Ik hoorde gisteren dat een dierbare vriend van ons, Anne, is gestorven. Niet dat we elkaar vaak zagen, maar zodra dat wel het geval was, hadden we het gevoel dat het goed toeven was met elkaar.
Zodoende dat mijn gedachten op het volgende terechtkwamen. Wat gebeurt er na het doodgaan? Een aantal jaren geleden bedacht ik me dat geboren worden zo'n zelfde proces is. Zo stelde ik me voor dat toen ik nog in de buik van mijn moeder woonde en ongeveer 7 maanden oud was, dat er een wezen naar me toe kwam, en me van alles vertelde over het leven buiten de buik. Ik kon mij daarbij logischer wijze niets voorstellen en waarschijnlijk zou ik zoiets zeggen van "Waarom zou ik hier weggaan? Ik heb hier mijn natje en droogje, af en toe een baantje zwemmen. Niks mis mee". Sindsdien leef ik mijn leven meer in het het hier en nu.
Anne en ik werkten samen in "de Wissel", het ontmoetingscentrum, en wanneer ik daar langs liep en Anne was daar dan zie ik nog zijn slungelachtige arm naar mij zwaaien om me naar binnen te nodigen.
Blog 45, eerder 20-12-2006
Geen opmerkingen:
Een reactie posten