“de Nollen” van R.W. van de Wint III

Eerder geplaatst op 9 april 2009 by hotrose

Het project De Nollen dankt zijn naam uit het feit dat dit het Friese woord is voor duin. Het zijn eigenlijk zandheuvels die zijn ontstaan door opwaaiend duinzand dat daar ooit heeft gelegen. Er volgen nu enkele wetenswaardigheden voor ik verder ga met onze wandeling door die Nollen. Hot en ik wilden eigenlijk een gezamenlijk verslag maken. Dit ging anders dan wij hadden verwacht. Mijn kijken en ervaringen daar zijn totaal anders dan die van Hot. We hebben dus besloten om elk ons eigen verhaal te vertellen. Gisteren dook Hot al in Google en ik deed het vandaag opnieuw. We hebben dus elk enkele sites gevonden om het achtergrond verhaal te vertellen van deze unieke plek in het noorden des lands. http://www.hetnollenproject.nl , http://www.rwvandewintbv.nl , Op deze sites staan alle ins en outs over de unieke plek. Ook hebben wij vernomen dat de kunstenaar cortèn-staal heeft gebruikt om zijn dromen te realiseren. De kleur van dit staal is de basis van zijn werk. Hij was zo verknocht dat zelfs de dieren die hier rondlopen dezelfde kleur schakering hebben. Kijk maar naar de kleuren van de pony’s en de katjes. Ik heb de pony’s gefotografeerd en Hot de katjes.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Cortenstaal Op deze site staat alles over dit materiaal en wat andere kunstenaars er van maken.

Maar nu ga ik verder mijn mijn verslag. Zoals ik al schreef, we verlieten Spanbroek en spoedden ons naar Den Helder. De reis was korter en dus waren er in een uurtje tijd. We stapten uit en door mijn slechte enkel moest ik de tijd nemen zodat ik de groep ineens een eind verder zag lopen. Aangezien ik ze toch niet zou inhalen gingen Hot en ik ons al lopend achter de camera installeren. Later bleek dat we naar het informatie centrum gingen waar er koffie en thee voor ons klaar stond. Er werd toen wat gedronken en geneusd in allerlei boeken over de kunstenaar en die waren ook te koop. Niemand kocht toen wat, na de wandeling was het enthousiasme een stuk groter. Onze groep werd in tweeën gedeeld en we gingen op pad. Ik zette mijn telelens op de camera want nu kon ik die goed gebruiken en ben volop aan het schieten gegaan. Eerst irriteerde ik sommige mensen maar later wenden ze eraan. Bij deze blog laat ik het werk, de gids en de omgeving zien. Het was een heerlijke rondleiding en onze gids, Karin sprak met liefde en passie over de kunstenaar. We hadden sterk de indruk dat de gids de kunstenaar zelf had gekend. We hoorden van haar dat de omgeving sterk beïnvloed was door hem. Er was veel gegraven. Sommige duinen werden afgegraven en daar werden een soort ondergrondse ruimtes gemaakt die hij soms als atelier heeft gebruikt. De binnenkant werd bekleed met lapjes stof en daar experimenteerde hij met kleuren. Hier mocht er absoluut niet worden gefotografeerd. Dus als jullie dit met eigen ogen willen zien dan moet je er gewoon zelf naar toe gaan. Daarop werden de duinen weer opnieuw geïnstalleerd of er kwamen kunstmatige grote bollen met glazen toppen. Ze zijn bedekt met of riet of staal. Tussen een aantal van die "grotten" zijn gleuven gemaakt met trappen waardoor we de binnenruimten konden betreden. Die met de rieten bedekking hadden zelfs een donkere ondergrondse gang waardoor we van de ene bol naar de andere konden gaan. We mochten, als we dat wilden deze donkere gang betreden. Hot en ik gingen wel. Het was er trouwens niet echt donker. Er waren van die nep waxinelichtjes en wanneer het donker is schijnen die toch wel fel. De weg naar boven was toch gevonden en die uitgang mocht ik wel fotograferen. Het binnenkomende licht was bijzonder. Verder ging de reis naar o.a. het Stoomhuisje. Eigenlijk kun je het verkleinwoord wel weglaten want het was bepaald niet klein. Had het object nut? Neen dus, het was er alleen voor het mooi. Er zijn allerlei platen met gaten in verwerkt en door die gaten zag je dan de andere wand. Het lijkt wel op een borduurwerk van staal. We hebben er allerlei foto’s van genomen en op elke afstand zag ik weer iets anders. De natuur werkte met ons mee want op de mast van de radio zendamateurs zagen we een open kistje waar zich een koppel torenvalkjes of slechtvalkjes of zoiets hadden genesteld. Ik kan wel een valk onderschijden, maar daar houd het ook mee op. Verder ging de reis. Vaak kwamen we objecten tegen die ik al had gefotografeerd vanuit een ander perspectief. Als een van de laatste objecten is beeld 3 "Vouwen " een vreemdsoortig iets. Wat kan dit voorstellen? Een ruimteschip, een vergrootte noot, het nieuwste speedboot maquette? Wie zal het weten wat de kunstenaar voor ogen had. Daarna gingen weer langzamerhand terug naar het informatie centrum. Ik fotografeerde een stuk moeras met riet, alweer die kleurstelling. Ook de paarden werden niet vergeten. Wat een prachtig stuk land is dit!! Met het zand, helmgras, de hoogte verschillen en ook niet te vergeten al het werk van Rudi van de Wint. Sinds dat we zijn gaan behoren tot de museumvrienden van Schiedam ondekken we steeds meer. We leren allerlei mensen kennen met dezelfde interesses en liefde voor de kunst. We leren steeds beter kijken dankzij de uitleg, liefde en passie van de diverse gidsen. Soms verzucht ik dan: Wat was ik vroeger doof en blind of is het gewoon omdat ik een dagje ouder wordt en niet meer achter allerlei rages aan

ren maar zelf mijn eigen plan trek en doe wat ik wil doen in mijn uppie samen met Hot.