Vanavond aan mijn 3e dienst bezig, na zondag een leuke middag bij de Wereldwinkel
met behoorlijk resultaat. Gelukkig vanavond wel veel rustiger dan gisteren, zodoende een moment om een log te schrijven. Gisteren kwam ik doodmoe thuis en vonden zowel Rose als ik dat ik geladen en helemaal vervuld was van een voorval wat me de hele avond had beziggehouden. Wel had ik een uiterst voldaan gevoel dat alle mensen om wie het ging op het moment van mijn vertrek naar huis op een veilige plaats terecht waren gekomen en tot rust konden komen.
met behoorlijk resultaat. Gelukkig vanavond wel veel rustiger dan gisteren, zodoende een moment om een log te schrijven. Gisteren kwam ik doodmoe thuis en vonden zowel Rose als ik dat ik geladen en helemaal vervuld was van een voorval wat me de hele avond had beziggehouden. Wel had ik een uiterst voldaan gevoel dat alle mensen om wie het ging op het moment van mijn vertrek naar huis op een veilige plaats terecht waren gekomen en tot rust konden komen.
Gisteren zo'n 4 á 5 uur aan de telefoon gezeten, met de acute dienst van het RIAGG, de Politie, de Ambulance dienst
, diverse doktoren van Spoed Eisende Hulp, het Ziekenhuis, Avond Weekend Nachthoofd, veel familie, enz, enz. Dit alles n.a.v. een patiënt van de afdeling waar ik werk, die na allerlei goede afspraken en de nodige goede voornemens op de eerste dag verlof al helemaal de fout inging, en hierdoor een dozijn op 2e kerstdag werkenden aan het werk hield. De gevolgen waren voor deze patiënt ook desastreus, aangezien voor deze patiënt de dag eindigde achter een gesloten deur. Vanmiddag kwam de patiënt in kwestie al weer terug naar onze afdeling, en aan het gezicht was duidelijk af te lezen dat spijt, zelfverwijt, schaamte en verdriet de boventoon voerden.
, diverse doktoren van Spoed Eisende Hulp, het Ziekenhuis, Avond Weekend Nachthoofd, veel familie, enz, enz. Dit alles n.a.v. een patiënt van de afdeling waar ik werk, die na allerlei goede afspraken en de nodige goede voornemens op de eerste dag verlof al helemaal de fout inging, en hierdoor een dozijn op 2e kerstdag werkenden aan het werk hield. De gevolgen waren voor deze patiënt ook desastreus, aangezien voor deze patiënt de dag eindigde achter een gesloten deur. Vanmiddag kwam de patiënt in kwestie al weer terug naar onze afdeling, en aan het gezicht was duidelijk af te lezen dat spijt, zelfverwijt, schaamte en verdriet de boventoon voerden.
Vanavond daarentegen was de avond een prettige. Ik had voldoende tijd voor fatsoenlijke gesprekken, het uitwerken van noodzakelijke evaluaties en een heerlijke wandeling met veel van onze patiënten en hoefde niet de gehele afdeling, zoals de avond hiervoor over te laten aan mijn collega. Toch ook vanavond wel weer met een tevreden gevoel naar huis. Alleen is het adrenalinegehalte vanavond tot minder grote hoogte gestegen, en zal ik eerder lekker kunnen slapen. Tot zover deze avond. 
Nog voor ik dit Log kon opslaan ging het alarm in de separeer van de buurkliniek. Nog tijdens het rennen steeg mijn adrenalinespiegel al weer tot grote hoogte, en ja hoor, tot dik na 23.00u moeten bijspringen bij een volledig uit het bol gaande patiënt. Zo zie je maar, saai is dit werk nooit. Benieuwd naar hoe het morgen bij mijn laatste avonddienst dit jaar gaat. 
Feestdagen zijn voor patiënten in een ziekenhuis altijd extra moeilijk. Gedachten en wensen worden door de realiteit begrensd. Altijd lastig.
Feestdagen zijn voor patiënten in een ziekenhuis altijd extra moeilijk. Gedachten en wensen worden door de realiteit begrensd. Altijd lastig.
Blog 51 eerder 28-12-2006
Geen opmerkingen:
Een reactie posten