stopt ie opnieuw. GGrr. Weer aan de kant gezet, of zo’n ding niks weegt. Vervolgens doet ie het weer tot tussen de elektrische schuifdeuren. Nu hielpen enkele collega’s me met een duwtje naar binnen. Aldaar de service dienst van Practi Comfort gebeld. De dame aan de telefoon hielp me netjes en ik moest allerlei controles doen waarna hij het weer deed. Ik ging aan het werk en gebruikte de scoot pas weer toen ik naar mijn fysiozwemuur toe moest. Helaas kwam mijn scoot ter hoogte van de kruising BK laan Warande weer midden op het kruispunt tot stilstand, en nu ben ik mijn vertrouwen wel echt kwijt. Weer gebeld en vervolgens opgehaald per taxi en thuisgebracht, waardoor ik ook mijn zwemoefenuur nog miste. Moest de scoot vervolgens 14 uur opladen en vanmorgen gepoogd maar euvel is nog niet opgelost.

Ik zit hier vandaag op mijn nieuwe werkplek. Mijn leidinggevende heeft daarop aangedrongen. De afgelopen drie dagen heb ik gejobhopt van computer naar computer al naar gelang er een vrij was. Werk was er genoeg op de kliniek en het werken is daar een stuk gezelliger als tot nu toe op het behandelcentrum. Daar zit ik in een kamer met vier computers. Er gebeurd van alles. Soms zit er iemand van ICT, en ook zitten er twee behandelaars die veel huisbezoeken aan patiënten doen en er dus ook heel vaak niet zijn. Gevolg meestentijds zit ik er alleen.
Ik kijk tegen een blinde muur aan.
Het werk is saai, saaier, saaist. Het gaan om het invoeren van Registratie verrichtingen. Telefoontjes van mensen die bellen voor hulp of ventilatie, langskomen voor hulp en/of ondersteuning, langskomen voor hun anti zucht medicatie(hier bedoel ik Antabus of Refusal mee)
Verder gaat het om het invoeren van vragenlijsten, de zogenaamde ROM’s. Dat zijn vragenlijsten betrekking hebben op de klachten waarmee mensen binnenkomen, en die ze moeten invullen bij aanvang van de behandeling en bij vertrek.
Die moeten de computer in en gebeurd dit niet in voldoende mate dan word het ziekenhuis daarop afgerekend. Halen we de norm die de zorgverzekeraars stellen niet dan kan dat letterlijk miljoenen kosten op de begroting van het jaar daarop.
Kortom, nuttig is het wel.

Ik merk dat ik na twee uur werken ik de lijsten zie zweven voor mijn ogen en dat ik me dan minder concentreren kan. Ik moet dan even een stukje lopen en er even tussenuit. Daarna gaat het dan wel weer even. De vragenlijsten zijn meerkeuzevragen zoals bij enquêtes. Er zijn 5 mogelijkheden om in te vullen, maar je kunt bij een foutje maximaal 1 vraag terug dus moet het in een keer goed.

Vlak nadat ik dit stuk schreef, kwam He binnen met de vraag of ik wat inscan werk wilde doen. Waarom niet? Dus even naar een van de klinieken om de te scannen papieren te halen en direct begonnen. Dat is nog net gelukt voor ik naar huis kon om 14.00u. Morgen zal ik de ingescande formulieren op hun definitieve plaats stoppen in de elektronische dossiers. Kortom, ik weet al waar die werkzaamheden uit gaan bestaan morgen.

Wat wel lastig is. Morgen om 09.00u komt er een werkplekonderzoek. Kijken of ik er goed kan zitten? en of ik er "gezond" kan werken? Tegelijkertijd komt echter ook de monteur van de scootmobiel. Kortom die laatste zal Rose moeten ontvangen.

Later op de dag om 13.00u moet ik op het Vasteland zijn voor een afspraak met dr. Shaikani, de dokter van de pijnpoli.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten